Szarość nie radość. A Kotek zaczyna się nam psuć

Wszystkim kotkom mnóstwo szczęscia

Wewnetrznie wszystkie sa czarne

Powoli robię się bardziej mobilna. Do ćwiczeń należą m.in. spacery po mieszkaniu - od jednego okna do drugiego.
Echo już załapał, że nie tylko leżę, ale czasem wstaję i wędruję po mieszkaniu. Przychodzi więc rano i pomiaukując zachęca mnie do wstania. Wskakuje na łóżko, potupie, wychodzi z pokoju, wraca. Kiedy w końcu wstanę jest szczęśliwy - ja kulam się z pokoju do pokoju a on robi sobie ze mną wyścigi. Wyprzedza mnie, wpada na kanapę z mrauknięciem, stroszy grzbiet i czeka kiedy się pojawię. Wtedy pędzi do drugiego pokoju, wskakuje do swojego tunelu i czeka, żebym wróciła. I tak kilkanaście razy, tyle ile nawrotów w swojej wędrówce zrobię

Mówiłam, że mam rehabilitanta osobistego?

Jakie kocio cudne! Zakladam, ze nie wpada pod nogi, tylko lata w bezpiecznej dla Ciebie odleglosci?

Oczywiście

(Choć w naszym mieszkaniu trudno o "bezpieczną odległość").
Za to Kotek siada dokładnie na trasie mojego przemarszu i ani drgnie. Muszę uważać, żeby kuli na ogonie mu nie postawić i uczę się omijać przeszkody :ryk:

To troche bardziej zaawansowana pomoc, ale niech i to Kotku bedzie za dobro policzone :1luvu:

To masz dwóch rehabilitantów :ok:

Brawo Echo! Brawo kotek! :201461

Proponuję opatentować kocioterapię ruchową :wink:

Koty mi się tłuką. Tak na poważnie

Trzymam cały czas spryskiwacz w pogotowiu.
Nie wiem co je opętało.

Ojej, kto z kim?

Echo zaczyna. A potem albo się kotłują, albo stoją na dwóch łapach i okładają się, albo jeden drugiego dusi. Wycie, wrzaski.

Czyli - Kotek i Echo? Co im się nagle stało?

Byc moze Echo zaczyna czuc sie "panem domu" i neguje szefostwo Kotka. Albo Kotek odbiera zabawe Echa jako agresje?

Problem w tym, że to autystyk, ma inne poczucie humoru. Odbiera to dosłownie, jako atak. A że jest ciągle cięższy to wagą wygrywa.
Rzadko, ale zdarza się że daje się wciągnąć w gonienie ale i tak to się kończy nelsonem z duszeniem. Ale póki co futro jeszcze tak bardzo nie leci.

haaszek pisze:Problem w tym, że to autystyk, ma inne poczucie humoru. Odbiera to dosłownie, jako atak. A że jest ciągle cięższy to wagą wygrywa.
Rzadko, ale zdarza się że daje się wciągnąć w gonienie ale i tak to się kończy nelsonem z duszeniem. Ale póki co futro jeszcze tak bardzo nie leci.

Dosc podobnie bylo z Mopikiem i Kropkiem, z ta roznica ze sie nie prali, a Mopik tylko wrzeszczal jakby go Kropek zagryzal - podczas gdy on tylko zachecal do zabawy, tzn. kocich zapasow. Po jakims czasie Mopik zrozumial, ze to nie agresja i czasem sie nawet ganiali czy silowali. Ale brzmialo to przerazajaco na poczatku.

Tylko że tu wygląda na kolejność odwrotną - Kotek najpierw tolerował (ignorował?) zaczepki Echo, a teraz stracił cierpliwość. Może feromony podaj?

Szarość nie radość. A Kotek zaczyna się nam psuć

Kto przegląda forum