Moje koty Sabcia Usia Calinka Mini i Kitka. Zazulka [*]

Smutne wieści o bracie. Leży na paliatywnej, bóle mu opanowałi, ale od dużych ilosci morfiny ma straszne zaparcie, w tej chwili przeszło już w objawy niedrożności jelit. Stale ma mdłości, odżywianie prawie tylko kroplówką, bo wszystko zwraca. Dziś powiedział, że chciałby już umrzeć :placz:

Przepraszam, że o tym piszę, ale komu powiem, jak nie Wam?

jolabuk5 pisze:Smutne wieści o bracie. Leży na paliatywnej, bóle mu opanowałi, ale od dużych ilosci morfiny ma straszne zaparcie, w tej chwili przeszło już w objawy niedrożności jelit. Stale ma mdłości, odżywianie prawie tylko kroplówką, bo wszystko zwraca. Dziś powiedział, że chciałby już umrzeć
Przepraszam, że o tym piszę, ale komu powiem, jak nie Wam?

Jolu, to bardzo smutne co piszesz. Przytulam. Życzę Ci dużo siły. A Bratu spokoju.
Proszę, nie bierz do siebie tego, co napisałam poniżej.
Może nie powinnam tego pisać, ale zawsze w takich sytaucjach nachodzi mnie refleksja: że nasze zwierzęta traktujemy bardziej humanitarnie, niż naszych bliskich. Na siłę utrzymujemy ich przy życiu, nawet wbrew ich woli, zamiast pozwolić im godnie odejść. W imię czego? Dla mnie jest to niepojęte. Komfort życia powinien dotyczyć nie tylko zwierząt, ale (może przede wszystkim) też ludzi.

Jolu bardzo współczuję Bratu i Tobie, jak niedrożność jelit to zrozumiałe, że zwraca

serdecznie współczuję, mój tata miał atak niedrożności jelit, prawdopodobnie z powodu raka, strasznie go to bolało, potem chciał mieć na stałe zapas morfiny w lodówce, na wszelki wypadek

Popieram możliwośc eutanazji w przypadku gdy życie chorego nie daje mu już żadnej radości gdy jest tylko pasmem ciągłego bólu i upokorzenia, wydaje mi się że gdybym była w podobnej sytuacji wiedząc że nie ma już ratunku, to chciałabym spokojnie zasnąć a nie być ciągle w bólu i ciągle jakieś 'zabiegi" a to rurka, a to dren a to itp itd. Tak piszę, ale oczywiście nie wiem jak się zachowam kiedy będę w takiej sytuacji.

Nie pisałam dziś bo była nieprzyjemna rozmowa w pracy, której nie chce opisywać tutaj.
Zuzia coś gorszy apetyt ma, po powrocie z pracy widzę że nietknięte NIC z jedzenia jest

i łupież się pojawił na grzbiecie
Łatka jako tako, dostaje po odrobinie probiotyku (od Zuzi) i hepatiale twistoff.

madrugada pisze:
jolabuk5 pisze:Smutne wieści o bracie. Leży na paliatywnej, bóle mu opanowałi, ale od dużych ilosci morfiny ma straszne zaparcie, w tej chwili przeszło już w objawy niedrożności jelit. Stale ma mdłości, odżywianie prawie tylko kroplówką, bo wszystko zwraca. Dziś powiedział, że chciałby już umrzeć
Przepraszam, że o tym piszę, ale komu powiem, jak nie Wam?

Jolu, to bardzo smutne co piszesz. Przytulam. Życzę Ci dużo siły. A Bratu spokoju.
Proszę, nie bierz do siebie tego, co napisałam poniżej.
Może nie powinnam tego pisać, ale zawsze w takich sytaucjach nachodzi mnie refleksja: że nasze zwierzęta traktujemy bardziej humanitarnie, niż naszych bliskich. Na siłę utrzymujemy ich przy życiu, nawet wbrew ich woli, zamiast pozwolić im godnie odejść. W imię czego? Dla mnie jest to niepojęte. Komfort życia powinien dotyczyć nie tylko zwierząt, ale (może przede wszystkim) też ludzi.

Nie, ja też uważam, że w pewnym momencie trzeba pozwolić czlowiekowi odejść. Nie zamęczać podtrzymywaniem życia, które jest już tylko męką. Tylko trudno jest czasem wychwycić właściwy moment. Czasami wszystko przebiega szybko - na tej samej sali położono pacjenta z rakiem płuc. Wydawał się być w lepszym stanie niż brat, tymczasem wczorajszej nocy umarł.
A brata mieli tylko doprowadzić do lepszego stanu, żeby dało sie zacząć radioterapię. Bardzo na to liczyliśmy, podobno po niej miało mniej boleć, więc i ilość morfiny można by zmniejszyć, wtedy pewnie jelita zaczęłyby lepiej pracować. Ale termin na rozpoczęcie radioterapii był na czerwiec i w ostatnim tygodniu przed pierwszym zabiegiem bratu się bardzo pogorszyło, trzeba było terapię odwołać. Tak to jest, niestety.

Aniu, dziekuję, też tak myślę, jak Ty, ale też nie wiem, jak sama przez to przejdę.

Współczuję z powodu przykrej rozmowy, staraj się nie przejmować, ludzie gadają głupoty, są niesprawiedliwi i do tego nie zdają sobie sprawy (nie chcą o tym myśleć), jak bardzo można drugiego człowieka skrzywdzić słowem.
Wiesz, moje koty też teraz jedza mniej. Trzeba Zunię obserwować, bo za dlugo nie można żyć powietrzem.

Cieszę się, że Łatka jakoś daje radę! :ok:

Spokojnego weekendu (Ty Aniu, pewnie znowu będziesz w pracy...) :1luvu:

Eutanazja jest zabroniona w Polsce. To znęcanie się nad cierpiącym. Bardzo współczuję Twojemu Bratu

I Tobie też.

Ciociu Kochana. My z Klusią też mniej jemy, a ja jestem chudy, mówi duża
:201461

Kubuś

A ja jem. Lubię jeść
Sylwuś

MalgWroclaw pisze:Eutanazja jest zabroniona w Polsce. To znęcanie się nad cierpiącym. Bardzo współczuję Twojemu Bratu
I Tobie też.

Dziękuję, Małgosiu :201461

Jolu, przytulam mocno. Bardzo wspolczuje Twojemu Bratu, Tobie i Waszej Rodzinie.
Twoj biedny Brat... tyle sie wycierpial :placz:

Tak, to prawda, właściwie o żyje z bólem od kilku lat - najpierw te silne bóle przy oddawaniu moczu, potem kolejne operacje, i tak coraz gorzej... A skoro teraz mówi, że chciałby umrzeć, to musi być naprawdę źle. Bardzo mi go żal.
Poza tym to moja jedyna rodzina, nie mam więcej żadnego bliskiego krewnego.

Jolu, ślę ciepłe myśli dla Brata i Ciebie. Uporczywa terapia równie mocno jak ból obciąża pacjenta. Taka choroba to koszmar :placz:

pibon pisze:Bardzo to mile, ze przedstawiasz ulubionych artystow Twojej Mamy!

jolabuk5 pisze:pibon, kto w końcu był ciasteczkiem oreo?

No jak to nie jest ciasteczko oreo to ja juz nic nie wiem

jaki słodki :1luvu:

madrugada pisze:
jolabuk5 pisze:Smutne wieści o bracie. Leży na paliatywnej, bóle mu opanowałi, ale od dużych ilosci morfiny ma straszne zaparcie, w tej chwili przeszło już w objawy niedrożności jelit. Stale ma mdłości, odżywianie prawie tylko kroplówką, bo wszystko zwraca. Dziś powiedział, że chciałby już umrzeć
Przepraszam, że o tym piszę, ale komu powiem, jak nie Wam?

Jolu, to bardzo smutne co piszesz. Przytulam. Życzę Ci dużo siły. A Bratu spokoju.
Proszę, nie bierz do siebie tego, co napisałam poniżej.
Może nie powinnam tego pisać, ale zawsze w takich sytaucjach nachodzi mnie refleksja: że nasze zwierzęta traktujemy bardziej humanitarnie, niż naszych bliskich. Na siłę utrzymujemy ich przy życiu, nawet wbrew ich woli, zamiast pozwolić im godnie odejść. W imię czego? Dla mnie jest to niepojęte. Komfort życia powinien dotyczyć nie tylko zwierząt, ale (może przede wszystkim) też ludzi.

myśle podobnie jak Ty

Przytulam..najgorsza jest bezradnośc, gdy nie można zrobić nic co by pomogło, dało ulgę..

Moje koty Sabcia Usia Calinka Mini i Kitka. Zazulka [*]

Kto przegląda forum