Nigdy więcej kota! A jeśli już, to na pewno nie rudy...

bozena640 pisze:
Sigrid pisze:

Ale cudo

A historyjki o jego wyczynach w podróży - wspaniałe!

Dziękuję! Lejesz balsam w moje oczy :mrgreen:

aania pisze:Dziękuję! Lejesz balsam w moje oczy

Smarujemy dalej? :mrgreen:

[/quote]

Sigrid pisze:
aania pisze:Dziękuję! Lejesz balsam w moje oczy

Smarujemy dalej?

Tutaj to już prawdziwy Lew :1luvu:

Nie wstanę, tak będę leżał:

Czyli pierwsze wyjście nad morze. Jakby jeszcze samopas, ale w szelkach i na smyczy???? :strach:

Lew?

No minę ma obrazoną że hej :ryk:

jolabuk5 pisze:
bozena640 pisze:
Sigrid pisze:

Ale cudo

A historyjki o jego wyczynach w podróży - wspaniałe!

Właśnie doczytuje :oops:

Sigrid pisze:Nie wstanę, tak będę leżał:

Czyli pierwsze wyjście nad morze. Jakby jeszcze samopas, ale w szelkach i na smyczy???? Lew?

Mina cudowna :ryk:

Marlon i słońce pasują do siebie :wink:

Coś Ty,
Przy Marlonie nawet słońce nie jest niezbędne.

Marlon ZAWSZE pasuje. :kotek:

Choć według mnie najbardziej do ramion młodego

.

Zdecydowanie właściwy Kot na właściwym miejscu!

egwusia pisze:Coś Ty,
Przy Marlonie nawet słońce nie jest niezbędne.

Marlon ZAWSZE pasuje.

Choć według mnie najbardziej do ramion młodego .

Coś Ty! To ten STARY :lol:

Młody ledwo Marlona dźwiga, stękając i słaniając się na nogach. Co mu nie przeszkadza głupotek robić :evil:

.
Tu znów wątek z ostatniej podróży. Młody obraził się śmiertelnie, bo poszliśmy na obiadokolację. Ja prędziutko zamówiłam kalmarki, TŻ rybunię, a dziecko poniewczasie skonstatowało, że w karcie nie ma spaghetti w pomidorach i się wzięło obraziło. - Się ogarnij, przecież nie odwołam zamówienia, jak dania już w piecu, jutro pójdziemy na spaghetti - fuknęłam. A ponieważ mina latorośli wskazywała wyraźnie, gdzie ma pomysł ogarnięcia się, dodałam ze złością: - Nabzdyczona balerina!
Tego już było za wiele, znieważone dziecię zamówiło wprawdzie coś innego, ale wodząc oczyma po suficie i milcząc zawzięcie dało urbi et orbi do zrozumienia, że nie zna nas, znać nie chce, a w ogóle to przechodzimy na Pan.
Po powrocie na kwatery oświadczyło wprost, że zaszczycać nas towarzystwem tego wieczoru nie zamierza, a na wino możemy sobie iść sami jak za narzeczeńskich czasów, jego żaden sok morelowy nie skusi, choć dusza mu do niego śpiewa, będzie twardy jak Roman Bratny

.
Nie to nie, poszliśmy sami, gadamy, sączymy :piwa:

, aż tu po godzinie nagle ruch jakiś powstaje, a TŻ robi oczy wielkości podkładki pod kufelkiem piwa. Odwracam się, a tu Młody na ulicy, w klapkach, oburącz dźwiga przed sobą zdezorientowanego Marlona i przez pół wsi niesie go do restauracji :strach:

Bardzo z siebie zadowolony, bo stali bywalcy palcem kota pokazują (rozciągnięty na długość Marlon jest niewiele krótszy od Młodego), a przecież o to poczucie, że ma się prywatnego tygrysa chodzi. Taki ze mnie gość. Buzia od ucha do ucha, skry sypią się z oczu i wyjaśnia, że się tak znudził, że wszystko nam wybaczył i postanowił przyjść, a ponieważ nie chciał, żeby się Marlonek nudził, to jego też zabrał.
Słabo mi się zrobiło, bo mógł zwierzak przy takim stylu przenoszenia spanikować i bryknąć. No ale Marlon to Marlon - siła spokoju na szczęście :201461

już dawno doszedł do wniosku, że po tej szurniętej rodzinie może się wszystkiego spodziewać. Posiedział przy stoliku, wypił psom wodę z miski i grzecznie zapozował do zdjęć.
Potem jeszcze Młody przyprowadził go na koncert pod gołym niebem, tym razem w szelkach i na smyczy, ale na szczęście koncertownię mieliśmy tuż pod domem.

Fajny ten Twój stary

No fakt, Marlonek troszkę waży.

Fascynuje mnie charakterologiczna odmienność kotów (pomyśleć, że jak w domu pojawił się Kitek, sądziłam naiwnie, że koty różnią się tylko wyglądem :roll:

)
I tak - jeśli chcę np. całkiem niegodziwie pościelić łóżko, na którym wyleguje się Marlon - wystarczy, że ruszę brzeg prześcieradła. Król Lew majestatycznie i bez szemrania idzie gdzie indziej. Wraca dopiero na posłane i ma spokój.
Muszkieterek odstawia dramę. Wczepia się pazurami w łóżko, jęczy, wyje i się wije. Jeśli uda się go pozbyć, natychmiast wraca jak Napoleon z Elby i usiłuje rozrabiać. Łóżko, które już nie wygląda jak niedźwiedzia gawra po zimie przestaje go interesować. Z wężowym spojrzeniem maszeruje położyć się w donicach

O tak, co kot, to charakter! :1luvu:

Nigdy więcej kota! A jeśli już, to na pewno nie rudy...

Kto przegląda forum