Cynamonowo-Waniliowy świat... nowe fotki str 94 ;)

Spilett pisze:Ojojojoj, jaka urocza Waniliusia (Waniliunia?)
No w każdym razie widać że szczęśliwa

Wanilusia, Wanilunia, Waniś...
Względnie Kulcia, Czikunia lub Perełeńka Najdroższa :1luvu:

NatjaSNB pisze:Pełnia szczęścia

Pełnia szczęścia :1luvu:

Ale chodzi, wącha i miauczy od czasu do czasu.. Mam nadzieję, ze to tęsknota za Cymusiem.

elianka pisze:Dzień dobry piękna Wanilio

Koteczka wygląda na zrelaksowaną

Tja. Teraz to jak się pokłada na kolanach (niezależnie od tego, czy jestem przy komputerze, czy oglądam TV, czy czytam), odzywa się traktor pełną gębą, jest udrapywanie i uklepywania i do tego akacja "pokarz brzuszek" :1luvu:

cześć

doczłapałam i ja, bo zaintrygowała mnie zmiana tematu wątku. doczytywałam wcześniej, ale nic nie umiałam poradzić.

czyli jednak tymczasowe rozdzielenie. może to i dobrze? mam tylko nadzieję, że Cynamon jakoś dogada się z psem, bo inaczej może to tylko potęgować w nim napięcie. ale będzie dobrze :ok:

Milena_MK pisze:cześć doczłapałam i ja, bo zaintrygowała mnie zmiana tematu wątku. doczytywałam wcześniej, ale nic nie umiałam poradzić.

czyli jednak tymczasowe rozdzielenie. może to i dobrze? mam tylko nadzieję, że Cynamon jakoś dogada się z psem, bo inaczej może to tylko potęgować w nim napięcie. ale będzie dobrze

Właśnie będę dziś dzwonić do taty i dopytywać, co tam słychać. Ustaliliśmy, że jak się nic nie będzie działo, to tak co dwa, trzy dni przypomnę o sobie telefonicznie. A gdyby była jakaś nagła kocia potrzeba, to tatuś się sam odezwie. Póki co spokój, więc wnioskuję, że wszystko w porządku.
Jak byliśmy w niedzielę, to Cynamon się strasznie żalił, ale tak naprawdę ani do mnie, ani do męża tulić się nie chciał. Widać stres zrobił swoje. Może to brutalne, ale uważam, to to był chyba jedyny sposób na "otrzeźwienie" kota i zarazem jest to jedyny sposób na nasz powrót do normalności

Pojedziemy w ten weekend z zapachem Wanilii na kocyku i zostawimy rudemu w jego kryjówce za zegarem. Mam nadzieje, że powoli uda się nam pogodzić futra

Fajnie, że jesteś. Teraz czas, bym i jak poczłapała do Ciebie

czasem nie ma innej możliwości. moja koleżanka musiała oddać do znajomych swojego kocura, ponieważ ma w domu 2 kotki i kocura, które już były ze sobą zgrane. jak wzięła tego czwartego, zaczęły się wojny, sikanie po łóżkach itp. próbowała przez dwa miesiące, ale niestety nie udało się. kocurek był tak zaszczuty przez resztę, że praktycznie nie wychodził spod łóżka. więc dała go do znajomych i ponoć teraz dobrze się miewa. choć serce ją bardzo bolało, że musi oddać. ale tak jest lepiej dla nich i dla niego.

Milena_MK pisze:czasem nie ma innej możliwości. moja koleżanka musiała oddać do znajomych swojego kocura, ponieważ ma w domu 2 kotki i kocura, które już były ze sobą zgrane. jak wzięła tego czwartego, zaczęły się wojny, sikanie po łóżkach itp. próbowała przez dwa miesiące, ale niestety nie udało się. kocurek był tak zaszczuty przez resztę, że praktycznie nie wychodził spod łóżka. więc dała go do znajomych i ponoć teraz dobrze się miewa. choć serce ją bardzo bolało, że musi oddać. ale tak jest lepiej dla nich i dla niego.

No, ja mam nadzieję na to, że jeszcze pomieszkamy razem, czyli ja, mąż i syn oraz dwa kociaste

Ale liczę się z tym, że to się może nie udać i tak po cichutku, powolutku urabiam ewentualny nowy dom dla Cynamona. Ale póki co ciiiiiiiiii...

to trzymam kciuki i nie zapeszam :ok:

Sarah - jak już mówiłam, ja musiała oddać kocura. Wytrzymałam ponad pół roku wojny. Szczescie rezydenta potem - nie do opisania, jak u Wanilii.

Są koty, które potrzebują być jedynakami i już. Cynamon to super kot, kochany i słodziutki, ale widocznie nie lubi towarzystwa...

Mój Felek był po prostu walnięty. Miał zupełni spaczony instynkt terytorialny. W nowym domu wcale nie przestał znaczyć ( a był po kastracji już dwa i pół roku). Kot był na antydepresantach, kalm aidzie i feliwayu. A i tak był nieprawdopodobnie agresywny.

Na koniec wyrwał się z woliery na dworze i rzucił na przechodzącego kota który go tak rozwścieczył i pozagryzały się nawzajem. Cieszę się, że nie doszło do tego u nas w domu a ofiarą nie padł Guzik.

Mój mąż twierdzi, że choroba serca Guzika była wynikiem domowej wojny, ale ja w to nie wierzę...

Tak sobie myślę, że gdybym wcześniej znalazła mu nowy dom, to by nie zwariował do końca i nie skończyło by się tak dramatycznie. Dobrze zrobiłaś, że nie powtórzyłaś mojego błędu.

Elianko jeszcze SPRÓBUJĘ się nim dokocić ponownie. Wet mówił mniej więcej to samo, o spaczonej psychice, o instynkcie terytorialnym. Kazał też Wanilii powtórzyć badania (na które wybiorę się po wypłacie).
Spróbuję, bo obiecałam sobie i Młodemu, że zrobimy wszystko, by Cynamon do nas wrócił. ale wiem, ze nic na siłę. Jeśli nadal będzie agresywny, zamieszka gdzieś indziej. Bez innych kotów, bez psów, za to z kochającymi Ludźmi

Nie myśl o tym, co by było gdyby... Gdybyś wcześniej znalazła mu dom to prawdopodobnie stało by się tak samo... Po prostu kocur taki już był. Tak samo ma Cynamon

tż tak uważam. elianka zrobiła, co mogła

Sarah DeMonique pisze:Ale liczę się z tym, że to się może nie udać i tak po cichutku, powolutku urabiam ewentualny nowy dom dla Cynamona. Ale póki co ciiiiiiiiii...

Współczuję, zwłaszcza tej niepewności... trzymajcie się dzielnie!

Ojojoj, będzie dobrze

Zobaczysz jak Cymek będzie się czuł po tych 3 tygodniach izolacji, a jak się nie uda dokocić to tragedii nie będzie, bo będzie miał dobry Domek, porównywalny z Twoim. Trzymam kciuki żeby się rudzielec zresocjalizował jednak

Mam wieści z DT.
Otóż:
Cynamon buszuje w nocy je w nocy, korzysta z kuwety w nocy, bo w nocy Kundzia - potwór śpi!
W dzień Cynamon zajmuje najwyższą półkę na szafie i patrzy na Kundzię - potwora, która to okupuje podłogę patrząc na Cynamona... I tak im mijają dni i noce...

Jedyne, co mnie martwi to fakt, że w tej sytuacji trzeba było prawie że zrezygnować z podawania Kropli Bacha...