Miau.PL

Blog kociastych powstał jakiś rok temu. Odsyłam zaraz do 95. strony ze względu na aktualne zdjecia futrzaków.

Dziś otwieram nowy rozdział. Można by zapytać, po co . I słusznie. Ano dlatego, że skoro i tak siedzę na miaumie, zbieram sobie w jednym miejscu anegdotki z życia futer, zdjęcia, historie chorób itp. Coś, czego ze względu na kompletne roztargnienie, nie skompletowałabym w realu (albo i skompletowała, ale gdzieś zapodziała ).
A jeśli czasem przy okazji ktoś przeczyta coś, co sprawi, że się uśmiechnie, tym lepiej

Zastanawiam się nad zmianą tytułu. Może: Piąte: nie zabijaj! albo Babiniec i jego strażnicy (ukłon w kierunku wszystkich, którzy twierdzą, że w kocio-ludzkich sporach, słusznosć jest zawsze po stronie sierściuchów, mało tego nie pozwalaja gadzin na dywaniki poprzerabiać )? Jak sądzicie? Który lepszy?

Trochę historii:
W 2005 roku stan zakocenia = sztuk 0
W 2008 - sztuk trzy.
W porywach nawet cztery , ale kocurecek Antoś wybrał życie w stolycy Jego pomysły i postępy Opiekunki doskonalącej cnotę cierpliwości śledzić można na forum. Gdyby nie Bierka, dopiero byłby Armagedon
To Antonio Przystojniak, prawda?

Tyle tytułem wstępu.
Dla przypomnienia, osoby dramatu:

Klunia – urocza, filigranowa krówka o anielskim wyglądzie i zawadiackim spojrzeniu. Hertsz bandy, taki co to leci na złamanie karku do drzwi, , kiedy ktoś puka, sprawdza jakość żwirku sypanego do kuwety, pilnuje porządku, spuszczając manto niepokornym, ale też broni uciśnionych .
Czasem coś się jej pokoziołkuje i np. doprowadza do pionu Bogu ducha winną Melkę syczącą na Tośkę, która to zapędziłą ją w ślepy zaułek.
Cóż, nie od dziś wiadomo, że sprawiedliwość bywa krótkowzroczna .

Cykl rozwojowy szataniołka wygladał tak:


– maluszek
– maluszek i jego uszy
– pojęcia nie mam, co tu upolowała
– konkurs: która z nich to moja Klunia? I kim jest ta druga?
Z ciotką Moccą i braciachem Moderatorem (Klunia urzędowo to Domenka ) Swoją drogą co słychać u Moderatora? (Zdjęcia pochodzą z wątku CK- CUKIER W KOTKACH 2005).

Potem dopadło nas świństwo: , a potem jeszcze to: , ale nie przeszkadzało nam to w zabawie, np. takiej , albo takiej , albo tej

Od dawna jest cool i w ogóle Na tym cykl się kończy

cdn.

Jesteśmy !!!

Duecik S&S zawsze na miejscu

I ja!

Anoś też się melduje

Odmeldowujemy się z Potfforami

I my się meldujemy, tzn ja z Tosiunią moją, która mimo usilnych starań nie dorasta swojej imienniczce z wątku do piętek (czyt. nadal jest grzeczniutką koteczką )

I ja też

EwKo pisze:Zastanawiam się nad zmianą tytułu. Może: Piąte: nie zabijaj!

To jakas aluzja?

Witam
Pierwsza strona jest dobrym miejscem na dokonanie wpisów typu: skargi, zażalenia, wnioski do rozpatrzenia Nie mogę obiecać, że je uwzględnię, ale a nuż?

Dorota pisze:

EwKo pisze:Zastanawiam się nad zmianą tytułu. Może: Piąte: nie zabijaj!

To jakas aluzja?

Nieee... no skąd

A propos mordowania :

Tosia - typowe dziecko ery macdonaldyzacji: łazi toto w dresie, burym i pręgowanym, lekko wytartym na piętkach , pierze, kogo popadnie, nie znosi sprzeciwu, wcina tylko suche, zapijając mlekiem (kocim) z kartonu. Czasem skubnie trochę bigosu, ogórka konserwowego, krakowskiej podsuszanej czy lodów. Aha, ostatnio nauczyła się jeść szynkę, która wcześniej była ABSOLUTNIENIEDOJEDZENIA! (spokojnie, to nie jest normalne kocie menu w moim domu). Główny prowodyr awantur, naczelny złodziej chipsów i wszelkich szeleszczących opakowań; jej prawa łapa ukazująca się w szczelinie otwieranych drzwi to pierwszy owłosiony element, jaki widzę po powrocie do domu. Potem spoglądam na tapicerkę mebli... Piąte: nie zabijaj! Muskuły buractwo pręgowane ćwiczy regularnie każdego ranka, ugniatając z rozanielonym wyrazem pyszczka moja tarczycę (czy działacze ruchu kocich obrońców dostrzegają to poświęcenie?! )

- kiedy pancia pracowała na żwirek, dzieciątko siedziało za kratami. To był znak ! Dresa wychowałam...Wychowałam ? Hmm...


– samodzielnie wdrapywało się toto na tapczan, czepiając koca pazurkami Samodzielna taka od dziecięctwa byłą Kiedyś mało brakowało, a przypłaciłaby to życiem: nie spodziewajac się kota pod kocem, padałam całym ciężarem na łóżko , dosłownie w ostatniej chwili wyhamowałam, bo mi jakieś zgrubienie podpadło... Byłby placek
-czas, kiedy kot składał się głównie z uszu .
Ramiona te same, kot się rozrósł .
Tacy byliśmy scupli

Teraz lepiej nas nie wnerwiać: Tu akurat wstała i przymierzała się do przeciągania, ale wygląda groźnie, co ? No i stan sprzed kilku dni:

A teraz bardzo proszę dobić mi wpisami do drugiej strony, bo chciałabym jeszcze Melkę przypomnieć, a obawiam się, że za taką masę zdjęć na jednej stronie mod mi ... krzywdę zrobi

Fotki prezentują bardzo zróżnicowaną wartość artystyczną i techniczną Ale myślę, że warto ogladać je w pełnym rozmiarze. Widać wtedy pewne szczegóły

Co za kita!!! Pełen szacun

Tosia bardzo przypomina mi mojego Boćka, nie tylko z umaszczenia ale przede wszystkim z charakterku. Tak trzymać!

Co prawda dopiero dwie trzecie trójcy zaprezentowane, ale nie czekając muszę to powiedzieć: Masz cudne, piękne kicie Ewko Niezmiennie budzą mój zachwyt, zwłaszcza buras

A podziękował, podziękował

Zaliczyłam kolejny sukces: dzielnie zniosłam próby zakopania pod drukarką mojego kubka z kawą. Nawiedzonym sprzątaczem była Melka. Nie ubiłam

Tośka ma dziwny ogon: dłuuugi, cienki. Jakby z innego kompletu Zwróciliście uwagę na ten szczurzy omyczek, którym dysponuje mała Tosieńka? No i co z tego wyrosło?

Bierka pisze:Co za kita!!! Pełen szacun

Tosia bardzo przypomina mi mojego Boćka, nie tylko z umaszczenia ale przede wszystkim z charakterku. Tak trzymać!

O! To określenie pasuje do Tośki jak ulał

Wiecie co, mam takie dziwne przeczucie, że imię Antonina (tudzież Antoś ) nie powinno wystepować w parze czarna i burą kocia maścią. Normalnie - to połączenie już na wstępie zwiastuje kłopoty z charrrakterkami

Kto sądzi inaczej, proszony jest o poparcie swych racji mocnymi argumentami

EwKo pisze:

Ja tam nic nie chcę mówić , ale z takiego małego aniołka nie mógł wyrosnąć drechol , fizycznie niemożliwe

Ty pij kawę i nie marudź na swoje maleństwa