Niki FeLV+ i PNN - nadal kocha życie :)

Łapki nie zaklejamy, paniusia dziś trzyma fason, bo pewnie groźby się przestraszyła

Już przetrawiłam fakt, że przy okazji Niki, będę kontrolować swoją wagę :twisted:

więc wag pożyczać nie będziemy.

Niki wypiła w poprzedniej dobie 125 ml. Tak jak przed problemami, a ja już dumam: "A może to za mało?".
Nasza wetka powiedziała, że może wrócić Niki jej "norma" picia i to by było dobrze, ale ja swoje.
Matko, niedługo nie wyrobię ze sobą

rozumiem cię doskonale (choć u nas to w odwrotną stronę zmartwienie)

nie wiem czy kiedykolwiek człowiek odpuszcza, jak już się dowie, że coś szwankuje :roll:

zdrowia dla Niki i siły dla ciebie :ok:

Niutek wrócił do swoich norm nawadniania - pije 120-150 ml. Sika adekwatnie. Jednak chyba odwodnienie niewielkie się pojawia.
Dzisiaj byłyśmy na kroplówce podskórnej. Niki na "podlewanie", ja na instruktarz.
Kroplówki mamy, jak na razie, robić raz na tydzień.
Nikunia strasznie dziś miauczała, jakby nie wiedziała co się dzieje.

Martwi mnie jej niejedzenie.
Dziś - niestety po kroplówce, bo zapomniałam - Niki ważyła 3,60 kg.
Więc znów schudła

Niki je tylko dwie mokre karmy - Trovet pasztet i tacki Beaphar.
Suchego Hill'sa woli od RC, a tym bardziej od FARMINA.
Zamówione karmy w drodze, nie wspomnę ile wydalam :twisted:

Nie będzie mi żal, jak księżniczka będzie jadła, ale jeśli nie, to się zeźlę :twisted:

Niki miewa dni apatyczne i nie potrafię stwierdzić dlaczego.
Myślę, że czasem ją coś (nerka?) boli. Siada skulona i przymyka oczy, chyba że to apatia.
Czasami myślę, że mam świra i widzę za dużo :roll:

Ale są dni, że Niki szaleje, bawi się ze mną, przymila, gada do mnie. I te dni b. lubię.
Paniusia teraz na ogół nie wita mnie po powrocie do domu, choć dziś czekała na mnie przy drzwiach

Rano nie rusza się z łóżka, choć wcześniej towarzyszyła mi przy rannej toalecie i ubieraniu się.
To niuanse, ale dla mnie widoczne zmiany...

Obrazek

Kot nie powie, że go boli, jedynie po jego zachowaniu można zauważyć, że coś mu dolega.
Nikusia na pewno jest zestresowana ostatnimi wydarzeniami - jeżdżeniem do weta, kroplówkami, zmianą karmy. A może też coś ją pobolewa i wtedy sobie odpoczywa.
Ale dopóki je i chce się bawić to nie jest tak źle. Nie jest zdrowym kotem, ale ma i będzie miała dużo dobrych dni. Oby było ich jak najwięcej :ok:

.
Zaglądam nieustannie i trzymam za Was kciuki dziewczyny :1luvu:

Przesliczna dziewuszka

Aguś,tak CIę czytam i normalnie widać gołym okiem ile serca w Tobie ,złotego serca dla Nikusi.I tym bardziej jestem szczęśliwa,ze ona trafiła do CIebie :1luvu:

wiem,powtarzam się już,ale można się powtarzać do bólu

Obrazek

Kochany mały Robal :1luvu:

I trzymam za Was kciuki całym serduchem :ok:

Jakbym miała mało zmartwień
Głaszczę dziś Niki i pod palcami na udzie wyczuwam coś twardego

przysuwam lampkę i oglądam...
Strup! Mega twardy. Ok. 1 cm średnicy. Sierść z niego wystaje.
Pierwsze co mi na myśl przyszło: grzybica.
O matko! Skąd?

Od dwóch dni leżę z gorączką, więc Niki nie zataszczę do weta

Dzwonię...
Na odległość mogę panią trochę uspokoić, to zapewne odczyn po antybiotyku (wetki kłuły Niki podskórnie w udo, dla mnie zostawiały kark) ale najlepiej podjechać z kotką.
No podjadę, najwcześniej w sobotę...

Uwierzcie mi, na wszystko co dotyczy Niki reaguję już paniką. Może to i ten trudny dla mnie czas, jestem mega przemęczona, stąd też przeziębienie.

Za to Nikuśka kochana, przytula się jak może. Szaleje, najchętniej angażując panią, ale sam też dokazuje z myszkami, albo ganiając po kanapach. Teraz ugniata mi na kolanach

Wciąż mało je, ale może dlatego, że karmy są mniej zachęcające.
I rozwala mnie w swoich pozach podczas snu - ileż zdjęć narobiłam. Przecież one są podobne :mrgreen: