Nigdy więcej kota! A jeśli już, to na pewno nie rudy...

[zuza]

Zdrowia Marlonkowi!
U nas też zylexisu nie ma

[jolabuk5]

Biedne kotki - Marlonek zestresowany i Aramisek głodzony...

[Sigrid]

Ostatnie dni mijają nam pod znakiem INTELYGJENCJI !!!
TŻ nie umie wyzbyć się przekonania, że Aramis jest w istocie żywym bogiem, wcieleniem Aliena Już go usiłowałam powściągnąć, przypominając, że każdy koń Wiedźmina nosił imię Płotka. Starczy. Nie każde czarno-białe Mzimu jest Alienem. I basta.
NIEDASIE.
TŻ, w ramach sentymentalizmu, przy których wyczyny Marii Antoniny w Petit Trianon bledną, nabył był małodobrą karmę pt. Felix (niestety Alien nie używał żadnej innej przez 18 lat grzesznego żywota, no chyba że kurczak). Pokręciłam głową z politowaniem, z przeświadczeniem, że oto ciężko zarobione piniędze (jak mawiał zaprzyjaźniony Włoch) idą w błoto. Marlona nie dało się w Alienich czasach skusić.A tu niespodziewajka. Mzimu pożarło saszetkę, skusiło do złego mialkuna i zaczęła się jazda.
Wieczorkiem Mzimu wskoczyło na blat, chwyci≥ło w białe ząbki saszetkę, zeskoczyło zgrabnie i potruchtało do.... miseczki. Tam złożyło godnie saszetke, zasiadło z godnością i rzekło: MIAU.
-Jeju -dał upust urzeczeniu TŻ - widziałaś, jaki on inteligentny????
O Bogini Bastet - pomyślałam - miłość zaczyna mieć problemy ze wzrokiem...
- No i? - zapytałam
-No, saszetkę otwórz - odzrekła nieszczęsna ofiara uroku
-Noooo... mogę. Ale wiesz, że on zaczyna być GRUBY?
- Oj, zobaczymy, co będzie dalej - rzekł niezrażony.
Zobaczyliśmy.
Mzimu zjadło, pomrukując.
Po czym z niejakim trudem (brzuszek zaczyna ciążyć) wspiął się na blat, chwyvił w ząbki kolejną saszetkę i zeskakując, wsadził ją do miski.
- Widzisz, jaki inteligntny? - zapytał urzeczony TŻ?
- Widzę. Cukrzycę i choroby serca. O kolejne wydatki - burknęłam i niechętnie schowałam saszetkę do szafki, ku rozczarowaniu Muszkieterka.
-Zazdrościsz, bo Twój Kot jest niezaradny - oburzył się TŻ, robiąc przytyk do konieczności karmienia Marlona z ręki, bo inaczej nie zje do końa (niestey, to samo ma Syn o poranku). Freyo, daj siłę!
A poważnie, jak odchudzić kota, nie robiąc mu mentalnego mentliku? Waga Aramisa wskazała 5,10 kg (2,5 mniej niż miaukuna). To naprawdę mały kotek, podejrezwam, że przez 2 miesiące u mnie przybrał ze 2 kilo. Agata (tymczasowa opiekunka) zaklina się, że u niej był niejadkiem, krmiła go widelczykiem. Ja boję się, że niedługo MNIE zeżre we śnie

A Marlon się na mnie na serio GNIEWA Sypię mu do paszy Immunactiv i poprawiam taką małą rybką z olejem na futro. A Maron wciąż: na wuj mi te pióra? Wagę ma normalną, tylko przez tą łysość wygląda tak nędznie

[Cheetos]

Właśnie się zastanawiałam, co słychać o Marlona i Aramisa.

Wspaniała historia. Że też przypadła Ci w udziale rola złego policjanta .

[Wojtek]

Naprawdę bystry kotek!
Teraz nuczy się wyjmować saszetki z szafki.

[jolabuk5]

Niesamowicie inteligentny! Przecież on stara się z Wami rozmawiać! Trudno, podzielam zachwyt Twego TŻa, ale oczywiście rozumiem potrzebę nieutuczenia kotka.

[Sigrid]

Bo Aramis faktycznie się rozwija i to w kierunku zupełnie nieprzewidzianym. Miał być strachliwym nieśmiałkiem i ten jego domowy debiut to faktycznie... plasował go w hierarchii gdzieś na skali Micki. A tymczasem od jakiegoś czasu kombinuje, jakby się dostać na klatkę schodową. Codzień wtaczam do przedpokoju rowerek typu amerykański beach cruiser z kierownicą, której Harley by się nie powstydził, a to wymaga niezłego lawirowania. Drzwi w drzwi sąsiedzi składują arsenał wózków, rowerków i hulajnóg, które mocno utrudniają przejazd, a na domiar złego deweloper-sadysta zaprojektował drzwi, które pozostają otwarte tylko wtedy, kiedy ktoś je trzyma, poza tym własnym ciężarem opadają. No więc wyobraźcie sobie, jak się tarabanię z tym pseudo-harleyem, dryfując między sąsiadowym stuffem, klnąc pod nosem i przekonując sama się, że dzieci szybko rosną, a wózki wyfruwają z klatki (szkoda, ze ja swoje graty trzymałam uparcie we własnym przedpokoju, zamiast zapewnić sobie ociupinę Lebensraumu), a w drzwiach trzęsie się niecierpliwa dupka Muszkieterka. Jak wciskam rower do przedpokoju, drzwi zatrzaskują się, grożąc Aramisowi natychmiastową dekapitacją. Jak łapię drzwi, walą mi w rower, obijając go niemiłosiernie. A Mizmu? Oczywiście robi wymyk, którego by się Kitek nie powstydził. I tylko jedna jest różnica. Gdy drzwi się zatrzaskiwały pozostawiając Kita i Aliena na zewnątrz, włączała im się panika. Wystarczyło otworzyć, by wbijały do środka z wymalowanym na pyszczku "Nie porzucaj mnie!". A ta zakała ma to gdzieś. Eksploruje!
O wyciąganiu nocą buraczków z zakwasu w słoiku przykrytym spodeczkiem (football, mili państwo, to jest gra!) już nawet nie wspomnę, bo mnie cholera na miejscu weźmie. Ja chyba jestem za stara na małe koty

[Wojtek]

Gra w piłkę buraczkiem? To masz na podłodze rozrysowane wszystkie akcje i zagrywki?

[jolabuk5]

Może trzeba stosować inną kolejność?
Postawić rower pod drzwiami.
Wejść szybko.
Złapać Aramisa i zamknąć na chwilę (w pokoju, w łazience, gdziekolwiek).
Wprowadzić rower, zamknąć drzwi.
Wypuścić Aramisa.
Trochę więcej czynności, ale wizja dekapitacji Aramisa mnie przeraziła...

[ziuku]

Niezły gagatek i dołączam się do zachwytów TŻta

[Sigrid]

Trochę więcej czynności, ale wizja dekapitacji Aramisa mnie przeraziła...

A mnie dziś wyjątkowo kusi
Noc z gatunku tych "udanych"
Najpierw wpadłam na pomysł, że może by tak zmienić łóżko (bo ja z tych łażących po domu). Ledwo wpełzłam, usłyszałam z sąsiedniego pokoju rozpaczliwe: MaMa MAMA MAMAAAAAA!
W żadnym razie nie było to moje dziecko. W każdym razie nie biologiczne. W drzwiach pojawiła się rozczochrana ruda, skomląca głowa. Z poczuciem rezygnacji wróciłam do swojego wyrka, poganiana radosnym MRRRRUF.i podgryzaniem po łydkach, żebym lazła szybciej. Marlon w poprzednim życiu był chyba psem pasterskim, idealnie nadawałby się do owiec
Ale to był tylko support. Nocny event należał do Aramisa.
1. Gra w orzechy włoskie
2. Siadanie na rozłączonym kabelku łączącym głośniki z komputerem, w wyniku czego głośniki zaczynają brzęczeć
3. Zrzucanie kluczy Młodego (a ten ma ich tyle, jakby się przygotowywał do kariery woźnego)
4. Podejrzana aktywność w okolicach następcy zamordowanego monitora (5 razy wstawałam, usunąć go z miejsc newralgicznych)
5. Last but not least - zapadnięcie w błogi, ostentacyjny sen tuż po tym, jak zrezygnowana wstałam i powlokłam się po kawę. A dodam, że moja praca nie wymaga ode mnie zrywania się o świcie, a nawet szkoła okazała się w tym roku łaskawa i wyprawiam Młodego dopiero na 9.

Tak więc Aramiskowi to i owo poodrywałabym z tłuściuteńskiego korpusika. Jak nie głowę to chociaż ogon w ramach retorsji. Marlonowi nie muszę, bo sam się go skutecznie pozbawił, skubaniec jeden .

A zupełnie poważnie - nie puszczam przecież tych cholernych drzwi na żywioł, chociaż czasem wchodzę do domu jak Spidermen, wygiętą pod nienaturalnym kątem nogą trzymając wrota, a velocyped upychając do środka, omijając kotka, który centralnie włazi mi na wycieraczkę.

[Sierra]

Jeżeli chodzi o potrzebę wyrwania czegoś koteczkowi... Proponuję włosy... penceta... na jajkach . Udowodnić przed sądem ciężko

[aania]

Ale on chyba bezjajeczny?

[Sigrid]

Bezjajeczny, oczywiście. Zdaje się, że to Fundacja go pozbawiła atrybutów, oszczędzając mi przykrości oglądania kota po narkozie. Marlona machnęli w schronisku, a z Trójkotem musiałam się trzykrotnie męczyć sama (oj, dały mi kotusie do wiwatu, zwłaszcza Micunia).

A ja dziś znowu przez Muszkieterka niewyspana. Tym razem z całkiem niezwyczajnych powodów. Marlon nie zaprotestował ostro przeciwko jego obecności w łóżku, toteż Aramisek najpierw zażądał pieszczotek, a potem wyłożył się wzdłuż mojej nogi jak długi. Nie śmiałam drgnąć, kontemplując jednocześnie miękkość futerka. Aramis ma najbardziej kuszące futro ze wszystkich moich kotów, takie... królicze, jak angorka. A przy tym (na razie) w ogóle kudłów nie zostawia. Marlon na szczęście też ostatnio się ustabilizował, może zacznie wreszcie odrastać, bo wygląda jak przerośnięty szczurek

[zuza]

Ach! Nie mogłam się od opowieści oderwać. Mam ostatnio zaległości a tu takie cudne wpisy!