Słodziaczek Zuzia i Gryzelda Polusia zapraszają po raz 47
Napisane: Sob lut 09, 2019 23:58SERDECZNIE ZAPRASZAMY NA CZTERDZIESTĄ SIÓDMĄ CZĘŚĆ NASZEGO WĄTKU 
GOSPODYNIAMI WĄTKU NIEZMIENNIE SĄ :
ZUZIA
MOJA SŁODKA 12 - LETNIA KOTECZKA SŁODZIAK NAD SŁODZIAKI
POLA
POLUSIA VEL GRYZELDA TO MOJA 8 - LETNIA ZWARIOWANA MIZIASTA PRZYLEPKA .
JEJ ZASADA TO : NAJPIERW GŁASZCZEMY PÓŹNIEJ GRYZIEMY
Druga połowa ubiegłego roku nie skończyła się dla mnie szczęśliwie przez śmierć mojego taty więc miałam nadzieję , że poprzedni wątek będzie obfitował w bardziej radosne wydarzenia. Tata mimo , że zarzekał się iż nie lubi kotów bardzo kochał Zuzię i Polę i gdy opowiadałam mu o jakiejś kociej bidzie potrzebującej pomocy nie wahał się i zawsze kazał mi wpłacić trochę pieniążków aby pomóc biedakowi. Miał wielkie serce dla zwierząt i ludzi i był naprawdę dobrym człowiekiem. Bardzo mi go brakuje.
Do tej pory nie potrafię odnaleźć w sobie radości życia i dla mnie czas nie goi ran. Może to prawda , że trzeba przetrwać rok bez zmarłej osoby by zacząć normalnie żyć. Mam już za sobą pierwsze Wszystkich Świętych gdzie robiłam zdjęcia by pokazać tacie jakie kwiaty kupiłyśmy z mamą , pierwsze Boże Narodzenie w które nie było radości z prezentów bo mój tata jak dziecko rozrywał papier i cieszył się z każdego drobiazgu a im więcej tym dla niego lepiej . Czekam bo tylko to mi pozostaje 
ZAPRASZAMY ! ! !
GOSPODYNIAMI WĄTKU NIEZMIENNIE SĄ :
ZUZIA
MOJA SŁODKA 12 - LETNIA KOTECZKA SŁODZIAK NAD SŁODZIAKI
POLA
POLUSIA VEL GRYZELDA TO MOJA 8 - LETNIA ZWARIOWANA MIZIASTA PRZYLEPKA .
JEJ ZASADA TO : NAJPIERW GŁASZCZEMY PÓŹNIEJ GRYZIEMY
Druga połowa ubiegłego roku nie skończyła się dla mnie szczęśliwie przez śmierć mojego taty więc miałam nadzieję , że poprzedni wątek będzie obfitował w bardziej radosne wydarzenia. Tata mimo , że zarzekał się iż nie lubi kotów bardzo kochał Zuzię i Polę i gdy opowiadałam mu o jakiejś kociej bidzie potrzebującej pomocy nie wahał się i zawsze kazał mi wpłacić trochę pieniążków aby pomóc biedakowi. Miał wielkie serce dla zwierząt i ludzi i był naprawdę dobrym człowiekiem. Bardzo mi go brakuje.
Do tej pory nie potrafię odnaleźć w sobie radości życia i dla mnie czas nie goi ran. Może to prawda , że trzeba przetrwać rok bez zmarłej osoby by zacząć normalnie żyć. Mam już za sobą pierwsze Wszystkich Świętych gdzie robiłam zdjęcia by pokazać tacie jakie kwiaty kupiłyśmy z mamą , pierwsze Boże Narodzenie w które nie było radości z prezentów bo mój tata jak dziecko rozrywał papier i cieszył się z każdego drobiazgu a im więcej tym dla niego lepiej . Czekam bo tylko to mi pozostaje ZAPRASZAMY ! ! !
Pierwsza!
Bo pisałaś, że drugie się nie zmieści... 
