Mam na imię Klusia i znalazłam dom!!!! forumowy :):):):):)

[Tosza]

Ona ma tyle zdjęć na parapecie, a ja jej nigdy nie widzę jak koło Was przejeżdzam. A wypatruję jej prawie codziennie. Myślałam, że to już dłużej;za chwilę minie rok odkąd mam Perełkę, chwiię przed Klusią wydałam bliźniaki-wszystko mi sie trochę zlewa. Klusia byłą kotem, którego najtrudniej mi się wydawało-wylałam mnóstwo leż jak tylko myślałam o szukaniu dla niej domu. Yo był bardzo nieufny kot, z czasem zaufał tylko mnie i miałam wrażenie, że zrobię jej straszne świństwa. A ona od razu zaprzyjaźniła się z rezydentką, a po dwóch dniach dawała się głaskać domownikom. bardzo mnie uspokajały te informacje. I ile razy mam wątpliwości, czy powinnam już kota wydawać,że może dom z psami i dziećmi to nie jest dobry dom dla strachliwego kota (takie wątpliwości miałam przy Milce), to zawsze sobie przypominam Klusię (dzięki temu Milka ma świetny dom z psami i dziećmi i doskonale się w nim czuje).
Zdjęcia mnie zaskoczyły-zapomniałam już,że ona mam taki czarny pyszczek-to pewnie dlatego,że moja obecna tymczasowa krówka jest prawie biała

[Lidka]

Oj udalo sie Klusi, udalo:))
Lacznie z myciem:))
Sliczne zdjecia.
A takie watki pozwalaja uwierzyc w sens dzialania:)

[d1withunagi]

Tosza, co powiesz na odwiedziny (inspekcję ) w rocznicę "przekazania:? Albo w jej okolicach?

[mentira]

Witaj!
Widzę, że Klusi jak w raju!!!!! A co u Ciebie?

[carmella]

te koty się widać kochają

[Tosza]

Tosza, co powiesz na odwiedziny (inspekcję ) w rocznicę "przekazania:? Albo w jej okolicach?

Musimy się umówić na jakiś znak w oknie-jak jest,to znaczy , że jesteście i można odwiedzić. Bo ja przejeżdżam pod waszymi oknami codziennie-tylko jak bez zapowiedzi to głupio, a żeby sie umówić, to jakoś się zebrać nie mogę.

[d1withunagi]

Halo, halo!

7 lat później, przypadkiem- trafiłam na kluskowy wątek. Przeczytałam wszytsko, wzruszyłam się.

Czy ktoś tu o Kluseczce jeszcze pamięta?

Ania, mama Klusi i Sasanki

[Tosza]

ja pamiętam:). I pewnie Rustie. I Berni.

[Rustie]

Pamiętam, jasne że pamiętam
Eh, od Klusi wiele kocich historii się zaczęło...

Jest szansa na zdjęcia?

[d1withunagi]

Cześć! Cieszymy się, że pamiętacie
Chciałam wrzucić zdjęcia, ale nie pamiętam, jak się to robiło (zawsze byłam mistrzem obsługi komputera).

Donoszę, że Klusia ma się znakomicie.
- cały czas mieszka z Sasanką, przez 2.5 roku w towarzystwie dwóch innych kotek, naszych rodzinnych (miłość)
- przez 7 lat nigdy nie była chora- nie licząc wyrwanego zęba i jednodniowego kataru
- zajęłam się jej oczkiem, widzi na nie lepiej. Bez względu na wszystko zawsze radziła sobie doskonale, jak kot widzący
- Strach przed wszystkim, co nagłe pozostał: dzwonek domofonu- ucieczka pod kanapę (choćby na minutę, ale ucieczka musi być)

Klusię od pierwszego wejrzenia kocha każdy, i każdy chce mi ją zabrac. "Nigdy nie lubiłam kotów, ale ta Klusia jest taka wspaniała"- nawet ci, którzy z założenia nie są fanami kotków, wpadają w kluskowe sidła. Ona jest wyjątkowa i niezwykle urocza. Nie ma w sobie grama złośliwości (Sasanka potrafi dokuczyć). Wszytskich błaga o jedzenie (staje na tylnich łapkach, a przednią zaczepia osobę). Siedzi jak człowiek- na pupie, z łapkami do przodu, oparta o ścianę (raz znalazłam ją w takiej pozycji- śpiącą oparta o lodówkę). Czasem zamiauczy (musi być w wyjątkowym stresie, np. podczas jazdy samochodem), ale wciąż śpiewa i grucha.

[Tosza]

To jak już Klusia kogoś w sobie rozkocha i ten ktoś będzie chciał mieć kota, to skieruj go do mnie:). Cały czas mam do adopcji kota i niektóre są równie urocze jak Klusia.
A przyjaźń z Sasanką trwa nadal?

[d1withunagi]

Dobrze, będę kierowała!

Przyjaźń trwa, chociaż Sasanka marudna i zazdrosna się robi 'na starość'.

[d1withunagi]

Dzień dobry! Tu mama Klusi

Co kilka lat wracam na to forum i czytam od początku historię Kluchomora. Jak udało nam siè na sieie trafić w tym życiu.
I dziś mi przyszło do głowy (NAPRAWDĘ źle świadczy o mojej inteligencji fakt, że po kilkunastu latach na to wpadłam „nagle”), że wystarczy sprawdzić daty forumowe i będę wiedziała na pewno, ile Klusia ma lat. A nie „około”

Przesyłam Wam pomrukiwania od najszczęśliwej kotki na świecie. Klusia skończyła 15 lat i jest w znakomitej formie. „Wizualnie”, zachowaniowo - to młody kotek. Energii nie ubywa, gruchania, śpiewania, zabawy w miskach - mam wrażenie, że upływający czas jej nie dotyczy. Zdrowotnie też jest świetnie. Rok temu robiłyśmy kompleksowe przemaglowanie kota (krew, mocz, usg narządów) i - tu cytuję lekarkę - „jakie ona ma piękne wnętrze!” Organy jak u dużo młodszego zwierza, żadnych zmian czy ubytków. Oraz „jak ten kot pięknie pachnie”. To ostatnie też mnie fascynuje… Klusia pachnie jakby codziennie brała koci prysznic, myła ząbki i resztę Często śpimy razem w pozycji „moja głowa na jej pupie” i czuję się, jakbym leżała na pluszowym misiu prosto z pralki. Mam nadzieję, że Klusia w zdrowiu będzie z nami jeszcze długo.

Klusia mieszka na stałe w Kielcach teraz. Dwa lata temu Sasanka zachorowała nagle, diagnoza - agresywny wirus, i dosłownie za 2h po Klusię przyjechał mój tata i zabrał do Kielc. I już jej nie chce oddać. Tutaj jest dom z balkonem, Klusia ma więcej przestrzeni, może wyjść na powietrze (rano przylatuje do niej ptaszek i sobie siedzą). Ja spędzam czas rotacyjnie między Krakowem a Kielcami, jesteśmy razem 2 tygodnie, potem 2 tygodnie mnie nie ma. Klusia czuje się z moim tatą znakomicie, śpi u niego pod kołdrą, oglądają razem programy o włoskim gotowaniu i rozwiązują krzyżówki (kładzie się na stole na gazecie i jej nie ruszysz). Na początku zabierałam Klusię ze sobą do Krakowa, kiedy tu wracałam, ale teraz robię to rzadko - tak zakochana w moim tacie, że nie czujè, jakbym jej robiła krzywdę i porzucała.

Nie wiem, czy umiem wstawić tu zdjęcia. Dla pewności, najpierw poślę tekst.

[jolabuk5]

Wspaniale jest czytać szczęśliwe kocie historie!

[Gosiagosia]

Wspaniała historia Klusi zakończona szczęśliwie.