Pralcia [*]

[jolabuk5]

Kiedyś wszyscy tam będziemy... Mam nadzieję.

[Anna2016]

Przepięknie napisane Jolu
Pralinko, śpij słodko na miękkiej chmurce a mruczenie szczęśliwych kocich Przyjaciół niech Ci towarzyszy do snu

[MaryLux]

- Słyszysz? - bura kotka niespokojnie zastrzygła uszkami. - Słyszysz?
Czarno-biała rozkosznie przeciągnęła się na posłanku.
- Co mam słyszeć?
- Jak to co? Ktoś tu idzie...
- No to co? Ciągle ktoś przechodzi. Co nas to...
- Ale on idzie do nas. - bura znów poruszyła uszkami. - Idzie...
- Skąd wiesz?
- Duża... Coś słyszę...
Czarna koteczka przerwała wylizywanie pięknego, lśniącego futerka i westchnęła cichutko.
- Och, Duża... Tak dawno jej nie widziałam... Bardzo za nią tęsknię.
- Wszyscy tęsknimy. Ja też. Ale przecież to nic nowego. - zauważyła rozsądnie czarno-biała. - Duża jest zawsze...
- Co Duża? - bury kocurek przerwał gonitwę za motylkiem i podbiegł do swoich przyjaciółek. - Co mówiłyście o Dużej? O Cioci... - poprawił się szybko pod karcącym spojrzeniem czarno-białej.
- Ciiiiiii... Przestańcie, bo nic nie słyszę. - burasia niecierpliwie machnęła łapką w ich stronę. - Duża...
- Idzie tu?!!!
- Nie, no co Wy... Mówi... Prosi, żebyśmy się zaopiekowali... Bo idzie do nas...
- No kto? Wyksztuś wreszcie! - miauknęła czarno-biała.
- Pralcia. Franiu, idzie do nas Twoja siostra! Szybko, skupcie się, pomóżcie jej przejść, jest taka słabiutka...
Cztery koty jak na komendę skupiły wzrok z jednym punkcie. Patrzały, patrzały... I nagle z mgły zaczęła nieśmiało wyłaniać się postać... Bura koteczka stąpała niepewnie, rozglądając się wokół. Wszystko było takie obce... Ale ta koteczka, która zbliżała się powoli, wydała się znajoma...
- Pralciu... Pralciu Kochana... Witaj... Witaj w domu!
- Frania?! Frania! To naprawdę Ty? Gdzie ja jestem? Co to wszystko...
- Spokojnie Malutka. - Frania opiekuńczo przytuliła się do siostry. - Jesteś z nami. Jesteśmy tu wszystkie... Wszyscy. - poprawiła się, spoglądając na kocurka. - Widzisz? Florka, Fasolka... i Noniu. I wiele, wiele innych...
- Noniu? Ten, ten, co tak się rozgościł w serduszku Dużej, że musiałyśmy je powiększać?! - uśmiechnęła się nieśmiało Pralcia.
- Och, my z Ciocią mamy taką szczególną więź, wiecie... Nie chciałem zajmować Wam miejsca. - mruknął zakłopotany buraś.
- Nie zająłeś. Serce Dużej jest ogromne, wszyscy się tam pomieszczą, my i jeszcze inni - mądrze pokiwała główką Florka. - Tylko kto będzie się tam teraz opiekował Dużą? Jak myślisz Pralciu?
- Nie wiem. - Pralcia była jeszcze oszołomiona zmianą. - Nie wiem. Może Twój brat, Noniu, Kubuś?
- Eeee, on jest zakochany w Klusi i może sobie nie poradzić. - powątpiewająco miauknął Noś. - Prędzej Sylwek, chociaż taki gapowaty... Będziemy musieli mu pomagać. Zaraz tam pobiegnę i przytulę Dużą, bo na pewno płacze.
- Noniu, Noniu, przecież wiesz, że nie możemy... To jest surowo zakazane. - smutno stwierdziła Fasolka. - Gdyby nie było, to wszyscy byśmy tam ciągle biegali. - dodała rozmarzonym głosem.
- Tak, tak... Ciągle się nie mogę przyzwyczaić. Wiem, Duża nie poczuje.
- Ale możesz pogadać z bratem. I z Sylwusiem. Oni Cię zobaczą. Powiedz im, jakie teraz mają zadanie. - pocieszająco miauknęła Florka.
- A ja? - szepnęła Pralcia. - Czy ja też bym mogła pójść z Nosiem? Choć na chwilkę?
- Nie, Kochanie - Frania pokręciła głową - jesteś jeszcze za słaba na taką wyprawę. Musisz tu odpocząć, nabrać sił. A potem... potem pójdziemy odwiedzić... No zgadnij kogo?
- Kogo, Franiu?
- Dziadka! Pójdziemy odwiedzić naszego Dziadka!
- Ojej, to on tu jest? Naprawdę? Nasz Dziadek?
- Tak, mieszka tu niedaleko. Często tam zaglądamy, a on nas mizia i opowiada bajki.
- Och, to cudownie, chodźmy tam zaraz!
- Nie Malutka, nie zaraz - Frania popatrzyła głęboko w oczy siostry. - Teraz musisz się trochę przespać, a my będziemy pilnować, żeby nikt Cię nie niepokoił. Połóż się wygodnie, o tak, ugnieć sobie chmurkowe posłanko, jest takie mięciutkie, sprężyste, jak kolana Dużej... Zamknij oczka... Tak, właśnie tak, dobrze... I śpij... Śpij, śpij... śpij...
Pralcia posłusznie opuściła powieki. Cztery futerka przytuliły się do niej i już po chwili słychać było tylko jednostajne, ciche mruczenie.

Popłakałam się.
Pralciu, niech Cię tam też znajdą Psotuś z Pigulinką...

[czitka]

Jolu, jakie to piękne...

[jolabuk5]

Wiecie, chodziło to za mną od paru dni, jakby mi ktoś chciał to podyktować... Pralcia?

[Dyktatura]

Wiecie, chodziło to za mną od paru dni, jakby mi ktoś chciał to podyktować... Pralcia?

Pewnie tak. Chciała poprzez Ciebie przekazać wiadomość swojej Dużej żeby się już nie martwiła. Już wszystko jest dobrze.

Nala kazała przekazać, że Sylwuś na pewno z godnością dalej poprowadzi wątek po Pralci. W końcu bure futro zobowiązuje.

[PixieDixie]

O matko i ja się popłakałam....
Cudne to Jolu.
Takie lekarstwo na poranione serce

[anulka111]

- Słyszysz? - bura kotka niespokojnie zastrzygła uszkami. - Słyszysz?
Czarno-biała rozkosznie przeciągnęła się na posłanku.
- Co mam słyszeć?
- Jak to co? Ktoś tu idzie...
- No to co? Ciągle ktoś przechodzi. Co nas to...
- Ale on idzie do nas. - bura znów poruszyła uszkami. - Idzie...
- Skąd wiesz?
- Duża... Coś słyszę...
Czarna koteczka przerwała wylizywanie pięknego, lśniącego futerka i westchnęła cichutko.
- Och, Duża... Tak dawno jej nie widziałam... Bardzo za nią tęsknię.
- Wszyscy tęsknimy. Ja też. Ale przecież to nic nowego. - zauważyła rozsądnie czarno-biała. - Duża jest zawsze...
- Co Duża? - bury kocurek przerwał gonitwę za motylkiem i podbiegł do swoich przyjaciółek. - Co mówiłyście o Dużej? O Cioci... - poprawił się szybko pod karcącym spojrzeniem czarno-białej.
- Ciiiiiii... Przestańcie, bo nic nie słyszę. - burasia niecierpliwie machnęła łapką w ich stronę. - Duża...
- Idzie tu?!!!
- Nie, no co Wy... Mówi... Prosi, żebyśmy się zaopiekowali... Bo idzie do nas...
- No kto? Wyksztuś wreszcie! - miauknęła czarno-biała.
- Pralcia. Franiu, idzie do nas Twoja siostra! Szybko, skupcie się, pomóżcie jej przejść, jest taka słabiutka...
Cztery koty jak na komendę skupiły wzrok z jednym punkcie. Patrzały, patrzały... I nagle z mgły zaczęła nieśmiało wyłaniać się postać... Bura koteczka stąpała niepewnie, rozglądając się wokół. Wszystko było takie obce... Ale ta koteczka, która zbliżała się powoli, wydała się znajoma...
- Pralciu... Pralciu Kochana... Witaj... Witaj w domu!
- Frania?! Frania! To naprawdę Ty? Gdzie ja jestem? Co to wszystko...
- Spokojnie Malutka. - Frania opiekuńczo przytuliła się do siostry. - Jesteś z nami. Jesteśmy tu wszystkie... Wszyscy. - poprawiła się, spoglądając na kocurka. - Widzisz? Florka, Fasolka... i Noniu. I wiele, wiele innych...
- Noniu? Ten, ten, co tak się rozgościł w serduszku Dużej, że musiałyśmy je powiększać?! - uśmiechnęła się nieśmiało Pralcia.
- Och, my z Ciocią mamy taką szczególną więź, wiecie... Nie chciałem zajmować Wam miejsca. - mruknął zakłopotany buraś.
- Nie zająłeś. Serce Dużej jest ogromne, wszyscy się tam pomieszczą, my i jeszcze inni - mądrze pokiwała główką Florka. - Tylko kto będzie się tam teraz opiekował Dużą? Jak myślisz Pralciu?
- Nie wiem. - Pralcia była jeszcze oszołomiona zmianą. - Nie wiem. Może Twój brat, Noniu, Kubuś?
- Eeee, on jest zakochany w Klusi i może sobie nie poradzić. - powątpiewająco miauknął Noś. - Prędzej Sylwek, chociaż taki gapowaty... Będziemy musieli mu pomagać. Zaraz tam pobiegnę i przytulę Dużą, bo na pewno płacze.
- Noniu, Noniu, przecież wiesz, że nie możemy... To jest surowo zakazane. - smutno stwierdziła Fasolka. - Gdyby nie było, to wszyscy byśmy tam ciągle biegali. - dodała rozmarzonym głosem.
- Tak, tak... Ciągle się nie mogę przyzwyczaić. Wiem, Duża nie poczuje.
- Ale możesz pogadać z bratem. I z Sylwusiem. Oni Cię zobaczą. Powiedz im, jakie teraz mają zadanie. - pocieszająco miauknęła Florka.
- A ja? - szepnęła Pralcia. - Czy ja też bym mogła pójść z Nosiem? Choć na chwilkę?
- Nie, Kochanie - Frania pokręciła głową - jesteś jeszcze za słaba na taką wyprawę. Musisz tu odpocząć, nabrać sił. A potem... potem pójdziemy odwiedzić... No zgadnij kogo?
- Kogo, Franiu?
- Dziadka! Pójdziemy odwiedzić naszego Dziadka!
- Ojej, to on tu jest? Naprawdę? Nasz Dziadek?
- Tak, mieszka tu niedaleko. Często tam zaglądamy, a on nas mizia i opowiada bajki.
- Och, to cudownie, chodźmy tam zaraz!
- Nie Malutka, nie zaraz - Frania popatrzyła głęboko w oczy siostry. - Teraz musisz się trochę przespać, a my będziemy pilnować, żeby nikt Cię nie niepokoił. Połóż się wygodnie, o tak, ugnieć sobie chmurkowe posłanko, jest takie mięciutkie, sprężyste, jak kolana Dużej... Zamknij oczka... Tak, właśnie tak, dobrze... I śpij... Śpij, śpij... śpij...
Pralcia posłusznie opuściła powieki. Cztery futerka przytuliły się do niej i już po chwili słychać było tylko jednostajne, ciche mruczenie.

Popłakałam się.
Pralciu, niech Cię tam też znajdą Psotuś z Pigulinką...

wzruszylam się

[MalgWroclaw]

Jolu, to Pralcia dyktowała, na pewno.
I pewnie poprosiła Sabcię i Kitka, żeby Ci miauknęli "spisz, Duża, prosimy".
A takie zdjęcie przypomniał mi dziś rano fejsbuk, z 26 kwietnia 2019 roku.
Pralcia na pewno wygrzewa się w plamie słońca...

[Gosiagosia]

Jolu niesamowite opowiadanie, siedzę i ryczę nad naszymi kotkami za TM

[Alyaa]

Pralinko {*]
Małgosiu, bardzo, bardzo mi przykro. Przytulam Cię mocno.

jolu, nie dałam rady przeczytać Twojego opowiadania.. Przez łzy mało co widzę...

[jolabuk5]

Jolu, to Pralcia dyktowała, na pewno.
I pewnie poprosiła Sabcię i Kitka, żeby Ci miauknęli "spisz, Duża, prosimy".
A takie zdjęcie przypomniał mi dziś rano fejsbuk, z 26 kwietnia 2019 roku.
Pralcia na pewno wygrzewa się w plamie słońca...

Kochana koteńka...
Wiesz, ja tak jakoś od razu miałam ten tekst cały w głowie. Naprawdę, jakby go ktoś ułożył i nakazał - pisz! I to był silny nakaz, taki, że nie mogłam się oprzeć, wiedziałam, że MUSZĘ to napisać. Coś w tym jest. Bo ja zwykle, siadając do pisania, sama nie mam pojęcia, co będzie na następnej stronie...

[Anna2016]

A może tam tak właśnie jest???? Gdyby tak było to tęsknilibyśmy za Tamtym światem....Ktoś napisał kiedyś że "...ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało..." że Tam jest tak cudownie....
Cudna Pralinka

[jolabuk5]

Jolu, to Pralcia dyktowała, na pewno.
I pewnie poprosiła Sabcię i Kitka, żeby Ci miauknęli "spisz, Duża, prosimy".
A takie zdjęcie przypomniał mi dziś rano fejsbuk, z 26 kwietnia 2019 roku.
Pralcia na pewno wygrzewa się w plamie słońca...

Jak tak patrzę na zdjęcie, to wydaje mi się, że widzę, jak jej pierś leciutko unosi się w oddechu. Wiem, to tylko moje zmęczone wgapianiem się w ekran oczy... ale takie mam wrażenie.
Małgoś, mogę przekleić to opowiadanko do swojego wątku i do "Kocich wierszyków"? Może jeszcze ktoś przeczyta i się wzruszy. I pomyśli o Pralince...

[MalgWroclaw]

Pewnie, że możesz, Jolu

przecież to Twoje!