Proszę Państwa, oto Krzyś i Pozostali ['] a teraz Nemek

I ja się przywitam, Nemku uroczy :201461

Cześć Nul, miło Cię widzieć

Ola, dowiedziałam się od lekarza w schronie o możliwości usuwania bielma operacyjnie i... od razu powiedziałam Krzyśkowi, że raczej nie, niespecjalnie. Poczytałam, pomyślałam, przypomniałam sobie Krzysia i jego wielką operację i dwumiesięczne męczenie się z abażurkiem. Od Ciebie dowiaduję się, że po krótkim czasie po takiej ingerencji bielmo powraca

Nemek jest radosny, poza kilkoma drobiazgami, których chyba się boi (standardowo odkurzacz, nagłe ruchy - ale to też chyba wszystkie koty, motocykle z zepsutą rurą wydechową za oknem itp.), nie obserwuję żadnych traum. Śpi już z nami, przytula się, przez pierwsze dni nie przychodził na kolana, ale teraz już zawija się w kłębuszek i głęboko zasypia. Szaleje z zabawkami i "zabawkami" (wiadomo, zwinięty papierek po cukierku jest najlepszy), "poluje" na ptaki za oknami, jeszcze nieśmiało, ale już powoli wychodzi na parapety zewnętrzne, oczywiście pod kontrolą. Nie będę go na siłę uszczęśliwiać. Jeszcze trochę będziemy te krople, żel i maść podawać, wątpię, że pomogą na bielmo (tak, jak pisałam o tym Corneregelu - podobno pomaga, ale nie zawsze), być może kiedyś zapiszemy się do okulisty, ale mam w głowie, że nic na siłę.

Katia K. pisze:Cześć Nul, miło Cię widzieć
Ola, dowiedziałam się od lekarza w schronie o możliwości usuwania bielma operacyjnie i... od razu powiedziałam Krzyśkowi, że raczej nie, niespecjalnie. Poczytałam, pomyślałam, przypomniałam sobie Krzysia i jego wielką operację i dwumiesięczne męczenie się z abażurkiem. Od Ciebie dowiaduję się, że po krótkim czasie po takiej ingerencji bielmo powraca
Nemek jest radosny, poza kilkoma drobiazgami, których chyba się boi (standardowo odkurzacz, nagłe ruchy - ale to też chyba wszystkie koty, motocykle z zepsutą rurą wydechową za oknem itp.), nie obserwuję żadnych traum. Śpi już z nami, przytula się, przez pierwsze dni nie przychodził na kolana, ale teraz już zawija się w kłębuszek i głęboko zasypia. Szaleje z zabawkami i "zabawkami" (wiadomo, zwinięty papierek po cukierku jest najlepszy), "poluje" na ptaki za oknami, jeszcze nieśmiało, ale już powoli wychodzi na parapety zewnętrzne, oczywiście pod kontrolą. Nie będę go na siłę uszczęśliwiać. Jeszcze trochę będziemy te krople, żel i maść podawać, wątpię, że pomogą na bielmo (tak, jak pisałam o tym Corneregelu - podobno pomaga, ale nie zawsze), być może kiedyś zapiszemy się do okulisty, ale mam w głowie, że nic na siłę.

Szczęśliwy kot :1luvu:

mir.ka pisze:
Katia K. pisze:Cześć Nul, miło Cię widzieć
Ola, dowiedziałam się od lekarza w schronie o możliwości usuwania bielma operacyjnie i... od razu powiedziałam Krzyśkowi, że raczej nie, niespecjalnie. Poczytałam, pomyślałam, przypomniałam sobie Krzysia i jego wielką operację i dwumiesięczne męczenie się z abażurkiem. Od Ciebie dowiaduję się, że po krótkim czasie po takiej ingerencji bielmo powraca
Nemek jest radosny, poza kilkoma drobiazgami, których chyba się boi (standardowo odkurzacz, nagłe ruchy - ale to też chyba wszystkie koty, motocykle z zepsutą rurą wydechową za oknem itp.), nie obserwuję żadnych traum. Śpi już z nami, przytula się, przez pierwsze dni nie przychodził na kolana, ale teraz już zawija się w kłębuszek i głęboko zasypia. Szaleje z zabawkami i "zabawkami" (wiadomo, zwinięty papierek po cukierku jest najlepszy), "poluje" na ptaki za oknami, jeszcze nieśmiało, ale już powoli wychodzi na parapety zewnętrzne, oczywiście pod kontrolą. Nie będę go na siłę uszczęśliwiać. Jeszcze trochę będziemy te krople, żel i maść podawać, wątpię, że pomogą na bielmo (tak, jak pisałam o tym Corneregelu - podobno pomaga, ale nie zawsze), być może kiedyś zapiszemy się do okulisty, ale mam w głowie, że nic na siłę.

Szczęśliwy kot

Wyluowany, zadowolony :1luvu:

I rozrabia jak pijany zając w kapuście

Dawno tyle energii w naszym domu nie było

Mam jeszcze jedną świeżą historię ze schroniska. Na początku roku trafił tam biało-rudy bardzo dorodny kilkuletni kocur. Wiem, że coś tam było do leczenia, ale normalnie w boksie z innymi sobie siedział. Jakieś zainteresowanie było, w końcu ok. miesiąca temu trafił do adopcji. Kilka dni później znaleziono go błąkającego się na ulicy, był w marnej kondycji. Wolontariuszka rozpoznała go udostępnionego u kogoś na fejsbuku, wrócił do schronu. Dziś jest już z powrotem "na boksach". Niby tamci adoptujący mogą się po niego zgłosić, ale raczej to się nie zdarzy, bo przecież wszystko wskazuje na to, że został porzucony. Okazuje się, że błąkał się w mojej okolicy, a żadnego ogłoszenia nie widziałam

Po co iść do schronu po kota, skoro jest się skłonnym od razu się go pozbyć? Do tego teraz koty są już czipowane... Tzw. zwroty się zdarzają (zresztą jest punkt w umowie adopcyjnej), o, np. nasz Kokoszek wrócił po kilku godzinach ze swojej pierwszej "adopcji", ostatnio pisałam o Tołstoju, który też został wzięty na chwilę. Czasem zwrot następuje po kilku dniach. Można było zrobić to i w przypadku Urugwaja

Katia K. pisze:I rozrabia jak pijany zając w kapuście Dawno tyle energii w naszym domu nie było

Mam jeszcze jedną świeżą historię ze schroniska. Na początku roku trafił tam biało-rudy bardzo dorodny kilkuletni kocur. Wiem, że coś tam było do leczenia, ale normalnie w boksie z innymi sobie siedział. Jakieś zainteresowanie było, w końcu ok. miesiąca temu trafił do adopcji. Kilka dni później znaleziono go błąkającego się na ulicy, był w marnej kondycji. Wolontariuszka rozpoznała go udostępnionego u kogoś na fejsbuku, wrócił do schronu. Dziś jest już z powrotem "na boksach". Niby tamci adoptujący mogą się po niego zgłosić, ale raczej to się nie zdarzy, bo przecież wszystko wskazuje na to, że został porzucony. Okazuje się, że błąkał się w mojej okolicy, a żadnego ogłoszenia nie widziałam Po co iść do schronu po kota, skoro jest się skłonnym od razu się go pozbyć? Do tego teraz koty są już czipowane... Tzw. zwroty się zdarzają (zresztą jest punkt w umowie adopcyjnej), o, np. nasz Kokoszek wrócił po kilku godzinach ze swojej pierwszej "adopcji", ostatnio pisałam o Tołstoju, który też został wzięty na chwilę. Czasem zwrot następuje po kilku dniach. Można było zrobić to i w przypadku Urugwaja

i po co tacy "ludzie" biorą kota

mir.ka pisze:
Katia K. pisze:I rozrabia jak pijany zając w kapuście Dawno tyle energii w naszym domu nie było

Mam jeszcze jedną świeżą historię ze schroniska. Na początku roku trafił tam biało-rudy bardzo dorodny kilkuletni kocur. Wiem, że coś tam było do leczenia, ale normalnie w boksie z innymi sobie siedział. Jakieś zainteresowanie było, w końcu ok. miesiąca temu trafił do adopcji. Kilka dni później znaleziono go błąkającego się na ulicy, był w marnej kondycji. Wolontariuszka rozpoznała go udostępnionego u kogoś na fejsbuku, wrócił do schronu. Dziś jest już z powrotem "na boksach". Niby tamci adoptujący mogą się po niego zgłosić, ale raczej to się nie zdarzy, bo przecież wszystko wskazuje na to, że został porzucony. Okazuje się, że błąkał się w mojej okolicy, a żadnego ogłoszenia nie widziałam Po co iść do schronu po kota, skoro jest się skłonnym od razu się go pozbyć? Do tego teraz koty są już czipowane... Tzw. zwroty się zdarzają (zresztą jest punkt w umowie adopcyjnej), o, np. nasz Kokoszek wrócił po kilku godzinach ze swojej pierwszej "adopcji", ostatnio pisałam o Tołstoju, który też został wzięty na chwilę. Czasem zwrot następuje po kilku dniach. Można było zrobić to i w przypadku Urugwaja

i po co tacy "ludzie" biorą kota

Rzeczywiscie, dobrze napisałaś, "ludzie" :evil:

Faktycznie frustrujące

Ja mam w umowie adopcyjnej, że w razie zwrotu kota (Boszzzz, jak to brzmi, jakbym butelki w skupie oddawała) będę musiała łożyć pewną kwotę na jego utrzymanie. Niby słusznie, ale może dlatego tzw. "ludzie" futrzastego wywalają na ulicę. Co ich nie tłumaczy, oczywiście.
Muszę powiedzieć, że bardzo sobie cenię wywiad przed adopcją Marlona. Wtedy miałam wrażenie, że jego "wady" zostały wręcz przerysowane i nadmiernie eksponowane, że chory, kosztowny, smarcze i wygląda mocno wtedy nieestetycznie, że agresywny, rzuca się na ludzi etc. Nie było to podane w sposób chamski czy obcesowy, ale w zasadzie więcej dowiedziałam się o jego wadach niż zaletach. Co miało swoje zalety

, aczkolwiek nie jestem szczególnie skłonna do zniechęcania się z powodu kocich wybryków, a nawet lubię te niegrzeczne

Ale chyba podziałało odstraszająco na wcześniejszych amatorów mojego kota, bo znikali bez słowa.
Mam nadzieję, że rudo-biały znajdzie jednak swoich fajnych ludzi i kochający dom :ok:

Katia K. pisze: Nie będę go na siłę uszczęśliwiać. Jeszcze trochę będziemy te krople, żel i maść podawać, wątpię, że pomogą na bielmo (tak, jak pisałam o tym Corneregelu - podobno pomaga, ale nie zawsze), być może kiedyś zapiszemy się do okulisty, ale mam w głowie, że nic na siłę.

U mojej Lali pojawiło się takie bielmo na całym jednym oku. Pod moją nieobecność uszkodziła sobie rogówkę, nie mam pojęcia jak, osoba, która się zajmowała moimi kotami w tym czasie, nie zauważyła, jak wróciłam, to oko było strasznie rozognione, a potem własnie to bielmo zostało. Prof. Balicki chciał usuwać operacyjnie ... nie zdecydowałam się, kilka tygodni zakraplania i bielmo zeszło całkowicie, nie wróciło do tej pory, a to już z 5 lat minęło. Może i u niego się uda.

Sigrid pisze:Faktycznie frustrujące
Ja mam w umowie adopcyjnej, że w razie zwrotu kota (Boszzzz, jak to brzmi, jakbym butelki w skupie oddawała) będę musiała łożyć pewną kwotę na jego utrzymanie. Niby słusznie, ale może dlatego tzw. "ludzie" futrzastego wywalają na ulicę. Co ich nie tłumaczy, oczywiście.
Muszę powiedzieć, że bardzo sobie cenię wywiad przed adopcją Marlona. Wtedy miałam wrażenie, że jego "wady" zostały wręcz przerysowane i nadmiernie eksponowane, że chory, kosztowny, smarcze i wygląda mocno wtedy nieestetycznie, że agresywny, rzuca się na ludzi etc. Nie było to podane w sposób chamski czy obcesowy, ale w zasadzie więcej dowiedziałam się o jego wadach niż zaletach. Co miało swoje zalety , aczkolwiek nie jestem szczególnie skłonna do zniechęcania się z powodu kocich wybryków, a nawet lubię te niegrzeczne Ale chyba podziałało odstraszająco na wcześniejszych amatorów mojego kota, bo znikali bez słowa.
Mam nadzieję, że rudo-biały znajdzie jednak swoich fajnych ludzi i kochający dom

U nas w schronisku z wywiadami jest marniutko

Jak pisałam, staramy się interesować, być na bieżąco ze sprawami kociarni od kilku lat, więc wolontariuszki nas znają. Kiedy adoptowaliśmy rok temu Kokosza, dwie były nawet na "wizycie poadopcyjnej", ale to bardziej było spotkanie towarzyskie. Mojej mamy ani mojej siostry nikt te 7 i 5 lat temu nie pytał o okna, ew. balkon, mama dostała Zmorkę nie wyciętą (była za młoda) i jedynie poproszono ją o dostarczenie zaświadczenia, kiedy zabieg się odbędzie. Wątpię, czy ktoś by sprawdzał, jeśli takie zaświadczenie by się nie pojawiało. My to my, ale pewnie wielu spośród adoptujących to osoby nie czytające forum, nie przejmujące się zbytnio kwestią zabezpieczeń, nie przygotowane na problemy z zachowaniem, ze zdrowiem itp. Pewnie do takich trafił Urugwaj. Niby, jak pisałam, wolontariat u nas jest na wysokim poziomie, choć ostatnio dziewczyn jest mniej, więc i pojawiają się u kotów rzadziej. Jednak dobre i to, robią świetną robotę z oswajaniem tych nieśmiałych (choć nie ze wszystkimi to się udaje

), z przepytywaniem potencjalnych adoptujących i z "dobieraniem" najbardziej odpowiedniego kota. Jednak nie zawsze da się przewidzieć, co będzie, no i wolontariuszki nie są obecne przy wszystkich adopcjach.
To Urugwaj z kumplem Uroczym na zdjęciu umieszczonym na fejsbuku Kocich Herosów:

katarzyna1207 pisze:[...]U mojej Lali pojawiło się takie bielmo na całym jednym oku. Pod moją nieobecność uszkodziła sobie rogówkę, nie mam pojęcia jak, osoba, która się zajmowała moimi kotami w tym czasie, nie zauważyła, jak wróciłam, to oko było strasznie rozognione, a potem własnie to bielmo zostało. Prof. Balicki chciał usuwać operacyjnie ... nie zdecydowałam się, kilka tygodni zakraplania i bielmo zeszło całkowicie, nie wróciło do tej pory, a to już z 5 lat minęło. Może i u niego się uda.

U Lali zareagowałaś od razu, bielmo było "świeże", pewnie właśnie dlatego udało się je całkowicie usunąć. U Nemka to prawdopodobnie (ja skłaniam się do takiego wytłumaczenia) wynik tego wypadku z lipca zeszłego roku, wątpię, że po upadku z czwartego piętra zupełnie nic mu się nie stało. W schronie niezbyt się nim (bielmem) interesowano, niby leczony był katar, cóż z tego, skoro wyleczony nie został, co w sumie nie jest dziwne.
Pytałam na Klinikach o okulistów, oprócz profesora jest jeszcze dr Szadkowski, o nim mówił nam też lekarz w schronie i jeszcze pani dr Zwolska. Podobno w razie czego lepiej "celować" w obu panów. Zobaczymy.

Przeprowadziliśmy się do starego budownictwa, w latach 50-tych nie wszystkie mieszkania miały balkony, a te, które się pojawiały, były bardzo małe. W moim domu rodzinnym (3 bloki dalej :wink:

) balkonu nie miałam, kiedy wyprowadziłam się do TBSu, musiałam się "użerać" z wydumanym, bardzo trudnym do osiatkowania balkonem, na którym koty, owszem, przebywać lubiły, ja zaś miałam z nim tylko problemy. I tak teraz po 14 latach w TBSie stwierdziłam, że za balkonem tęskniła nie będę, Krzysiek też nie miał "ale". Pewnie, że dla kotów byłoby fajnie balkon mieć, ale mamy nadzieję, że wystarczą szerokie parapety. Nemek bardzo sobie chwali, już się odważył wychodzić, ale musi być cały czas pilnowany:

Katia K. pisze:Pytałam na Klinikach o okulistów, oprócz profesora jest jeszcze dr Szadkowski, o nim mówił nam też lekarz w schronie i jeszcze pani dr Zwolska. Podobno w razie czego lepiej "celować" w obu panów. Zobaczymy.

Dr Szadkowskiego baaaardzo polecam, to uczeń profesora, ale taki bardziej przystępny (cenowo również

). Profesorowi nie dało się wytłumaczyć, że są koty, które w kołnierzu prędzej zejdą na zawał, niż się wyleczą, Miszczunio i Lala to właśnie takie egzemplarze. Szadkowski szukał alternatywnego rozwiązania

. Lala miała tomografię tego oka, robił profesor, ale rozliczał wizytę właśnie dr Szadkowski, dzięki temu nie zbankrutowałam całkiem. Sporo leków dostałyśmy po prostu w prezencie ...

Katia K. pisze:Ola, dowiedziałam się od lekarza w schronie o możliwości usuwania bielma operacyjnie i... od razu powiedziałam Krzyśkowi, że raczej nie, niespecjalnie. Poczytałam, pomyślałam, przypomniałam sobie Krzysia i jego wielką operację i dwumiesięczne męczenie się z abażurkiem. Od Ciebie dowiaduję się, że po krótkim czasie po takiej ingerencji bielmo powraca
Nie będę go na siłę uszczęśliwiać. Jeszcze trochę będziemy te krople, żel i maść podawać, wątpię, że pomogą na bielmo (tak, jak pisałam o tym Corneregelu - podobno pomaga, ale nie zawsze), być może kiedyś zapiszemy się do okulisty, ale mam w głowie, że nic na siłę.

Miałam na tymczasie kocurka z bielmem na oczach.
To była kwestia kociego kataru, niezbyt dawna bo kocurek był kilkumiesięczny.
Okulistka oczywiście przepisała krople i maści i stan zapalny ładnie zaleczyliśmy, ale bielmo pozostało.
Absolutnie odradziła operację ze względu na małą skuteczność.
Kocurek miał ograniczone pole widzenia, ale nie przeszkadzało mu to być radosnym łobuzem, który latał po domu jak pershing.
Tak wyglądały jego oczka.

Uważam, że dobrze robisz, po co w ogóle to ruszać i przysparzać zwierzęciu cierpień, jak to nie wpływa na jego funkcjonowanie, no i nie zagraża zdrowiu.

Jak najwięcej szczęśliwych zakończeń w Nowym Roku :1luvu:

Proszę Państwa, oto Krzyś i Pozostali ['] a teraz Nemek

Kto przegląda forum