Miau.PL

Barankowanie to u mnie specjalność Bratu i Pasia, oni nawet czasem tak z rozpędu i aż echo niesie po ulicy
Natomiast wrócę do pawikowania śliną, które to według mnie ma związek z czesaniem. Moje wszystkie uwielbiają wszelkiego rodzaju zabiegi fryzjerskie, można do oporu i godzinami, kolejka się ustawia.
Ale nie czeszemy niestety, albowiem zauważyłam tak zwane bezpośrednie wynikanie zakłaczania i rzygania zawsze dnia następnego po czesaniu . I to jakiego! Bo przy czesaniu wychodzi też pewna ilość podszerstka, której nie zbiera żadna szczotka i zostaje na kocie. I zaczyna się lizanie i lizanie, a efekt zawsze wiadomy, czasem nawet w postaci wielkiego dreda. Zwróć uwagę .

Ja wyczesuję, ale nie za dużo (mniej, niz koty by chciały) i jakoś nie zauważyłam związku z rzyganiem. Muszę poobserwować.

Dobrze, że Łapek chociaz z Kicią moze pobarankować

Kupilem koto te takie sfalowane drapaki z tektury w ksztlacie prostokata. Kropek niezainteresowany, Kicia troche, Lapek zachwycony. Ma takie dwa, wyleguje na kazdym i zamienia je w strzepy drapiac na lezaco. Wytrzymuja gora miesiac. A teraz ciekawoskta - kupilem tez okragle tekturowe drapaki-legowiska. I jak wyzej - Kropek nie zainteresowany (za male?), Kicia troche, Lapek zachwycony. Ale - W OGOLE ich nie drapie. Za to stale tam spi. Odkad dostal taki, w ogole olal spanie na lozku, jak juz spi to tylko na nim, a raczej na nich, bo sa dwa.

Dziwne sa kocie gusta.

Generalnie Lapek jest "drapkiem". Jeszcze jak byl na wolnosci, zona zastanawiale sie ktory to kot non stop rozwala styropianowe wkladki, ktorymi wylozony jest domek dla bezdomniakow. Ewidentnie musial to byc Lapek, ktory uwielbia lezec i drapac podloze.

I taka tradycja - gdy idziemy spac, Drapek, znaczy Lapek, wylazi spod lozka, gdzie ma swoje legowisko i idzie na korytarz, gdzie wyglasza do swiata dwu-trzyminutowy dosc glosny monolog. Po czym wraca spac. Ciekawe na co narzeka, bo sadzac z tonacji to ma jakies uwagi krytyczne - do swiata? Do nas? I nie, nie idzie potem do kuwety. Wraca na legowisko albo idzie na dywanik do duzego pokoju, gdzie lubi spac Kicia.

Rzeczywiście ciekawe o czym on gada

I zrozum tu kota

Mowilem, ze Lapek cos na lozku nie lezy, a tu wczoraj patrze - jest. I to nawet wlazl gdy ja lezalem i czytalem ksiazke. Lypnal, poszedl na druga strone, lezy, niby dupka do mnie ale co sie porusze do podnosi lepek i sprawdza czy go podstepnie nie chce poglaskac.
Przyszla zona, to lepek nadstawil, brzusio wywalil - glaszcz!!!
Tak, jej to wolno!
Dyskryminacja, psiakrew.
No i glaskala, a jemu ciagle bylo malo.
Ale jak sie chciala polozyc obok niego to zwatpil i sobie poszedl.

Cywilizuje sie koteł, niewątpliwie, niedługo będzie rok jak do nas zawitał, bo to było wieczorem 30.10.
Za kolejny rok moze juz beda z niego ludzie, znaczy kanapowe koty.

No widzisz, a nasz Loro, od dziecka z ludźmi, jedynak, kochany - a jest kotem szesnastosekundowym. I nie lubi głaskania, ewentulanie trzy głaski po głowie. Na rece? Zapomnij. Na kolana? W życiu. Jedyne na co mogę liczyć, to to, że ze mną śpi. Nie narzekaj

Śledzę Czytam i jestem zachwycona historią Łapka.
Śzczęście, nieodzowne w życiu, Łapek miał szczęście, tak jak wcześniej Kicia i Kropek.
I w ogóle wszystkie koty, którym ofiarowano dom i miłość

trudno mowic o szczesciu w wypadku kota z trzema lapami, ale staram mu sie jakos wynagrodzic to, co musialo to kocisko przechodzic. Nawet wole nie myslec czy to efekt wypadku, ludzkiego bestialstwa, czy wrodzona dysfunkcja. Tak czy inaczej co to musial przetrwac w swoim zyciu i jak sobie bezdomny kot z trzema lapami musial radzic. Do dzis nie wiem skad sie wzial na naszym podworku. Nie bylo go i nagle jest, wtedy tak z roczny/poltoraroczny, juz z ta lapka zdeformowana.

Najwazniejsze,że teraz jest zaopiekowany.

Wyglada na zadowolonego z obecnego zycia.

Trzyłapek, słowo klucz. Jeśli on nie jest farciarzem, to kto?
Owszem, spotkało go nieszczęście, owszem stracił łapkę. Ale nie mając łapki mógł nie znaleźć pomocy.

To prawa, ze wzielismy go tylko dlatego, ze mial trzy lapki, inaczej zylby sobie nadal pod blokiem, dokarmiany, ale dziki. A tak zal mi bylo jak sobie kica miedzy samochodami. No i zwolnilo sie miejsce po Mopiku.

Najważniejsze, że on to zaakceptował. A śledząc jego losy tego się najbardziej bałam.
I widzisz, finał tej nieszczęśliwej historii jest stanowczo szczęśliwy

My też mamy miejscówkę, ale Justyn nie jest gotowy. Ja też nie wiem czy jestem

Cóż, nic na siłę.