Niunia w nowym domku dzięki Wam!

Znajdziemy kotce dobry dom, bo na to zasługuje.Lepiej trochę poczekać, niż dawać byle gdzie. Najwyrażniej domy, które się zgłosiły, to nie były te domy.

Wciąż trzymam kciuki za dom dla Niuni :ok:

Był wczoraj telefon w sprawie Niuni.... Dam znać w poniedziałek, co dalej.

Oby się udało :ok:

Dziś o 13:10 pani Janina odeszła...

Umierała ze zdjęciem Niuni na piersiach i będzie je mieć w trumnie.
Obiecałam, że nie dam skrzywdzić tego kota. Dziękuję Wam za wsparcie i tak wielkie oddanie dla Niuni. Ta kotka to najważniejsza istota, która została tutaj po tej przemiłej starszej pani. Czuję się dumna, że to mnie powierzono nad kotką pieczę. Rodzina dostała mieszkanie, obrazy, kosztowności, ale to Niunia była najważniejsza dla pani Janiny i to jej zdjęcie będzie w trumnie, nic innego.

Będzie miała wspaniały dom, nie może być inaczej.

zebra12 pisze:Dziś o 13:10 pani Janina odeszła...
Umierała ze zdjęciem Niuni na piersiach i będzie je mieć w trumnie.
Obiecałam, że nie dam skrzywdzić tego kota. Dziękuję Wam za wsparcie i tak wielkie oddanie dla Niuni. Ta kotka to najważniejsza istota, która została tutaj po tej przemiłej starszej pani. Czuję się dumna, że to mnie powierzono nad kotką pieczę. Rodzina dostała mieszkanie, obrazy, kosztowności, ale to Niunia była najważniejsza dla pani Janiny i to jej zdjęcie będzie w trumnie, nic innego.

Piękne to i wzruszające zarazem, chociaż i smutne, prawda? Przykro mi z powodu p.Janiny :cry:

, tak miała z reszta na imię moja ukochana babcia.Dla p.Janiny Niunia była całym światem, na pewno kotka czuła tę miłość i odwzajemniała ją.Takie kotki są rozpieszczane, nauczone właśnie miłości, człowieka kojarzą tylko i wyłącznie z czymś dobrym i same są właśnie dobre.W dodatku Niunia jest taka śliczna :1luvu:

Bardzo smutno z powodu śmierci Pani

Pocieszające jest to, że mogła mieć zdjęcie kotki. I to dzięki Tobie zebra12... zrobiłaś wielką rzecz, opiekując się Panią, jej kotką i dając jej to zdjęcie.

Wiesz, one były bardzo zżyte. Cała rodzina pani Janiny mieszka za granicą i ten kot to było wszystko co miała. Nic jej tak nie rozpromieniało jak ta kotka. Nawet gdy już była słaba i nie mogła mówić, to uśmiechała się, gdy mówiłam o Niuni.
Jutro muszę jeszcze jedną smutną rzecz zrobić: odebrać z pralni ubrania do trumny... Miałam to zrobić w piątek, ale pani Janina żyła więc się nie spieszyłam. Mamy teraz ciężki czas, moje córki załamane. Czujemy jakąś taką pustkę, bo ta pani prawie codziennie do nas przychodziła, przynosiła mojemu psu i kotu smakołyki. Zwierzęta bardzo ją lubiły. A teraz już nikt do nas nie zapuka... Wiem, że taka kolej rzeczy, ale jednak to trudne.