Niki FeLV+ i PNN - nadal kocha życie :)

za poranne sterylne łapanie siuśków mocno zaciskamy kciuki
ci bez kciuków, zaplatają ogony :ok:

szybenka pisze:(...)
Myślę, że to chodzi o ułożenie kota, atmosferę i pewnie kondycję w danym dniu - moją i Niki.

A to spoko :ok:

Powtórzę Ci to, co już kiedyś komuś pisałam: warto podchodzić do tych czynności (kroplówki, podawanie leków) na spokojnie, bez poczucia winy, że robi się kotu "krzywdę". Nie walczyć z nim tylko próbować nawiązać współpracę opartą na przekonaniu, że tak trzeba i że to dla jego dobra.
Wyluzowany człowiek to (moim zdaniem) połowa sukcesu. Druga połowa to nabycie pewnej wprawy i wypracowanie rytuału - koty lubią "porządek", pewną powtarzalność, określone schematy.
Natomiast człowiek zestresowany, niespokojny, wystraszony, miotający się chaotycznie budzi niepokój.

A z kotami bywa różnie.
Na przykład zachowanie mojej kotki w lecznicy kiedy dwójka wetów miała problem z jej utrzymaniem przy nawadnianiu sugerowało, że nie będę miała szansy na samodzielne jej nawadnianie. Jednak postanowiłam spróbować.
I okazało się, że dałyśmy radę.
Niektóre "wieczory pod kroplówką" odbywały się nawet z mruczeniem.
Trzeba tylko było poznać "preferencje" kota co do temperatury płynu, szybkości i ilości jednorazowego wlewu oraz rozmaitych "okoliczności towarzyszących", które ułatwiały czy wręcz umożliwiały przeprowadzenie zabiegu. Zdarzało się, że ja Dzidzi...echem...śpiewałam :oops:

Kciuki zawsze mile widziane :1luvu:

Mam dziś strasznie niefartowny dzień...
Wszystko się psuje, odmawia posłuszeństwa (m.in. komp-narzędzie pracy, samochód), z planów niewiele wychodzi (przecież ja już nie marzę, nie planuję... :twisted:

biorę chwilę i do przodu) (siedzę jeszcze w pracy zamiast ganiać futro i kuwetę na rano przygotowywać - mam już mydło do jutrzejszego prania futra od tyłu

), ciągle ktoś dzwoni, przychodzi i czegoś chce. Nie mogę podgonić bieżących spraw, a wciąż ciągną się zaległości.
Same kłopoty wokół - też tak macie?

Ale nie dam się :twisted:

Pixie - wiem, że czasu nie masz na czytanie

- z Nikuśką trochę przeszłyśmy, kiedy przez siedem m-cy ciągle wyłaziło coś z niej nowego. Były zastrzyki, tabletki, kroplówki, kąpiele i in. Ciągle się uczę i poznaję jej reakcje. Trochę potrafię przewidywać jej zachowania i wiem, że nigdy nie ukryję przed nią swego zmęczenia, zwłaszcza psychiczno-emocjonalnego, a ona niestety odpowiada na to strachem i niepewnością. Już wiem, że koty tak mają.
Dlatego robię wszystko, aby miała komfort, jak najmniej stresu (tego nauczyła mnie białaczka), ale Wasza wiedza o opiece nad kotami z pnn jest bezcenna. Trochę muszę zmienić i wiele zastosować. Najgorsze jest, że nie mam teraz czasu na edukację - mam zbyt wiele obowiązków i strasznie się boję, aby czegoś nie przeoczyć...

Dziś przedstawiłam jednej z moich wetek (wkurza mnie, że Niki prowadzona jest przez dwóch lekarzy - sygnalizowałam to wcześniej, ale muszę wyegzekwować opiekę jednej z nich, jak kiedyś - tylko której? - starszej z wiedzą, ale ciągle w ruchu (często nieobecnej), czy młodszej z mniejszym doświadczeniem, ale gorliwszej i chętnej do wejścia w temat - kupiła sobie książkę z nefrologii, chyba z powodu Niki

), że chętna jestem do podejścia mniej tradycyjnego, czyli normalna karma (chcę zrezygnować z chrupek, a przejść na mięso, ew. mokre dobrej jakości - trochę trudne, bo Niki jest z chrupkami, ale mięso tez kocha - spróbujemy, nic na siłę) i ogólnie mówiąc wyłapywacze szkodliwych substancji. Wetka (ta młodsza) podjęła temat i przyjęła moją argumentację.

Sama muszę poczytać jeszcze o takim sposobie żywienia :roll:

Trzymam za Was kciuki ogromne :ok:

A co do wetek,to mam typ,ale to już Twoje serducho musi poczuć

Ja bym obstawiała chyba młodszą

Obie miłe i są ok.
Starsza jest właścicielką, a młodsza, jak poprzednia, kiedyś może odejść...

Naszej pierwszej wetki nie zapomnę. B. mi jej brakuje. Niestety nie wróci

Trudno coś radzić, ale fakt, że najgorzej, jak kilka osób leczy
wysyłam mnóstwo ciepłych myśli

aa,w ten deseń
hmmm,to już musisz ,jak CI serce dyktuje wybrać
Zależy do której masz większe zaufanie,uznajmy,ze do starszej,ale z kolei młodsza poświęca więcej uwagi,ale jest mniej doświadczona,kurka,sama bym była w klopsie :oops:

Wiadomo,młodsza zawsze jakieś doświadczenie nabędzie,a starsza kiedyś w końcu też przestanie leczyć,w sensie,ze przejdzie na emeryturę,ale w sumie na emeryturze też można pomagać zwierzakom
Kurka,sama teraz nie wiem co CI napisać,muszę chyba na spokojnie to przetrawić,bo to samo może być i w naszej lecznicy

Jeśli chcesz karmić mięsem, to ten temat może się przydać - na drugiej stronie jest trochę o korygowaniu diety pod jonogram itp. oraz dobór wyłapywacza fosforu - jeśli wetka jest chętna do czytania, to może i to poczyta: będzie łatwiej.

Nieustannie kciuki za Nikunię :ok:

Dzięki Grażynko, w miarę wolnego czasu wertuję Barfny świat

Sylwia, obie wetki - starsza i młodsza - są ode mnie młodsze. Prędzej ja znajdę się na emeryturze :mrgreen:

A zanim one już będą na emeryturze, Nikusi już nie będzie...
Myślę, że zrobię tak, aby same zadecydowały, kt. podejmie się prowadzenia Niki :ok:

Tak dzisiaj paniusia ze szczęścia szalała, że okropna duża w końcu raczyła do domu na noc wrócić

Kuweta wymyta, wyparzona, cały ekwipunek, łącznie z kocami i poduszkami czeka już w łazience na poranne polowanie na siki. Tylko sprawnie (o matko, jeszcze nie wiem jak :roll:

) umyć księżną od tyłu i git. (Już widzę ten git, jak Niki będzie miała mokry tyłek...).

Kciuki i pozytywne myśli pazernie przyjmuję

edit: zapomniałam wstawić zdjęcie

szybenka pisze:(...)
Same kłopoty wokół - też tak macie?
Ale nie dam się

Czasem pomaga "puszczenie sznurków" i (paradoksalnie) "poddanie się".
Wiem z doświadczenia :wink:

szybenka pisze:Pixie - wiem, że czasu nie masz na czytanie - z Nikuśką trochę przeszłyśmy, kiedy przez siedem m-cy ciągle wyłaziło coś z niej nowego. Były zastrzyki, tabletki, kroplówki, kąpiele i in. Ciągle się uczę i poznaję jej reakcje. Trochę potrafię przewidywać jej zachowania i wiem, że nigdy nie ukryję przed nią swego zmęczenia, zwłaszcza psychiczno-emocjonalnego, a ona niestety odpowiada na to strachem i niepewnością. Już wiem, że koty tak mają.
Dlatego robię wszystko, aby miała komfort, jak najmniej stresu (tego nauczyła mnie białaczka), ale Wasza wiedza o opiece nad kotami z pnn jest bezcenna. Trochę muszę zmienić i wiele zastosować. Najgorsze jest, że nie mam teraz czasu na edukację - mam zbyt wiele obowiązków i strasznie się boję, aby czegoś nie przeoczyć...(...)

No nie mam czasu na czytanie wszystkiego a poza tym staram się nie wtrącać tam gdzie mnie nie proszą. Gdybym była potrzebna - wystarczy napisać ale widzę, że świetnie sobie radzisz a Niki kwitnie

nie wiem jak tam pusta kuweta i mokry tyłek
ale wciąż te kciuki ściskam

Można już puścić

Siki już w laboratorium.
Nikuśka postarała się na medal.
Kuper mokry to jest to czego koteczki na pewno nie lubią, ale pod pachę wzięłam kotecka i pucowałam.

Niki honorowo oddała, po 20 min od zamknięcia w łazience, całe 65 ml płynu :ok:

Jutro wyniki - ciekawe, czy poznają się czy to mocz

Pixie - Niki może i kwitnie, ale proces "przekwitania" już się rozpoczął. Ten proces chcę zwolnić na maxa, jak się tylko da. Edit: I na pewno będę pytać i korzystać z pomocy

To jeszcze wrzucę mojego kwitnącego kwiatuszka:

Obrazek