. Wiecie, dalej jestem po części kocią mamą, więc nic się nie zmieniło. Gdy będzie jakiś maluszek potrzebował pomocy, zawsze może na mnie liczyć Tymczasem opowiem może ciąg dalszy mojej opowieści o rezydentach.
Przedstawiłam Wam moje początki z własnymi kotełkami. Opowiedziałam o Matrixie i o Silvie.
Co do Matrixa jeszcze muszę dodać, że mam naprawdę szczęście, że Matriś jest taki, jaki jest. To znaczy akceptuje w pełni wszystkie kocięta, które gdzieś tam się przewijają przez mój dom. Czasem nawet próbuje im wujkować. A przynajmniej w ogóle się nimi nie denerwuje. Choć czasem to ciężkie, gdy ciągną go za ogon, albo skaczą mu na szyję, obejmują łapkami i gryzą w uszy...
Dlatego zwany jest przeze mnie wtedy Wujciem Matrisiem. Oto kilka obrazków ukazujących wujcia:
Tu jak Tyćka miała jeszcze abażurek:
Tu jak Tyćka źle się czuła:
W ogóle jego dwiema ulubionymi czynnościami jest spanie i jedzenie. W zasadzie najpierw spanie, potem jedzenie
No i śpi wieczorem koło mnie obok poduszki, co uwielbiam!
W ogóle bardzo go kocham!
Niestety ma tę przypadłość, że uznaje tylko chrupki..
Ileż ja już razy próbowałam go przestawić! Za każdym razem kończy się chorobą ze stresu albo biegunką... Więc ta jego wyłączna chrupkożerność troszkę mi spędza sen z powiek... Tutaj Matriś puszcza do Was oko:
Bardzo się cieszę z tej zmiany. 
