Kotinowy zwierzyniec 6 + 2 (cz. 2) Tinusia [*]

Jutro mija drugi miesiąc odkąd odeszła od nas Tinusia [*] Smutno

Nigdy nie miałam takiego kota, a zresztą czy są w ogóle dwa takie same koty ?
Przecież każdy jest jedyny w swoim rodzaju ...

Obrazek

Z Azirką

Na butach dużego

Z Fraszką - sunią mojej siostry

Z Cynamonem

Z Dziunieczką

Żegnaj Tinusiu - nie zapomnimy cię :love:

sorki, coś mi się podwoiło

Biedny Filipek :ok:

za zdrówko.

Tinusi nie zapomnimy :1luvu:

Dla mnie zawsze będzie jedną z tych wyjątkowych kotów :1luvu:

Kotina pisze:Jutro mija drugi miesiąc odkąd odeszła od nas Tinusia [*] Smutno
Nigdy nie miałam takiego kota, a zresztą czy są w ogóle dwa takie same koty ?
Przecież każdy jest jedyny w swoim rodzaju ...

Z Azirką

Na butach dużego

Z Fraszką - sunią mojej siostry

Z Cynamonem

Z Dziunieczką

Żegnaj Tinusiu - nie zapomnimy cię

Śliczne zdjęcia Tinusi!
Jak ten czas szybko mija ani się człowiek nie obejrzał a to już kolejny miesiąc mija.Tinka na hamaku to obraz który widzę gdy na niego spojrzę bo taki sam mamy w domu.
Nie da się o niej zapomnieć :1luvu:

Ostatnie godziny głosowania na kocie łapki - kto jeszcze nie głosował zapraszam!

Nie ma dwóch takich samych ,stety lub niestety ,nawet kiedy wizualnie są podobne to charaktery całkiem różne ..a my nie raz szukamy :oops:

ja tak szukałam Maltusi :oops:

Hejka

Dzisiaj z samego rana pojechałam do kocurków, martwiłam się o Filipa.
Tym razem przy drzwiach przywitały mnie dwa koty. Jednak w dwóch miejscach któryś "puścił pawia"

Stawiam na Filipa, bo pierwszy raz odkąd tam jeżdżę zjadł tylko część suchego ze swojej miski.
Dobrze, że dzisiaj po południu już wracają. Pójdą od razu z nim do weta.

Pomposiowi apetyt i humor dopisuje. Dzisiaj nawet się ze mną pobawił i próbował upolować muchę

Codziennie niebieściucha szczotkuję, bo bardzo mu sierść wyłazi. On tego nie lubi i próbuje mi uciec :mrgreen:

Na szczęście nie drapie i nie gryzie jak .... Timorka :evil:

Za to Filip zjadł tylko troszeczkę suchego (mokrym pogardził) i ... znowu "zaległ" na fotelu.

Gdy wróciłam do domku miałam solidnego pawia na balkonie. Mąż - oczywiście - nic nie widział, nic nie słyszał :evil:

Podejrzewam, że to Tośka (pewnie się zakłaczyła), bo jakaś spokojna od rana i ciągle śpi ....
Weźmie się "panienkę pod lupę" i będzie się obserwować

Elu faceci mało kiedy coś widzą ale ciiii :ryk:

Tofiś tez czasem puszcza pawie. Dostaje wtedy pastę na kłaki i jest jak nowy :wink:

Witam się

Kotina pisze:Jutro mija drugi miesiąc odkąd odeszła od nas Tinusia [*] Smutno
Nigdy nie miałam takiego kota, a zresztą czy są w ogóle dwa takie same koty ?
Przecież każdy jest jedyny w swoim rodzaju ...

Żegnaj Tinusiu - nie zapomnimy cię

Nie ma dwóch takich samych zwierzaków jak i ludzi.... I zawsze boli strata kochanego zwierzaka.... Mój Drops za TM ponad 5 lat już a boli.... Mój pierwszy zwierzak...ponad 16 lat z nami....

Zapomnieć się chyba nie da....
Tinusiu.... [*]

Dla mnie ogromne znaczenie ma fakt w jakich okolicznościach zwierzak nas opuszcza.
Kiciucha była z nami krótko i była bardzo chora (padaczka)
Szarusia odeszła na … starość, Roki i Santa też. Przeżyli z nami wiele lat i miałam świadomość, że ich czas dobiegł końca.
Było smutno, za każdym razem, ale tak nie bolało jak w przypadku Tinusi … :cry:

Ona miała 12 lat, była zdrowa, mogła spokojnie żyć jeszcze kilka lat … ale …
Nie chcę do tego wracać, bo mi znowu robi się bardzo smutno :cry:

Wszystko czego w życiu doświadczamy ma nas czegoś uczyć … podobno

A więc mnie nagłe odejście Tinki nauczyło ….
Już z byle czym nie biegam ze zwierzakami do weta. Czekam, obserwuję … idę dopiero wtedy, gdy niepokojące mnie objawy trwają dłużej.
A u weta już nie jestem tą samą osobą co do tej pory … pytam co dają, ile i wszystko mi mają podać na piśmie (wydrukować z kompa).
Jak do tej pory nikt mnie nie zapytał po co mi to. Dziwne c’nie ?
Potem sprawdzam gdzie się da, a nawet dzwonię do znajomej wetki, która ma swoją klinikę daleko ode mnie
– taka dodatkowa konsultacja telefoniczna nt podanych leków.

Nie mam pewności czy jestem wystarczająco zapobiegliwa i czy to - w razie czego - coś mi da

Nie wiem, po prostu stosuję zasadę ograniczonego zaufania ....

Dobrze mieć zaufanego weta, ja w sumie ufam jedynie naszej wetce. Wiem, że jej zależy na chłopakach to widać, stara się jak może.
To jej pacjenci od dwóch lat, to dzięki niej Kubuś żyje, to ona walczyła jak mogła żeby go wyciągnąć z wiremii, to na jej twarzy widziałam zawód gdy drugi test był dodatni.
Nigdy nie zapomnę jaki wtedy miała wyraz twarzy... zawód, zawiedzenie.

Sama łudziła się, że tak szybka poprawa świadczy o cudownym uzdrowieniu.
Będę jej dozgonnie wdzięczna, za szybką diagnozę, leczenie i poświęcenie.
Nie raz przychodzi specjalnie dla mnie przed pracą, lub zostaje po godzinach, nic z tego nie ma. Szef za to jej nie zapłaci.
Ona chyba ma słabość do moich chłopców...

Ubolewam nad jej odejściem na macierzyński

ale zapewnia mnie już teraz, że wszystko przekaże dziewczyną i powie mi do kogo mam chodzić jak pójdzie opiekować się dzidziusiem.
Może jeszcze chłopacy będą żyć jak wróci.

Tinusia odeszła za szybko, ale miała kochany, cudowny dom. Elu na zawsze będzie w moim sercu :1luvu:

Nie wiem czemu ale pokochałam tłuściutką Tinkę :1luvu:

Kotina pisze:Fituś czaruje spojrzeniem oraz wspólne spanie … doopka w doopkę …

Cześć psiaczki kochane :1luvu:

Witaj Elu:)
To prawda, trudno się pogodzić z myślą, że nigdy więcej nie będziemy mogli przytulić naszego ulubieńca, bez względu na to, ile spędził z nami czasu....
Tinusia dopiero odeszła...... więc masz jeszcze "żywe" wspomnienia....
Ja za miesiąc będę miała okrągły rok, gdy pożegnałam Musię...trochę długo, a jednak boli...

Zapobiegliwym warto być, chociażby tak "na wszelki wypadek" :wink:

Tylko ja uważam, że ona tak do końca nie daje nam gwarancji, czy "tu i teraz" nagle zda egzamin, ale wierzę, że czasem może pomóc:)

Buziaki :1luvu:

Miraclle pisze:Biedny Filipek za zdrówko.

Tinusi nie zapomnimy Dla mnie zawsze będzie jedną z tych wyjątkowych kotów

Miło mi

AnnAArczyK pisze:Witaj Elu:)
To prawda, trudno się pogodzić z myślą, że nigdy więcej nie będziemy mogli przytulić naszego ulubieńca, bez względu na to, ile spędził z nami czasu....
Tinusia dopiero odeszła...... więc masz jeszcze "żywe" wspomnienia....
Ja za miesiąc będę miała okrągły rok, gdy pożegnałam Musię...trochę długo, a jednak boli...

Zapobiegliwym warto być, chociażby tak "na wszelki wypadek"
Tylko ja uważam, że ona tak do końca nie daje nam gwarancji, czy "tu i teraz" nagle zda egzamin, ale wierzę, że czasem może pomóc:)

Buziaki

Zuziu, muszę coś robić i wierzyć, że to pomoże ....
inaczej nijak nie szło by żyć

Kotinowy zwierzyniec 6 + 2 (cz. 2) Tinusia [*]

Kto przegląda forum