WĄTEK ILUSTROWANY. Norman na pokładzie ;-)

Boski Lolek z myszką.
Mój mąż odmówił kafli na kominku, mamy cegły. Nie do wyczyszczenia.

Co sie stalo, ze znikly te wszystkie sliczne zdjecia? Jeszcze wczoraj je podziwialam, a dzis juz tylko <obrazek, obrazek i obrazek>. i nie da sie tego otworzyc. Przy okazji pozdrawiam cieplutko jako wieczna podczytywaczka, nyoe

Megana pisze:Mój mąż odmówił kafli na kominku, mamy cegły. Nie do wyczyszczenia.

nyoe pisze:Co sie stalo, ze znikly te wszystkie sliczne zdjecia? Jeszcze wczoraj je podziwialam, a dzis juz tylko <obrazek, obrazek i obrazek>. i nie da sie tego otworzyc. Przy okazji pozdrawiam cieplutko jako wieczna podczytywaczka, nyoe

Nie wiem czemu nie widzisz zdjęć, nyoe.
Może to jakiś chwilowy problem z fotosikiem :roll:

U mnie wszystko widać

Miło wiedzieć, że do nas zaglądasz

Ja też normalnie widzę forki i Lolka i Putka i co sie dzieje

I szczerze sie śmieje

Cudnie widać szczęśliwe koty. A Lolek z tymi swoimi oczyskami wymiata

Jest kochany :1luvu:

JoasiaS pisze:
klaudiafj pisze:Zbieram szczene z podłogi - co za CUDNY kaflowy piec (u nas godomy kaflok ;p chociaż jo ni godom, ale tak na marginesie ;p )

Uwielbiam tę gwarę
Jeden z naszych grafików jest ze Świętochłowic (tam się urodził i wychował).
Bardzo lubię jak czasem coś mu się wymsknie po śląsku, albo jak mówi z charakterystycznym akcentem, gdy chce coś szybko wytłumaczyć

Czasem jeździmy sobie do waszej bytomskiej opery na przedstawienia.
Nie mogę się nasłuchać śląskiego gwaru na korytarzu podczas antraktów
Tam panuje w ogóle taka bardzo familijna atmosfera

Dziwi mnie troche, że piszesz, że w Bytomiu slychac śląska mowę

Bo ja właśnie jej nie słyszę tutaj w śródmieściu i centrum. W innych dzielnicach podobno jest. U nas nawet menele mówią. Czasem.mialam przyjemność z jednym rozmawiac w tonie nieprzyjemnym to ja dukałam z nerwów jakbym skonczyla podstawowke a ten jakby dopiero co skonczyl studiować Shekspir'a :ryk:

Na ulicy nie słyszę śląskiego. Za to Świętochłowice to fakrycznie rdzenny śląski

Ale w sumie u nas każdy prawdziwy Ślązak nawet jak nie umie godać to ma akcent

ale przyjezdni, ktorzy sie tu nawet urodzili, nie umieją np moj m.
A co do familijnej atmosfery to ja tez ją odczuwam

Wspaniale, że też ją wyczulaś

I bardzo mnie cieszy, że odwiedzasz Bytomską Operę

klaudiafj pisze:
JoasiaS pisze:
klaudiafj pisze:Zbieram szczene z podłogi - co za CUDNY kaflowy piec (u nas godomy kaflok ;p chociaż jo ni godom, ale tak na marginesie ;p )

Uwielbiam tę gwarę
Jeden z naszych grafików jest ze Świętochłowic (tam się urodził i wychował).
Bardzo lubię jak czasem coś mu się wymsknie po śląsku, albo jak mówi z charakterystycznym akcentem, gdy chce coś szybko wytłumaczyć

Czasem jeździmy sobie do waszej bytomskiej opery na przedstawienia.
Nie mogę się nasłuchać śląskiego gwaru na korytarzu podczas antraktów
Tam panuje w ogóle taka bardzo familijna atmosfera

Dziwi mnie troche, że piszesz, że w Bytomiu slychac śląska mowę Bo ja właśnie jej nie słyszę tutaj w śródmieściu i centrum.

Klaudia, ja pisałam konkretnie o operze. Tam słyszę gwarę - na przykład leciwa pani sprzedająca programy pięknie nią mówi :ok:

klaudiafj pisze:A co do familijnej atmosfery to ja tez ją odczuwam Wspaniale, że też ją wyczulaś
I bardzo mnie cieszy, że odwiedzasz Bytomską Operę

No właśnie w operze da się ją wyczuć. Miejscowa publiczność kocha swoich artystów i żywiołowo daje temu wyraz.
Nawet jak trafia się mniej udane przedstawienie, występujący w nim artyści i tak są tu bardzo ciepło przyjmowani i to jest bardzo fajne

Bo Opera wyszła do ludzi

Zawsze tutaj była tradycja, że w Noc Świętojańską Opera wystawiała jakieś swoje kultowe przedstawienie. Przedstawień było ok 10. Same największe opery. Wcześniej były one wystawiane na takich jakby górkach w Dolomitach (o ile dobrze mówię, bo mnie tu wtedy nie było) a potem pod Muzeum Górnośląskim i na tych przedstawieniach i ja bywałam. Przychodziło pół Bytomia. Wprawni w tych plenerowych przedstawieniach przynosili krzesła z domu, bo choć krzesła były, to było ich zawsze za mało. Bytomianie pokochali Operę i były utwory śpiewane po polsku, które wszyscy śpiewali. To była totalna bajka, coś cudownego. I to był jeden z powodów dla którego pokochałam Bytom i zechciałam tu mieszkać. A moja pierwsza randka z m. była własnie w Operze, ale nie pamiętam przedstawienia :/ Od tamtej pory, choć mieszkam blisko, nie byliśmy na żadnym przedstawieniu w siedzibie Opery, ale też z Operą spotykaliśmy się na różnych miastowych wydarzeniach, np w parku. Opera śpiewała operetki na wyspie i mnóstwo aktorów chodziło po parku w strojach z epoki. Ooo to ulubiona piosenka Bytomian https://www.youtube.com/watch?v=r_D7gGYuhc8 choć w Bytomiu na przedstawieniu plenerowym śpiewają głownie refren co by każdy nadążył ze swoim śpiewem :ryk:

Niestety trochę się skiepściło i już nie ma wielu wystawień plenerowych

Wcześniej wszystkie fotografowałam. Tu galeria http://faferek-jaworska.pl/fotografia-teatralna/

zdjecia wrocily i sa! Strasznie sie ciesze

Klaudia, zdjęcie Pana który żągluje jabłkami jest niesamowite :oops:

Wszystkie piękne, ale to jakoś szczególnie mi się Podoba

klaudiafj pisze:Bo Opera wyszła do ludzi Zawsze tutaj była tradycja, że w Noc Świętojańską Opera wystawiała jakieś swoje kultowe przedstawienie. Przedstawień było ok 10. Same największe opery. Wcześniej były one wystawiane na takich jakby górkach w Dolomitach (o ile dobrze mówię, bo mnie tu wtedy nie było) a potem pod Muzeum Górnośląskim i na tych przedstawieniach i ja bywałam. Przychodziło pół Bytomia. Wprawni w tych plenerowych przedstawieniach przynosili krzesła z domu, bo choć krzesła były, to było ich zawsze za mało. Bytomianie pokochali Operę i były utwory śpiewane po polsku, które wszyscy śpiewali. To była totalna bajka, coś cudownego. I to był jeden z powodów dla którego pokochałam Bytom i zechciałam tu mieszkać. A moja pierwsza randka z m. była własnie w Operze, ale nie pamiętam przedstawienia :/ Od tamtej pory, choć mieszkam blisko, nie byliśmy na żadnym przedstawieniu w siedzibie Opery, ale też z Operą spotykaliśmy się na różnych miastowych wydarzeniach, np w parku. Opera śpiewała operetki na wyspie i mnóstwo aktorów chodziło po parku w strojach z epoki. Ooo to ulubiona piosenka Bytomian https://www.youtube.com/watch?v=r_D7gGYuhc8 choć w Bytomiu na przedstawieniu plenerowym śpiewają głownie refren co by każdy nadążył ze swoim śpiewem
Niestety trochę się skiepściło i już nie ma wielu wystawień plenerowych Wcześniej wszystkie fotografowałam. Tu galeria http://faferek-jaworska.pl/fotografia-teatralna/

Ale fajne ciekawostki mi tu napisałaś!

Ta Opera to bardzo klimatyczne miejsce na pierwszą randkę :wink:

Oczywiście znów kapitalne zdjęcia z ulicy!!! :ok:

A na zdjęciach z przedstawień rozpoznaję nawet jedną tancerkę z baletu - taka szczupła, ciemnowłosa z koczkiem (zawsze bardzo wyrazista na scenie)

"Wielka sława to żart" to chyba sztandarowy przebój we wszystkich operach :lol:

Spędzaliśmy kiedyś operowego sylwestra w Łodzi, a innym razem w Kielcach i zawsze na koniec artyści śpiewali to wraz z rozkołysaną publicznością

nyoe pisze:zdjecia wrocily i sa! Strasznie sie ciesze

Moli25 pisze:Klaudia, zdjęcie Pana który żągluje jabłkami jest niesamowite
Wszystkie piękne, ale to jakoś szczególnie mi się Podoba

Ja też zwróciłam na to zdjęcie uwagę

Klaudia ma niesamowity reporterski talent :1luvu:

Dziękuję

To powiem Ci jeszcze jakiego wstydu narobiłam wtedy w Operze Śląskiej. Byłam strasznie głodna i w trakcie przerwy m. musiał pobiec do sklepu po coś do zjedzenia, bo bałam się, że wszyscy usłyszą jak mi burczy w brzuchu. Kupił mi bułkę taką syfiastą, dmuchaną i suchą. I chciałam sobie w trakcie przerwy, podczas której wszyscy stali w eleganckich strojach i kontemplowali to czego przed chwilą byli świadkiem, urwać kawałek i dyskretnie zjeść, a ta bułka cała pokruszyła się na czerwony dywan :oops:

Normalnie jaki wstyd :oops:

To tak raziło, że jedyne co przyszło mi do głowy to zwiać z miejsca wypadku :roll:

klaudiafj pisze:Dziękuję To powiem Ci jeszcze jakiego wstydu narobiłam wtedy w Operze Śląskiej. Byłam strasznie głodna i w trakcie przerwy m. musiał pobiec do sklepu po coś do zjedzenia, bo bałam się, że wszyscy usłyszą jak mi burczy w brzuchu. Kupił mi bułkę taką syfiastą, dmuchaną i suchą. I chciałam sobie w trakcie przerwy, podczas której wszyscy stali w eleganckich strojach i kontemplowali to czego przed chwilą byli świadkiem, urwać kawałek i dyskretnie zjeść, a ta bułka cała pokruszyła się na czerwony dywan Normalnie jaki wstyd To tak raziło, że jedyne co przyszło mi do głowy to zwiać z miejsca wypadku