Tom 11 2 plus 2. Czajnik, Łaciat, Nina i Matylda integracja

Jak minęła noc ślicznej Matyldzie?
A wracając do jej zniknięcia - trochę mnie dziwi, że pozostałe koty jej nie zlokalizowały.

Może i zlokalizowały, ale stwierdziły że jak sobie tam siedzi, to niech siedzi...

Z zajawek filmików wynika ze wizytowała kuwetę, paczała przez okno i myła się na szafce.

Nie chce mi się wstawać. Zimno jakoś...

zuza, dobrego dnia! począwszy od dobrej kawy "u Matyldy" (bo chyba u niej w kuchni masz kawę?)

Tak, juz byłam po kawę

Teraz, po sniadaniu układam sie z pracą

Przepiękna Matyldzia, jak zerka :1luvu:

Zaciekawiona

Łatwo nie jest.
Bo wiecie, człowiek się czuje taki niespełniony przy kocie, który się z nim nie zadaje. Chciałoby się zrobić coś. Pocieszyć. Utulić. Wytłumaczyć, że wszystko będzie dobrze i takie tam.
A tu trzeba cierpliwości. Wycofania. Odpuszczenia...
To dla mnie trudne.

No na pewno to jest trudne. Czekanie na ten moment kiedy kot wreszcie się otworzy. Ale jestem pewna że to już niedługo nastąpi.Matyldzia już wie że dajesz jej jedzenie, nie robisz krzywdy, pomalutku kocie serduszko się uspokoi. :1luvu:

Rysio-16-02-2013 [*]

zuza pisze:Łatwo nie jest.
Bo wiecie, człowiek się czuje taki niespełniony przy kocie, który się z nim nie zadaje. Chciałoby się zrobić coś. Pocieszyć. Utulić. Wytłumaczyć, że wszystko będzie dobrze i takie tam.
A tu trzeba cierpliwości. Wycofania. Odpuszczenia...
To dla mnie trudne.

Zuza mam Żabę jakieś 14 lat od niej się forum zaczęło. Na kolanach nie była nigdy pogłaskać z doskoku, jest w pokoju zawołam Żabcia a jej już nie ma. Na kolana NIGDY nie przyszła i nie przyjdzie pewnie nigdy, muszę jej dawać leki :mrgreen:

to dopiero hard cor :mrgreen:

a sama przyszła do mojego domu , sama go sobie wybrała gdy okociła się na dworze, sama wskoczyła na lodżę i sama weszła do mieszkania.

zuza, ja już teraz podziwiam Cię za cierpliwość. :king:

Czy cokolwiek wiesz jaka jest historia Matyldy?
Mocne kciuki.

Ciesz się, że nic się nie dzieje i nie popędzaj socjalizacji. Ty na jej miejscu zachowywałabyś się podobnie - z osobnikami, którzy trzymają Cię w zamknięciu i ich zamiarów nie znasz. Na razie ona chce przetrwać i nie dać się ponownie złapać i wywieźć w nieznane. Musi zbudować w sobie przyzwyczajenie i poczucie trwałości.
A wiesz, jaka jest jej historia?
Kotka, którą od urodzenia dokarmiałam w piwnicy i umieściłam potem u znajomej starszej pani, po jej śmierci, w trybie nagłym wróciła do mnie. Odwiedzałam ją w jej domku często, a mimo to - u mnie umieszczona w zamkniętym pokoiku chowała się w szafie, jadła tam, a na mnie ryczała jak tygrys. Parę tygodni minęło, zanim wróciła do normy.

Wielka ucieczka!
A raczej odwiedziny może?
Ktoś w nocy otworzyl drzwi. Podejrzewam Łaciata, bo dziewczyny chyba nie mają tyle siły w łapkach.
Tak czy siak, drzwi zostały trochę odsunięte. Jeszcze nie obejrzałam wszystkich filmików, ale Tomek mówi, że Matylda i Nina sie na siebie gapiły w nocy, ja widzialam już rano (filmik), jak Tylda chodzila po szafce blatem, a Nina na nia nasyczala z podłogi.
Łaciaty na filmikach ograniczał się do wizytowania misek. Dobrze, że Matylda zjadla wcześniej.
Filmiki wrzucę, jak będę miała czas je przejrzeć...
Zobaczyła, że koło 7 rano Matylda poszla do pokoju. Znalazlam ją w schowanku za komodą i chcialam przenieśc do kuchni, ale w panice przede mną, zrobiła to sama.
O rany...
Awantury zadnej nie było, skoro mnie nie obudziły.

meg11 pisze:
zuza pisze:Łatwo nie jest.
Bo wiecie, człowiek się czuje taki niespełniony przy kocie, który się z nim nie zadaje. Chciałoby się zrobić coś. Pocieszyć. Utulić. Wytłumaczyć, że wszystko będzie dobrze i takie tam.
A tu trzeba cierpliwości. Wycofania. Odpuszczenia...
To dla mnie trudne.

Zuza mam Żabę jakieś 14 lat od niej się forum zaczęło. Na kolanach nie była nigdy pogłaskać z doskoku, jest w pokoju zawołam Żabcia a jej już nie ma. Na kolana NIGDY nie przyszła i nie przyjdzie pewnie nigdy, muszę jej dawać leki to dopiero hard cor a sama przyszła do mojego domu , sama go sobie wybrała gdy okociła się na dworze, sama wskoczyła na lodżę i sama weszła do mieszkania.

Nie upieram się, zeby była głaskliwa, wystarczy, jak nie bedzie uciekała w panice na mój widok...

Hana pisze:zuza, ja już teraz podziwiam Cię za cierpliwość.
Czy cokolwiek wiesz jaka jest historia Matyldy?
Mocne kciuki.

Cokolwiek. Żyła na dzialkach (niewykluczone, że tam sie urodziła), została odłowiona na kastrację. Dwa tygodnie spedzila w klatce w lecznicy, gdzie w miarę dawala sie obsługiwać.

mziel52 pisze:Ciesz się, że nic się nie dzieje i nie popędzaj socjalizacji. Ty na jej miejscu zachowywałabyś się podobnie - z osobnikami, którzy trzymają Cię w zamknięciu i ich zamiarów nie znasz. Na razie ona chce przetrwać i nie dać się ponownie złapać i wywieźć w nieznane. Musi zbudować w sobie przyzwyczajenie i poczucie trwałości.
A wiesz, jaka jest jej historia?
Kotka, którą od urodzenia dokarmiałam w piwnicy i umieściłam potem u znajomej starszej pani, po jej śmierci, w trybie nagłym wróciła do mnie. Odwiedzałam ją w jej domku często, a mimo to - u mnie umieszczona w zamkniętym pokoiku chowała się w szafie, jadła tam, a na mnie ryczała jak tygrys. Parę tygodni minęło, zanim wróciła do normy.

Daję jej czas, mimo mojego stresiku

Tom 11 2 plus 2. Czajnik, Łaciat, Nina i Matylda integracja

Kto przegląda forum