Miau.PL

evanka pisze:Wiem
Nulka nie zyje od 7 lat, a ja do dzisiaj nie mogę oglądać jej zdjęć bez ryku
Bylam w takim dole, ze malż natychmiast kazał szukac nowego kota
I mamy Himalaye
Na szczęście

Za chwilę miną 3 lata odkąd Borys nie żyje. A mnie regularnie zdarza się popłakiwać za nim wieczorami

Regata, często myślę o Was i o tym, jaką pustkę pozostawiły po sobie Maja i Gucio

Mnie też dotknęło nieszczęście.24 marca odszedł mój ukochany kot Napoleon. Miał prawie 16 lat. Chorował , ostatniego dnia bardzo cierpiał.Podjęłam decyzję,żeby skrócić jego ból.Następnego dnia miałam wezwać weterynarza... Napuś odszedł w nocy o 4:00 .Cały czas byłam przy nim,tuliłam go...
Zostały trzy koty ...i mały, którego wzięłam, by je rozweselić, by zapomniały o stracie.
29 sierpnia nagle , w ciągu 12 godzin odszedł Kuba... Nie byłam przygotowana na jego śmierć.
Teraz płaczę, koty mnie się boją.Są smutne . Nie wiem, co robić.

Bardzo Ci współczuję, niewyobrażalna strata... takie piękne, kochane koty...

Noel pocieszaj je... zajmuj sie nimi... im tez jest trudno

Może macie jakieś sposoby na żałobę moją i kotów.Jeśli tak proszę zajrzyjcie do mnie na Pamiętnik Napoleona. Nie chcę zaśmiecać tego wątku.Za każdą radę będę wdzięczna.

Rzadko ostatnio zaglądam na Miau, ale o Twoich Regato wpisach dostawałam powiadomienia na mail. Tym razem powiadomień nie było. Dzisiaj zajrzałam i... nie wiem co napisać, brak mi słów. Tak bardzo Wam współczuję. Taka wielka strata, a ja tak bardzo dobrze Was rozumiem. Moja trójka odeszła z powodu FIPa w ciągu miesiąca dziewięć lat temu, a ja ciągle mam łzy w oczach, kiedy o tym myślę. Są teraz inne koty, też cudowne, ale tamte na zawsze będą w moim sercu. I Wy też zawsze będziecie pamiętać Majeczkę i Gucia. I na pewno przyjdzie czas, kiedy będziecie oglądać ich zdjęcia bez tego strasznego bólu. Ech, trudno pisać. Trzymajcie się, serdecznie współczuję i ogromnie mi przykro.

Myślałam o Tobie kociabando... i liczyłam, że zajrzysz do mojego wątku. Wiedziałam, że powinnam przekazać Ci wiadomość o śmierci Mai, bo przecież dzięki Tobie była z nami, ale nie miałam siły. W tych dniach, we wrześniu minie 12 lat od dnia, w którym zamieszkała z nami i zmieniła nasze życie.
Bardzo mi jej brakuje, i Gutka mi brakuje... To był niezwykły tandem o dość skomplikowanych relacjach. Rywalizujący, czasem walczący, ale bardzo zżyty ze sobą.

Majeczka ma i będzie zawsze mieć miejsce w moim sercu. Ciągle ją widzę, taką słodką i maleńką. Za szybko odeszła, a Gucio przecież był jeszcze młodszy. Trudno się pogodzić z tym, co nieuniknione, ale przecież zawsze wierzymy, że jeszcze mamy czas. I okazuje się, że już tego czasu nie ma. Ja po stracie Ziutki, Florcia i Pusi miałam jeszcze Klarę. Ona bardzo przeżywała stratę i zaczęła wpadać w depresję. Musiałam prędko wziąć innego kota, bo bałam się o jej zdrowie. I bardzo pomogło, Klara odżyła natychmiast. Mnie też chyba pomogło w radzeniu sobie z tęsknotą i wręcz fizycznym bólem. Rozumiem, co czujesz, będzie na pewno jeszcze długo bolało. To przecież nasi najbliżsi. Wiem, że to słabe pocieszenie, ale Majeczka i Gucio miały cudowne życie, cudowną rodzinę i zawsze będą częścią Waszego życia. Współczuję i smucę się z Wami.

Dziś minęły dwa miesiące od śmierci Gutka

nadal nie mogę w to uwierzyć

Tulaka przesyłam

Dwa miesiące temu, 2.08 odeszła Maja