Miau.PL

jolabuk5 pisze:Duża mówi, że jak już wszystko przy nas zrobi, pobawi, nakarmi, wygłaszcze, to ma wreszcie czas dla siebie i to jest często o 2 w nocy. No to korzysta z tego wolnego do 3.00, a potem śpi dłuuuugo
Sabcia

a biedne kotki czekają na śniadanie

Przeklejam z Kącika Muzycznego, w którym w tym tygodniu zaczęłam opowiadać o Traviacie Verdiego
Skoro mowa o Traviacie i Placido Domingo, to coś Wam opowiem.
Placido Domingo odtwarzał w Traviacie kilka różnych ról. Partia Alfreda była pierwszą główną rolą tenorową, jaką zaśpiewał na scenie (1961 r., Monterrey). Traviata była też pierwszą operą, którą dyrygował (1973r., New York City Opera). Wreszcie w 2013 r. debiutował w nowojorskiej Met w barytonowej partii ojca Alfreda, Giorgia Germont.
Na początku kariery Domingo wystąpił też kilka razy w epizodycznej rólce Gastona, przyjaciela Alfreda. Wydawałoby się, że to nie ma dla jego kariery żadnego znaczenia. A jednak...
W 1961 r. Domingo, choć był już po debiucie w partii Alfreda, występował jeszcze w małych rolach w tzw. sezonie międzynarodowym, gdy do Mexico City ściągały światowej sławy gwiazdy. Gwiazdy, jak to gwiazdy – w tych czasach nie zawsze zjawiały się na próbach. A próba sceny zbiorowej balu u Flory z „Traviaty” bez Alfreda (Giuseppe di Stefano) i Violetty (Anna Moffo) wyraźnie się nie kleiła. I wtedy Domingo-Gaston zaczął działać. Wychowany w teatrze 20-latek bez namysłu, zupełnie naturalnie „wszedł w role” brakujących solistów, zręcznie poderwał do pracy cały zespół i właściwie poprowadził próbę. Z widowni obserwowała to Marta Ornelas, koleżanka Dominga z konserwatorium. Przyszła popatrzeć na di Stefano, a wyszła – zainteresowana chłopakiem, który wtedy po raz pierwszy zrobił na niej ogromne wrażenie. Pogłębiło się ono, gdy zaczęli razem występować w „El Ultimo sueno”. Spotykali się coraz częściej, aż któregoś wieczoru, gdy wybrali się na tańce, a orkiestra grała właśnie „Siboney”, Placi poprosił Martę, by została jego dziewczyną. Rok później byli już po ślubie.
Trudno przecenić rolę, jaką odegrała Marta w życiu i scenicznych poczynaniach męża. Dedykując jej w 1983 r. swoją autobiografię, Placido napisał: „Marcie, która przez połowę mojego życia była nie tylko cudowną żoną i niezrównaną matką naszych dzieci, ale także inspiracją i w wielu przypadkach – przewodnikiem w mojej karierze”.
I tak to niewielka partia Gastona wpłynęła na przyszłe losy Króla Opery...
Popatrzmy raz jeszcze na arię Alfreda Lunge da lei - De' miei bollenti spiriti z filmowej wersji Traviaty w reżyserii Franco Zeffirellego

Niestety urwana przed końcem, ale chciałam ją pokazać, bo może zachęci to kogoś do obejrzenia całego, niezwykle pięknego filmu. Niestety, nie jest obecnie dostępny na YT, ale znalazłam np. tutaj:
https://vimeo.com/188403907

Miau Sabciu i Kitku i Mini , jak minął Wam dzień? Jak się czujecie? Ja nie chce się bawić duża mówi ze nie ma już siły mnie zabawiać no ona biega a ja się patrze na nią i siedzę i rzadko łapka pacnę od niechcenia. ...Zunia

Dzień Dobry wszystkim

Jedzcie i się głaszczcie.

kotenki my też zaglądamy. Czytamy zawsze na bieząco choć nie zawsze piszemy
Glaski od ciotki