Nolina - z Palucha dziewczyna. Koniec części 1.

[madrugada]

Ojej, to trzeba strasznie uważać! Ja tak mam z Sabcią, kiedyś tak mi przemknęła koło nóg, ze nawet nie zauważyłam. Na szczęście nigdzie nie pobiegła, ale byłam w szoku, kiedy odwróciłam się od zamkniętych już drzwi - patrzę - a Sabcia stoi na korytarzu. Szybo otworzyłam ponownie i Sabulka weszła grzecznie do mieszkania.

Czasem te nasze ukochane istotki przyprawiają nas omalże o zawał

Prawdę powiadasz, madrugado szanowna! Zawał mi groził dni temu kilka, gdy Bezia łapkę w siatkę zaplątała i ryk z siebie przeraźliwy wydawszy, miotać się po siatce jęła! Jak raz buty żem wzute już niemal miała, wyjść bowiem do sklepu zamiarowałam i strach pomyśleć, jak by się awantura cała skończyła, gdyby mnie już w domostwie nie było. Byłam jednak, prędko kotce nóżkę odplątać pomogłam (choć i sama by sobie tym razem poradziła), okno zamknęłam i spokojnie już, acz z echem Beziowego ryku w uszach, sprawunki robić poszłam.

Pojętna jest Nolina, podziwu godna!

Dobrze, że Bezi nic się nie stało.
I dlatego ja nigdy nie zostawiam kota na balkonie, gdy wychodzę z domu.
Bo wszystko się może zdarzyć.

[mir.ka]

Nolina dziś mnie zaskoczyła.

Jako, że jest kotką-uciekinierką, bardzo pilnuję, żeby nie wyskoczyła na korytarz. Wchodząc do mieszkania “psikam” kilka razy, nie wodą a słowami, na co kotka odwraca się i dostojnie odchodzi do pokoju.

Podobnie dbam, gdy ktoś przychodzi do nas. Ponieważ na dźwięk domofonu Nolina siada przy drzwiach, spakowana, gotowa do natychmiastowego wyruszenia w świat, zamykam ją na chwilę w sypialni, by wpuścić gościa lub odebrać paczkę od kuriera. Kurierów ci u nas pod dostatkiem, kręcą się tam i z powrotem, ruch jak na Marszałkowskiej, więc kocina często spędza krótki czas za zamkniętymi drzwiami.

Dziś bardzo się zdziwiłam, gdy usłyszawszy domofon, zamiast usiąść pod drzwiami tęsknie wpatrując się w klamkę… poszła sama do miejsca swojego odosobnienia. Taką mam mądrą koteczkę .

Rozmawiałam niedawno z koleżanką-wetką i doszłyśmy do wniosku, że skoro Nolina w wieku kilku lat wciąż była niewykastrowana, to prawdopodobnie była kotką wychodzącą, wypuszczaną na dwór przy okazji każdej rui (dla świętego spokoju). Ten nawyk utrwalił się jej i mimo kastracji raczej nie zniknie. Jak z małym dzieckiem, muszę więc mieć oczy dookoła głowy

A skoro wychodziła w rujach, to musiała rodzić. Ile miotów urodziła i co się stało z jej dziećmi…nigdy się nie dowiem. I raczej nie chcę wiedzieć.

jak oprócz psikania, syczenia, jeszcze mocno klaszczę

[jolabuk5]

Też czasem klaszczę

[madrugada]

Ja słyszałam jeszcze o rzucaniu piłeczek przez uchylone drzwi.
Tylko trzeba pamiętać, żeby wcześniej taką pileczkę ze sobą zabrać.

[zuza]

U mnie Klusek lubi wychodzic na korytarz, wiec sie pcha, ale jak sie waży 8 kilo to nie jest łatwo przemknąc pomiedzy czymkolwiek

[madrugada]

U mnie Klusek lubi wychodzic na korytarz, wiec sie pcha, ale jak sie waży 8 kilo to nie jest łatwo przemknąc pomiedzy czymkolwiek

To jest jakiś argument, ale chyba nie utuczę mojej kociny

[zuza]

U mnie Klusek lubi wychodzic na korytarz, wiec sie pcha, ale jak sie waży 8 kilo to nie jest łatwo przemknąc pomiedzy czymkolwiek

To jest jakiś argument, ale chyba nie utuczę mojej kociny

Słusznie. Odchudzać trudno

[Nul]

U mnie Klusek lubi wychodzic na korytarz, wiec sie pcha, ale jak sie waży 8 kilo to nie jest łatwo przemknąc pomiedzy czymkolwiek

To jest jakiś argument, ale chyba nie utuczę mojej kociny

[madrugada]

Zacytuję z wątku Nul:

Wiadomo coś o Lunie?

Poza tym, co pisałam ostatnio - nie. To znaczy ogólnie że wszystko dobrze, kotka się przytula i bawi ładnie, tylko to miauczenie w nocy, ale nie wiem nic nowego. Tam w tej rodzinie, która jest "pomiędzy" mną a nowymi opiekunami Luny jest teraz gorący czas, bo i wesele, i wyjazd młodej osoby na studia do innego miasta, różne takie atrakcje, więc nie chce ich bombardowac telefonami, ale wiem, że oni nawet przemyśliwują, kiedy jechać Lunę odwiedzić
To jest fajna rodzina, z tego co wiem (jeszcze inni moi znajomi ich lepiej znają), poprzednia kotka była tam pełnoprawnym domownikiem i mogła chodzić po stole Nie każdy pozwala U mnie teraz najlepsze legowisko jest na stole - poduchy z kanapy leżą na stole na stałe No prawie


wszystkie koty chodzą po stołach, a domownicy niekoniecznie o tym wiedzą

Ilustracja tematu:

[madrugada]

Tak, Nolina pod tym względem nie różni się od innych kotów.
Paraduje po stole, wyleguje się na nim, a ja jej na to pozwalam.

Kiedy odkryłam, że Fiolka leży na stole, stwierdziłam, że skoro jest jej tu dobrze, niech leży. Co z tego, że ją zgonię, w imię jakichś durnych konwenansów, jeśli ona tam wróci, gdy mnie nie będzie w pobliżu.

Freya na stole spędziła ostatnie tygodnie swojego życia. Po prostu przestała schodzić. Na stole jadła, spała, załatwiała się. Na stole też odeszła, ale to był inny stół, w lecznicy.

Naturalną koleją rzeczy Nolina objęła stół we władanie, bo jej się po prostu należy.

A dziś, raczej wczoraj, stała się rzecz niezwykła, której jeszcze w piątek nie byłam w stanie przewidzieć. Po raz pierwszy od kilkunastu lat nie mam na tapecie w telefonie zdjęcia Fiolki. Jest Nolina. Przestałam patrzeć w przeszłość. Jest tylko teraźniejszość i przyszłość.

[mir.ka]

Tak, Nolina pod tym względem nie różni się od innych kotów.
Paraduje po stole, wyleguje się na nim, a ja jej na to pozwalam.

Kiedy odkryłam, że Fiolka leży na stole, stwierdziłam, że skoro jest jej tu dobrze, niech leży. Co z tego, że ją zgonię, w imię jakichś durnych konwenansów, jeśli ona tam wróci, gdy mnie nie będzie w pobliżu.

Freya na stole spędziła ostatnie tygodnie swojego życia. Po prostu przestała schodzić. Na stole jadła, spała, załatwiała się. Na stole też odeszła, ale to był inny stół, w lecznicy.

Naturalną koleją rzeczy Nolina objęła stół we władanie, bo jej się po prostu należy.

A dziś, raczej wczoraj, stała się rzecz niezwykła, której jeszcze w piątek nie byłam w stanie przewidzieć. Po raz pierwszy od kilkunastu lat nie mam na tapecie w telefonie zdjęcia Fiolki. Jest Nolina. Przestałam patrzeć w przeszłość. Jest tylko teraźniejszość i przyszłość.

Bardzo, bardzo długa przyszłość...w zdrowiu.

[mir.ka]

Zacytuję z wątku Nul:

Wiadomo coś o Lunie?

Poza tym, co pisałam ostatnio - nie. To znaczy ogólnie że wszystko dobrze, kotka się przytula i bawi ładnie, tylko to miauczenie w nocy, ale nie wiem nic nowego. Tam w tej rodzinie, która jest "pomiędzy" mną a nowymi opiekunami Luny jest teraz gorący czas, bo i wesele, i wyjazd młodej osoby na studia do innego miasta, różne takie atrakcje, więc nie chce ich bombardowac telefonami, ale wiem, że oni nawet przemyśliwują, kiedy jechać Lunę odwiedzić
To jest fajna rodzina, z tego co wiem (jeszcze inni moi znajomi ich lepiej znają), poprzednia kotka była tam pełnoprawnym domownikiem i mogła chodzić po stole Nie każdy pozwala U mnie teraz najlepsze legowisko jest na stole - poduchy z kanapy leżą na stole na stałe No prawie


wszystkie koty chodzą po stołach, a domownicy niekoniecznie o tym wiedzą

Ilustracja tematu:

i nawet poduszeczka dla kota na stole jest
u mnie nie ma takich udogodnień, ale moze dlatego ,ze kotów wiecej

[madrugada]

Tak, Nolina pod tym względem nie różni się od innych kotów.
Paraduje po stole, wyleguje się na nim, a ja jej na to pozwalam.

Kiedy odkryłam, że Fiolka leży na stole, stwierdziłam, że skoro jest jej tu dobrze, niech leży. Co z tego, że ją zgonię, w imię jakichś durnych konwenansów, jeśli ona tam wróci, gdy mnie nie będzie w pobliżu.

Freya na stole spędziła ostatnie tygodnie swojego życia. Po prostu przestała schodzić. Na stole jadła, spała, załatwiała się. Na stole też odeszła, ale to był inny stół, w lecznicy.

Naturalną koleją rzeczy Nolina objęła stół we władanie, bo jej się po prostu należy.

A dziś, raczej wczoraj, stała się rzecz niezwykła, której jeszcze w piątek nie byłam w stanie przewidzieć. Po raz pierwszy od kilkunastu lat nie mam na tapecie w telefonie zdjęcia Fiolki. Jest Nolina. Przestałam patrzeć w przeszłość. Jest tylko teraźniejszość i przyszłość.

Bardzo, bardzo długa przyszłość...w zdrowiu.

Dziękujemy. Oby się sprawdziło.

[madrugada]

(...)
wszystkie koty chodzą po stołach, a domownicy niekoniecznie o tym wiedzą

Ilustracja tematu:

[/quote][/quote]

i nawet poduszeczka dla kota na stole jest
u mnie nie ma takich udogodnień, ale moze dlatego ,ze kotów wiecej

Poduszeczka znalazła się tam z okazji sprzątania. Na codzień też nie ma takich luksusów.

[Nul]

Tak, Nolina pod tym względem nie różni się od innych kotów.
Paraduje po stole, wyleguje się na nim, a ja jej na to pozwalam.

Kiedy odkryłam, że Fiolka leży na stole, stwierdziłam, że skoro jest jej tu dobrze, niech leży. Co z tego, że ją zgonię, w imię jakichś durnych konwenansów, jeśli ona tam wróci, gdy mnie nie będzie w pobliżu.

Freya na stole spędziła ostatnie tygodnie swojego życia. Po prostu przestała schodzić. Na stole jadła, spała, załatwiała się. Na stole też odeszła, ale to był inny stół, w lecznicy.

Naturalną koleją rzeczy Nolina objęła stół we władanie, bo jej się po prostu należy.

A dziś, raczej wczoraj, stała się rzecz niezwykła, której jeszcze w piątek nie byłam w stanie przewidzieć. Po raz pierwszy od kilkunastu lat nie mam na tapecie w telefonie zdjęcia Fiolki. Jest Nolina. Przestałam patrzeć w przeszłość. Jest tylko teraźniejszość i przyszłość.

Tu zaszła zmiana w polu Twojego widzenia… To chyba pan Iwaszkiewicz tak pisał? Czy coś mylę???

Tak sobie pomyślałam, że dobrze, że nie mam na tapecie żadnego zdjęcia kota, nigdzie. I może dobrze? Bo gdyby co… czy wymieniłabym zdjęcie Felisia na inne? Czy zostałoby na stałe, by wciąż przypominać? W tych szczególnie ciężkich okresach żałoby? Ojojoj, co za myśli, a wszak Feliś teraz chory!

Nolinko, miziam Cię, pyszczeńku śliczny!