Przylepka i s-ka - i Magiczne Koty

Współczuję.
Mgiełko [*]

matko, Asiu, tak bardzo mi przykro :cry:

Mnie też jest przykro i smutno.
Mgiełko [']

trzymaj się....jakoś...

przytulam...bo co innego mogę

Mgiełko (*)

**Adopcje: 1 >>**

Jest obok Minnie i reszty futer. W podarowanym kiedyś przez Anię koszyczku, to był jej koszyczek. Dostała kocyk Kitka, żeby było jej ciepło.
Próbuję jakos funkcjonować. Wróciłam przed chwilą z Przylepą z lecznicy, rozlizała sobie dziurę w skórze. Wreszcie mamy diagnozę - syndrom pandory, stany lękowe, kot terytorialny, sprawiający sobie przyjemność i ulgę przez sikanie na łóżka, gryzienie ogona i wylizywanie się. Wchodzi na leki podnoszące nastrój, zabieram ją znów na wieś. Teraz to ona jest najbardziej potrzebującym z moich futer.
I zaklinam los, że dość nieszczęść na razie, żeby było spokojnie.
Weszła teraz do koszyka Mgiełki, tego od ćwiczeń na drążku.
Nie mogę

Dopiero zajrzałam...
[']

**Adopcje: 1 >>**

Kilka razy próbowałam odczarować wątek, napisać co u nas. I ciężko. Bo Ją widzę. I znów boli.
Jakby w ogóle przestało.

W skrócie:
Stan kotów 6. Antek, Amelka i Arusia w Łodzi. Na wsi Przylepa (od połowy maja), Mała Kasia, która już nie jest mała i podrzutek Kajtek obecnie jakieś 5 miesięcy, może 4,5.
Przylepa na lekach, schudła 0,5kg (więcej ruchu), i poza 3 wpadkami, odpukać - nie sika po domu. Jest z lekka strachulcem wobec obcych, z kotami na dystans (no, może poza spaniem z Kajtkiem). Polubiła wiejskie życie, nocne spacery po polu. Śpi ze mną, uwalona na ramieniu albo brzuchu, jak Mgiełka. No właśnie...

Ciocia! Bez fot, to się nie bawimy. Dawaj tu swoje wiejskie dzieciaki

**Adopcje: 1 >>**

Przepraszam Cię, Słoneczko
Dobre miejsce ale złe, wiejska droga
miałeś nieszczęście trafić na mnie, a mnie się koty nie trzymają
choć robię wszystko, by zapewnić bezpieczeństwo i zdrowie
fip nerki droga święta trójca
nie wychodziłeś na drogę, ten jeden raz po co co tam było takiego
nie zasłużyłeś na takie krótkie życie ani taką śmierć
nie mogłam zamknąć Cię w domu, tak jak nie mogłam Małej, kochałyście wolność, wracałyście
ona za bardzo biegała, nie pomagało zamykanie, wołanie, zbieranie z pola, zamykanie na noc
ale Ty
nie wychodziłeś na drogę
małe szczęście, najpogodniejszy kociak jakiego znałam
Dom wychodzący, nie wiem jak chroniony to zawsze ryzyko, można tylko - przy tych niezamykalnych kotach, mieć nadzieję, że będą zawsze wracać
Przylepa wychodzi tylko w puszorku, Ty nawet obróżki nie potrafiłeś utrzymać
zresztą obóżki nie pomagają, może tylko uspokajają trochę strach
tak jak próbowałam zaklinać los, nie wpisując się w wątku
bo ile razy się wpisałam, to cos złego się działo
tak staram się nie narzekać za dużo, żeby nie kusić losu do dowalenia
za mało się staram
moja wina, nie powinnam mieć kotów, przy mnie nie są bezpieczne
ani tu ani w Łodzi
Za miesiąc Amelka ma kolejne badania krwi i oby nerkowy strach był przedwczesny
Kajtek, Kajtunia, Niumniuś
nie potrafię nazwać jak boli
ani mówienie ani niemówienie nie pomaga
uciec w pracę, cholera ciężko, próbuję przetrwać
i nie bać się jeszcze bardziej przemijania
mojego demona numer 1
boję się zasypiania, wieczorów, jaki przyjdzie, chcę pamiętać go takim, jakim był, nie takiego z dziś
nie poszłam na pocztę, nie ma mnie

kiedyś pociechą było pojawienie się kolejnego kota, wypełniał pustkę, ta była najgorsza
jest Przylepa, włazi na kolana
ona też będzie tęsknić i szukać, zżyły się
nie chcę kolejnego podrzutka ani planowanego
przy mnie czeka je śmierć

nie, nie użalam się
staram się wyciągać wnioski
zadbać o to, co mam, choć i tak to się przesypuje jak piasek między palcami
i nie, nie jestem w depresji
to na takie dowalania losu są tabsy, gips na połamaną duszę
i tak czuję i męczę się sama ze sobą, więc może już nie działają
wyłączyć się, jak się wyłączyć
dostał swój kocyk i jedną z tony ukochanych piłeczek gąbkowych
towarzystwo Małej i Kitka
stygnące ciałko, czarne łapki
czuję

['] Smutno...

Bardzo współczuję ;( [']['][']

Bardzo współczuję
[*]

Przylepka i s-ka - i Magiczne Koty

Kto przegląda forum