Nolina - z Palucha dziewczyna. Koniec części 1.

[Gretta]

Nolinka
Moje koty też mi pomagają w pracy.

[madrugada]

Obróciłam Nolinkę

Jolu, dziękuję.
Przyjdę kiedyś na korepetycje z odwracania zdjęć

[jolabuk5]

Służę uprzejmie, ale do tego nie jest potrzebna jakaś tajemna wiedza, tylko program komputerowy (ja mam starą wersję photoshopa). Teoretycznie można tez obracać w paint albo w przeglądarce zdjęć, ale efekty takiego obracania są różne.

[madrugada]

Nolinka
Moje koty też mi pomagają w pracy.

[mir.ka]

Służę uprzejmie, ale do tego nie jest potrzebna jakaś tajemna wiedza, tylko program komputerowy (ja mam starą wersję photoshopa). Teoretycznie można tez obracać w paint albo w przeglądarce zdjęć, ale efekty takiego obracania są różne.

ja używam Picasy do poprawiania zdjęć

[jolabuk5]

Nie znam, ale na pewno tez jest dobra, do odwracania zdjęć wystarczy nawet prosty program. Paint też to robi, tylko nie zawsze uzyskany obraz ma potem właściwą pozycję przy ładowaniu do fotosika.

[Nul]

Akuratna figurka! Dostojeństwo, kwintesencja kociego stylu!
Ciepełka życzę!

[madrugada]

Jolu, Mirko, bardzo dziękuję za korepetycje.
Będę musiała sobie coś zainstalować.

[madrugada]

Akuratna figurka! Dostojeństwo, kwintesencja kociego stylu!
Ciepełka życzę!

Nul, dziękujemy za komplement i życzenia.
Również życzymy ciepła i zdrowia.

[Nul]

Akuratna figurka! Dostojeństwo, kwintesencja kociego stylu!
Ciepełka życzę!

Nul, dziękujemy za komplement i życzenia.
Również życzymy ciepła i zdrowia.

Również dziękujemy!

[madrugada]

Akuratna figurka! Dostojeństwo, kwintesencja kociego stylu!
Ciepełka życzę!

Nul, dziękujemy za komplement i życzenia.
Również życzymy ciepła i zdrowia.

Również dziękujemy!

[madrugada]

Nolina dziś mnie zaskoczyła.

Jako, że jest kotką-uciekinierką, bardzo pilnuję, żeby nie wyskoczyła na korytarz. Wchodząc do mieszkania “psikam” kilka razy, nie wodą a słowami, na co kotka odwraca się i dostojnie odchodzi do pokoju.

Podobnie dbam, gdy ktoś przychodzi do nas. Ponieważ na dźwięk domofonu Nolina siada przy drzwiach, spakowana, gotowa do natychmiastowego wyruszenia w świat, zamykam ją na chwilę w sypialni, by wpuścić gościa lub odebrać paczkę od kuriera. Kurierów ci u nas pod dostatkiem, kręcą się tam i z powrotem, ruch jak na Marszałkowskiej, więc kocina często spędza krótki czas za zamkniętymi drzwiami.

Dziś bardzo się zdziwiłam, gdy usłyszawszy domofon, zamiast usiąść pod drzwiami tęsknie wpatrując się w klamkę… poszła sama do miejsca swojego odosobnienia. Taką mam mądrą koteczkę .

Rozmawiałam niedawno z koleżanką-wetką i doszłyśmy do wniosku, że skoro Nolina w wieku kilku lat wciąż była niewykastrowana, to prawdopodobnie była kotką wychodzącą, wypuszczaną na dwór przy okazji każdej rui (dla świętego spokoju). Ten nawyk utrwalił się jej i mimo kastracji raczej nie zniknie. Jak z małym dzieckiem, muszę więc mieć oczy dookoła głowy

A skoro wychodziła w rujach, to musiała rodzić. Ile miotów urodziła i co się stało z jej dziećmi…nigdy się nie dowiem. I raczej nie chcę wiedzieć.

[jolabuk5]

Ojej, to trzeba strasznie uważać! Ja tak mam z Sabcią, kiedyś tak mi przemknęła koło nóg, ze nawet nie zauważyłam. Na szczęście nigdzie nie pobiegła, ale byłam w szoku, kiedy odwróciłam się od zamkniętych już drzwi - patrzę - a Sabcia stoi na korytarzu. Szybo otworzyłam ponownie i Sabulka weszła grzecznie do mieszkania.

[madrugada]

Ojej, to trzeba strasznie uważać! Ja tak mam z Sabcią, kiedyś tak mi przemknęła koło nóg, ze nawet nie zauważyłam. Na szczęście nigdzie nie pobiegła, ale byłam w szoku, kiedy odwróciłam się od zamkniętych już drzwi - patrzę - a Sabcia stoi na korytarzu. Szybo otworzyłam ponownie i Sabulka weszła grzecznie do mieszkania.

Czasem te nasze ukochane istotki przyprawiają nas omalże o zawał

[Nul]

Ojej, to trzeba strasznie uważać! Ja tak mam z Sabcią, kiedyś tak mi przemknęła koło nóg, ze nawet nie zauważyłam. Na szczęście nigdzie nie pobiegła, ale byłam w szoku, kiedy odwróciłam się od zamkniętych już drzwi - patrzę - a Sabcia stoi na korytarzu. Szybo otworzyłam ponownie i Sabulka weszła grzecznie do mieszkania.

Czasem te nasze ukochane istotki przyprawiają nas omalże o zawał

Prawdę powiadasz, madrugado szanowna! Zawał mi groził dni temu kilka, gdy Bezia łapkę w siatkę zaplątała i ryk z siebie przeraźliwy wydawszy, miotać się po siatce jęła! Jak raz buty żem wzute już niemal miała, wyjść bowiem do sklepu zamiarowałam i strach pomyśleć, jak by się awantura cała skończyła, gdyby mnie już w domostwie nie było. Byłam jednak, prędko kotce nóżkę odplątać pomogłam (choć i sama by sobie tym razem poradziła), okno zamknęłam i spokojnie już, acz z echem Beziowego ryku w uszach, sprawunki robić poszłam.

Pojętna jest Nolina, podziwu godna!