Sonia przybyła do nas w połowie lutego 2005 roku. Była siedniomiesięczną kiciunią z pseudohodowli, sprzedaną z powodu niedołężności starszej pani. Nie miała książeczki, szczepień, nie była odrobaczana, człowiek, który ją przywiózł zapomniał po drodze jej imię. My właściwie nie wiedzieliśmy prawie nic o kotach, więc tłumaczenie, że kot ma po prostu brudne uszy, bo starsza pani o nią nie dbała - przyjęliśmy z nadzieją, że mówi się nam prawdę. Dopiero potem zaczęła się nasza intesywna edukacja, o tym, że są inne karmy niż W i KK odkryliśmy dość szybko, świerzba zwalczyliśmy strongholdem. Czekaliśmy aż Sonia przestanie się nas bać i wyjdzie wreszcie spod łóżka lub zza lustra.
Wtedy Sonia wyglądała tak:
, zanim nadszedł termin kolejnego zastrzyku trafiłam na forum i wiedziałam już, że trzeba ją wysterylizować. Pod wpływem forum dojrzałam również do tego, że Sonia powinna mieć towarzystwo. Ale czekałam, aż się "coś" trafi. Poza tym, TŻ nie był aż tak przekonany jak ja, że powinniśmy mieć dwa koty 
Sterylka odbyła się pod koniec sierpnia. Szwy zdejmowaliśmy 2-go września. Nasza wetka trzy dni wcześniej zdjęła z drzewa syjama, rozwiesiła ogłoszenia i trzymała go w oddzielnym pokoju, bo sama nie wiedziała, czy wprowadzać go do stada (ma 8 kotów, a wtedy jeszcze dodatkowo trzy maluchy z piwnicy do odkarmienia). Zobaczyłam Otisa w jego pokoju, głośno miaucząc podszedł do mnie i otarł się o nogi. OTARŁ się widząc mnie pierwszy raz na oczy, a Sonia miesiąc siedziała pod łóżkiem! Pojechałam do domu po rodzinę. TŻ siadł na Otisowej kanapie obok jego kocyka, Otis władował się mu na kolana mrucząc, on chciał jechać z nami. Pół godziny później, po pożegnalnej sesji zdjęciowej jechał do nas w pożyczonym transporterku.
Skąd koty wiedzą, że drapak to mebel koci?
Nawet słychać było komnetarze, jak to naszemu kotkowi będzie teraz dobrze 
