DT u Bastet. 3 kociątka i mama :) "MAMY 3 TYGODNIE" - film

Kasiu, ja w dalszym ciągu nie wierzę. Piszesz, że jedziesz w "ostatnią" drogę a może jakiś cud? Stał się po drodze?

ewkkrem pisze:Kasiu, ja w dalszym ciągu nie wierzę. Piszesz, że jedziesz w "ostatnią" drogę a może jakiś cud? Stał się po drodze?

Nie stał się Ewuniu

On już miał całkowicie zniszczone jelita. Nic się nie wchłaniało. Wszystko wylewało się zaraz drugim końcem w postaci śmierdzącej wody. Wysiadła też cała gospodarka elektrolitowa. Nie miał siły siedzieć ani podnosić główki. Leżał na boku z otwartymi oczami i wyglądał jakby umarł. Tylko oddychał jeszcze.
Po prostu nic nie dało mu się podać. Nawet w kroplówce dożylnej. Bo organizm i jelita nie podejmowały pracy. Cały system wysiadł

Do tego ta ślina z pyszczka... Co ja Wam będę pisać. Okropne. Dało się jedynie skrócić cierpienie. Bo widać było, że cierpi.
Po prostu zrobiłam wszystko, co było możliwe. Więcej się nie dało zrobić. Myślę że w dobrym momencie podjęłam tę decyzję.To by było już cierpienie na darmo i bez sensu. Walczyłam o niego do granic możliwości.

Bardzo mi smutno również. Wszystkie Wasze ciepłe słowa ogromnie pomagają... :1luvu:

Siedzę i ryczę, a muszę wziąć się za sprzątanie...za ogarnięcie domu, za jakieś zakupy, bo ja też od 3 dni prawie nic nie jadłam. Wczoraj kroplówkowaliśmy się do 3 w nocy. Spałam przez ostatnie dni po 2-3 godziny..

No cóż, popłaczemy razem :placz:

Paskudnie ten świat urządzony.

Biedactwo, najgorsze jest poczucie bezsilności, starasz się, a los i tak zrobi po swojemu... Płacz, nie wstydź się tego: nawet weci w takich sytuacjach płaczą

Kasiu a jak Orion???

Nadal przytulam
Współczuje straty maluszka
Jestes bardzo dzielna :201461

Walczyłaś dzielnie. Bardzo, bardzo współczuję.
Feniks (*)

strasznie przykro, przytulamy

bardzo .....

Serdecznie dziękuję wszystkim za ciepłe słowa i za wsparcie. Za wirtualne przytulenie. To cholernie potrzebne...

Jestem strasznie przejechana. Czuję, jak przez te kilka dni się wyeksploatowałam na maksa. I mam z tego zmęczenia (psychicznego i fizycznego) straszne zapotrzebowanie na cukier. Kupiłam przed chwilą dwulitrową butlę Coli. Normalnie nie piję nic takiego. A tu nie mogłam się powstrzymać przed kupnem...

Może powinnam sobie zrobić kroplówkę z glukozą? Umiem już nawet dożylną..

Nie mogę patrzeć na zdjęcia Feniksa - zaledwie sprzed 3-4 dni. Za bardzo boli. W jakim tempie ta choroba wyniszcza! Jestem w szoku!

Z dobrych wieści, to Orionek ma się w miarę stabilnie. On - mimo, że zachorował pierwszy - nie miał takiego ostrego stanu. Miał jedynie mdłości, biegunkę (ale nie wodę) i wysoką gorączkę. Ale nie wymioty. To go chyba jak na razie uratowało, bo mogłam go dokarmiać przez to. Bardzo trudno było. Jadł po 1 ml na raz. Wyrywał się, odwracał główkę. na siłę musiałam dawać. A teraz - spójrzcie

: I niech to będzie balsam na nasze serca. Oby ten stan się utrzymał:

Wcina tu kleik ryżowy z przetartym kurczakiem i convą. Mniam mniam... :love:

bardzo trzymamy kciuki. Bardzo.

Każdy, kto walczył o kota, doskonale wie, jak się teraz czujesz.
Feniś miał widocznie słabszą odporność, czyli gorsze geny. Ja 10 lat temu wzięłam 2 siostry z cmentarza i jedna już od dwóch lat nie żyje - odeszła na chłoniaka, zresztą od początku była na wszystko wrażliwsza, natomiast druga, tfu, tfu, nigdy jak dotąd nie potrzebowała weta.

Bardzo mi przykro Kasiu z powodu Feniksa [*] walczył dzielnie ale nie zawsze się udaje. :cry:

Ja raz w życiu musiałam podjąć tę trudną decyzję i pomóc odejść mojej ukochanej suni po 11 wspólnie spędzonych latach i wiem jak to boli.Dopiero po 4 latach zdecydowałam się na adopcję kolejnego psa.
Pocieszeniem niech będzie dla ciebie to , że odszedł kochany i otoczony opieką a nie jako bezimienny samotny kociak . Wcześniej czy później choroba dałaby o sobie znać a wtedy nie miałby nawet szansy zawalczyć.
Przytulam mocno płacząc razem z tobą i trzymam kciuki za Orionka żeby z nim było już tylko lepiej :ok:

.

Ewa L. pisze:Bardzo mi przykro Kasiu z powodu Feniksa [*] walczył dzielnie ale nie zawsze się udaje.
Ja raz w życiu musiałam podjąć tę trudną decyzję i pomóc odejść mojej ukochanej suni po 11 wspólnie spędzonych latach i wiem jak to boli.Dopiero po 4 latach zdecydowałam się na adopcję kolejnego psa.
Pocieszeniem niech będzie dla ciebie to , że odszedł kochany i otoczony opieką a nie jako bezimienny samotny kociak . Wcześniej czy później choroba dałaby o sobie znać a wtedy nie miałby nawet szansy zawalczyć.
Przytulam mocno płacząc razem z tobą i trzymam kciuki za Orionka żeby z nim było już tylko lepiej .

Tak... najgorsze jest, kiedy wiesz już, że to ten moment - i kiedy podjęłaś decyzję o tym, żeby skrócić zwierzakowi cierpienie, kiedy wiesz, że zaraz wyruszysz w ostatnią dla niego podróż, a on nic o tym nie wie, nie rozumie, nie przeczuwa, że zaraz skończy się jego życie... Czułam się dziś podle z tego powodu - mimo, że to była najlepsza dla niego opcja. Jak ta cholerna pani życia i śmierci, od której zależy całkowicie jego los, a on taki bezbronny... :placz:

całkowicie zależny od okrutnej decyzji człowieka, choć tak naprawdę zbawiennej... Pokręcone to...
I ja Ciebie przytulam Ewo...

Bastet pisze:
Ewa L. pisze:Bardzo mi przykro Kasiu z powodu Feniksa [*] walczył dzielnie ale nie zawsze się udaje.
Ja raz w życiu musiałam podjąć tę trudną decyzję i pomóc odejść mojej ukochanej suni po 11 wspólnie spędzonych latach i wiem jak to boli.Dopiero po 4 latach zdecydowałam się na adopcję kolejnego psa.
Pocieszeniem niech będzie dla ciebie to , że odszedł kochany i otoczony opieką a nie jako bezimienny samotny kociak . Wcześniej czy później choroba dałaby o sobie znać a wtedy nie miałby nawet szansy zawalczyć.
Przytulam mocno płacząc razem z tobą i trzymam kciuki za Orionka żeby z nim było już tylko lepiej .

Tak... najgorsze jest, kiedy wiesz już, że to ten moment - i kiedy podjęłaś decyzję o tym, żeby skrócić zwierzakowi cierpienie, kiedy wiesz, że zaraz wyruszysz w ostatnią dla niego podróż, a on nic o tym nie wie, nie rozumie, nie przeczuwa, że zaraz skończy się jego życie... Czułam się dziś podle z tego powodu - mimo, że to była najlepsza dla niego opcja. Jak ta cholerna pani życia i śmierci, od której zależy całkowicie jego los, a on taki bezbronny... całkowicie zależny od okrutnej decyzji człowieka, choć tak naprawdę zbawiennej... Pokręcone to...
I ja Ciebie przytulam Ewo...

Zwierzęta wyczuwają swój koniec i doskonale wiedzą kiedy wyruszają w swoją ostatnią podróż. Pozwolić cierpiącemu zwierzakowi odejść to nie oznaka naszej władzy nad nim ani tego że możemy decydować o jego życiu i śmierci ale akt największej miłości do niego. Wiele lat po uśpieniu suni dręczyły mnie wyrzuty czy zrobiłam wszystko , czy nie powinnam jeszcze powalczyć o jej życie ale z czasem doszłam do wniosku , że jednak nie. Skazywanie jej na powolną śmierć głodową lub męczenie wstrzykiwaniem jedzenia do pyszczka które za chwilę zwymiotowała i zadawanie jej bólu by utrzymać ją przy życiu bo ja tak chcę byłoby jeszcze gorszą rzeczą którą mogłabym zrobić. Pomogłam jej godnie odejść będąc z nią do samego końca.
Z drugim psem było inaczej. Zachorował mi na nerki i w ciągu 4 dni z 23 kg byśka zrobił się 12 kg szkielet. Męczył się straszliwie ale do puki miał temperaturę był cień nadziei. Kładłam go sobie do łóżka bo gdy go przytulałam i głaskałam mniej skomlał.Najpierw prosiłam by się nie poddawał i walczył ale ostatniego wieczoru poprosiłam by jeśli nie ma już sił odpuścił . Na następny dzień przyszedł jeszcze wet do domu odsikać go i podać kroplówkę i ustaliliśmy , że jak zamknie lecznice to przyjdzie jeszcze wieczorem i jeśli temperatura nie zacznie spadać to walczymy dalej a jeśli spadnie to wet będzie przygotowany na zastrzyk.
Po jego wyjściu Misiek umarł na moich rękach.Wybawił mnie z podejmowania tej trudnej decyzji.

Mój Boże, strasznie przykro

Dopiero zajrzałam, z nadzieją, że może jednak, ale.... :cry:

Byliście tacy dzielni, tak bardzo dzielni, Feniks i Ty...
Najmocniej przytulam.
Śpij koteczku spokojnie, już nie boli... [*]

DT u Bastet. 3 kociątka i mama :) "MAMY 3 TYGODNIE" - film

Kto przegląda forum