Szarość nie radość. A Kotek zaczyna się nam psuć

Kciuki za Burego!

Grażynka: przyjdź zaraz, jest bury kot, zawiozłaś do lecznicy innego. Temu też język wystaje!
Idę. Przy misce bury, szczupły kot, który na mój widok znika za krzakiem. Język wystaje, bo akurat jadł.
I nie jest to "nasz" kot. Owszem, bury ale jasny, ma białe łapki ale nie ma śliniaka. No i "nasz" (który jest przecież w lecznicy) na wołanie podchodził i miauczał, a ten boi się i nie reaguje na wołanie. Taki Dymitr Samozwaniec.

Sprawdziłam co w lecznicy. Krwi nie dało się pobrać. Dostał lekarstwa i kroplówkę. Czuje się trochę lepiej. Kciuki działają.

Czyli macie nowego stołownika :wink:

Wielkie kciuki za Burego :1luvu:

Krew nadal nie pobrana, ale kot w zdecydowanie lepszym stanie, bo pekł mu ropień i zeszła opuchlizna. Na antybiotyku co najmniej do przyszłego tygodnia. Je, pije, sika, załatwia się. Kciuki skutkują.

Wspaniale! To jeszcze potrzymam

ja tez, zeby dobre wiesci byly caly czas dobre!

Nie przeżył. Poszedł spać i rano się nie obudził. Jak Brzydak.

Przynajmniej odszedl w cieple, syty, bez bolu, we snie.

Lifter pisze:Przynajmniej odszedl w cieple, syty, bez bolu, we snie.

A nie opuszczony, w deszczu, w bólu, pod krzakiem. Mnie się wydaje, że te koty tak kurczowo trzymają się życia jak jest źle, a potem jak już są bezpieczne, najedzone, spokojne to przestają walczyć. Że umierają w spokoju.
I to przynajmniej mogę im dać.

haaszek pisze:
Lifter pisze:Przynajmniej odszedl w cieple, syty, bez bolu, we snie.

A nie opuszczony, w deszczu, w bólu, pod krzakiem. Mnie się wydaje, że te koty tak kurczowo trzymają się życia jak jest źle, a potem jak już są bezpieczne, najedzone, spokojne to przestają walczyć. Że umierają w spokoju.
I to przynajmniej mogę im dać.

Coś w tym jest. Jak robi się dobrze, to adrenalina odpuszcza, organizm przestaje tak rozpaczliwie walczyć, i... odchodzą w spokoju.
Bury...[*][*][*]

Współczuję.
Ale macie rację.

[*] dla Burego.

Współczuję Wam. Dobrze, że daliście Buremu poczucie bezpieczeństwa i ciepły kąt na ostatni moment.

Szarość nie radość. A Kotek zaczyna się nam psuć

Kto przegląda forum