Nolina - z Palucha dziewczyna. Koniec części 1.

I niech tak będzie zawsze! :1luvu:

madrugada pisze:Nul, Aniu dziękujemy.
Pewnie się powtórzę, ale Nolina była mi pisana. To przecież dlatego nagle poczułam, że muszę mieć kota i pognałam do schroniska. Choć chciałam wziąć inną kotkę, ale była za młoda na jedynaczkę. A Nolina aż podskakiwała do mojej dłoni, żebym ją pogłaskała. Tak jakby to ona mnie sobie wybrała.
Cieszę się, że już nie głoduje, nie musi się błąkać po ulicach, ma pełną miskę i deszcz jej nie pada na futerko. Jest bezpieczna.

Coś w tym jest. Ja też się kiefyś tak hakoś zdecydowałam j pojechałam. Też po innego, ale Felinor mnie wybrał. I też w domu się nie chował po kątach, tylko czuł jak u siebie.
Tyle że w moim przypadku nie jest to wcielenie innego kotka, bo Felinor to mój pierwszy…

Nolinko, dobrą Dużą sobie wybrałaś, koteńko!

Tak to chyba jest, że koty nas wybierają...

madrugada pisze:Tak to chyba jest, że koty nas wybierają...

Tez wierze w to przeznaczenie.

zuza pisze:
madrugada pisze:Tak to chyba jest, że koty nas wybierają...

Tez wierze w to przeznaczenie.

Ja też wierzę w przeznaczenie. Wierzę, że nasze życie to sieć zdarzeń, z kluczowymi węzłami, które są dla nas zapisane. Ale jaką ścieżką do nich dojdziemy, to zależy od nas. I nie ma to nic wspólnego z wiarą w boga.

madrugada pisze:
zuza pisze:
madrugada pisze:Tak to chyba jest, że koty nas wybierają...

Tez wierze w to przeznaczenie.

Ja też wierzę w przeznaczenie. Wierzę, że nasze życie to sieć zdarzeń, z kluczowymi węzłami, które są dla nas zapisane. Ale jaką ścieżką do nich dojdziemy, to zależy od nas. I nie ma to nic wspólnego z wiarą w boga.

Ja też wierzę w przeznaczenie.
Miałam jechać po kota syberyjskiego a mąż znalazł w samochodzie Zuzię i mimo braku akceptacji ze strony rezydentki Pusi jest u nas a nie w zapchanym po brzegi schronisku.

Gosiagosia pisze:
madrugada pisze:
zuza pisze:
madrugada pisze:Tak to chyba jest, że koty nas wybierają...

Tez wierze w to przeznaczenie.

Ja też wierzę w przeznaczenie. Wierzę, że nasze życie to sieć zdarzeń, z kluczowymi węzłami, które są dla nas zapisane. Ale jaką ścieżką do nich dojdziemy, to zależy od nas. I nie ma to nic wspólnego z wiarą w boga.

Ja też wierzę w przeznaczenie.
Miałam jechać po kota syberyjskiego a mąż znalazł w samochodzie Zuzię i mimo braku akceptacji ze strony rezydentki Pusi jest u nas a nie w zapchanym po brzegi schronisku.

I super, że daliście jej dom. Stały czy tymczasowy? Ważne że kocina się nie tuła. Swoją drogą, wiedziała, do którego samochodu się wmeldować :wink:

Nolina. Gratulancje z okazyji roczmnicy. Z wypłoszu zrobiała się z cię piąkna kotku. Tak, my koty wiemy jakowy domek se wybrać. Chociaż ja się czasami zastanowiam czy na pewmno dobrze wybrałam bo w tym domku to mniamuśnościów mało, za mało dla mię, smakoszki. A ty dostałaś jakoweś mniamuśności na roczmnicę?
Książniczka Ofelja

U mnie obie kotki są nieplanowane. Ofelia widziała w jakiej piwnicy się urodzić, a Carmen - kiedy podejść pod śmietnik :wink:

Ofelio, na pewno trafiłaś najlepiej jak mogłaś :201461

Jest milion sposobów, żeby okazać miłość, nie tylko mniamuśności.

Ofelia to łakomczuch, w jej przypadku dobrze się sprawdza powiedzenie: przez żołądek do serca :wink:

(oczywiście w tym żołądku ma lądować to co Ofelia lubi, a nie to co powinna jeść)

Mniamusności kotu się należą! :ok:

Sabcia

MB&Ofelia pisze:Ofelia to łakomczuch, w jej przypadku dobrze się sprawdza powiedzenie: przez żołądek do serca (oczywiście w tym żołądku ma lądować to co Ofelia lubi, a nie to co powinna jeść)

Przez żołądek do serca… Felisiowego chyba też? Sama nie wiem, czy on mnie kocha „za-wzięcie”, czy też może „za-żarcie” :mrgreen:

Nul pisze:
MB&Ofelia pisze:Ofelia to łakomczuch, w jej przypadku dobrze się sprawdza powiedzenie: przez żołądek do serca (oczywiście w tym żołądku ma lądować to co Ofelia lubi, a nie to co powinna jeść)

Przez żołądek do serca… Felisiowego chyba też? Sama nie wiem, czy on mnie kocha „za-wzięcie”, czy też może „za-żarcie”

Może za jedno i drugie :wink:

My dziś siedzimy w domu, przy zamkniętych i zasłoniętych oknach. Nawet Noliśka nie chce wyjść.

madrugada pisze:
Nul pisze:
MB&Ofelia pisze:Ofelia to łakomczuch, w jej przypadku dobrze się sprawdza powiedzenie: przez żołądek do serca (oczywiście w tym żołądku ma lądować to co Ofelia lubi, a nie to co powinna jeść)

Przez żołądek do serca… Felisiowego chyba też? Sama nie wiem, czy on mnie kocha „za-wzięcie”, czy też może „za-żarcie”

Może za jedno i drugie
My dziś siedzimy w domu, przy zamkniętych i zasłoniętych oknach. Nawet Noliśka nie chce wyjść.

Oj, tez tak myślę. Najpierw za-wzięcie, ale gdyby potem nie było żarcia, to by się chyba odkochał

madrugada pisze:
Nul pisze:
MB&Ofelia pisze:Ofelia to łakomczuch, w jej przypadku dobrze się sprawdza powiedzenie: przez żołądek do serca (oczywiście w tym żołądku ma lądować to co Ofelia lubi, a nie to co powinna jeść)

Przez żołądek do serca… Felisiowego chyba też? Sama nie wiem, czy on mnie kocha „za-wzięcie”, czy też może „za-żarcie”

Może za jedno i drugie
My dziś siedzimy w domu, przy zamkniętych i zasłoniętych oknach. Nawet Noliśka nie chce wyjść.

moje dwa włóczykije były rano na zewnątrz jak nie było jeszcze bardzo gorąco, teraz polegują w pokojach bo chłodniej , okna mamy od wschodu to słońce nie praży

Nolina - z Palucha dziewczyna. Koniec części 1.

Kto przegląda forum