Miau.PL

Ten wątek jest kontynuacja wątku:
viewtopic.php?t=65921

Poświęcam go pamięci FRODUNIA, naszego kochanego kocurka przygarniętego z wrocławskiego schroniska.



Był z nami zaledwie dwa lata. Odszedł 14 września ubiegłego roku, zostawiając po sobie ogromna pustkę...
Nie możemy już pomóc jemu, ale możemy podzielić się naszą miłością z innymi futerkami.
To dzięki niemu znalazły u nas dom m.in. Leticja i Lolek.

Lolunio, zaledwie roczny kocurek walczy teraz z nowotworem węzłów chłonnych. Walczymy o jego życie i razem z całą rodziną cieszymy się każdym kolejnym darowanym dniem.

Dziękuję wszystkim, którzy są z nami

no to jestem pierwsza

witam w nowym wątku

moniex pisze:no to jestem pierwsza

witam w nowym wątku

Witaj

bellavita witam ,jako druga mocne kciki za kocórka

dorcia44 pisze:bellavita witam ,jako druga mocne kciki za kocórka

Dorciu, bardzo sie ciesze, że jesteś z nami i dzieki za kciuki!!!

No i ja jestem Bella: ok: będzie dobrze...

Agata kawecka pisze:No i ja jestem Bella: ok: będzie dobrze...

Dziekuje za wsparcie, Agatko...

Ja tez sie melduję!
I kciuki za Loleczka trzymam!

Pamiętam, jak 3 lata temu pojechałysmy z Magdaze do schroniska, żeby zostawic tam starą kołdrę i...
weszłysmy tylko na chwilkę do baraku z kotkami...
Chwila wystarczyła... Nie mogłysmy bez NIEGO wyjść.
Po prostu Frodunio tak patrzył, tak się rwał do nas, że byłoby niewybaczalnym okrucieństwem go tam zostawić...

Tęsknię za Tobą, mordeczko....

marcjannakape pisze:Ja tez sie melduję!
I kciuki za Loleczka trzymam!

Tylko mocno mocno trzymaj

[quote="bellavita"]

Pamiętam, jak 3 lata temu pojechałysmy z Magdaze do schroniska, żeby zostawic tam starą kołdrę i...
weszłysmy tylko na chwilkę do baraku z kotkami...
Chwila wystarczyła... Nie mogłysmy bez NIEGO wyjść.
Po prostu Frodunio tak patrzył, tak się rwał do nas, że byłoby niewybaczalnym okrucieństwem go tam zostawić...


Chodź, Froduniu, chodź kochany,
Z tęczowego mostu zejdź...
Tu się goją wszystkie rany,
nie ma tu dostępu śmierć...

Trawa zawsze tu zielona,
Taka w sam raz do tarzania,
Jabłoń-wiecznie ukwiecona
i przestrzenie do biegania.

Najwspanialsza świeża woda,
Mleczka morze...i śmietanki...
Jest i ciepło i ochłoda,
i pachnące życiem ranki...

NIe ma złego tu człowieka,
ani krzywdy, ani męki.
Nikt nie płacze, nie narzeka.
Wszystko śpiewa: PANIE DZIĘKI

Bellavita, mocne kciuki za Lolka

pozdrawiam ze Szczecina
edyta


co slychac u Leticji?

Agatko, piękny wiersz... dziękuję....


E-dita, witaj Leticja ma sie świetnie! żyje jak pączek w maśle przyjazna dla wszystkich zwierząt i stale stęskniona naszych głasków jest

Ten wiersz przekazali mi przyjaciele ze SZ-na po stracie Marcelka. Przekazuje go dalej bo pewnie razem kiedyś po tych łąkach będziemy biegać. Nasze zwierzęta i my Czy wiecie że Zula znalazła dom? Cuda sie zdarzają

A to Lolunio, jak jeszcze był zdrowy...