WĄTEK ILUSTROWANY. Norman na pokładzie ;-)

amyszka pisze:Piękna historia o Pyzuli , aż się wzruszyłam i uradowałam jej zaradnością
Historia z sunią bardzo smutna, ale że trafiła na Twoje dobre serducho i pomoc , jest nadzieja że jej też będzie dobrze za niadługo ...
Pozdrawiam Świątecznie i życzę Wam zdrówka i wszystkiego dobrego w Nowym Roku ! ♥
Miziaki dla całej kociej ferajny

Pozdrawiamy świątecznie Amysiu :1luvu:

Ucałuj mocno Kotyszki

JoasiaS pisze:
amyszka pisze:Piękna historia o Pyzuli , aż się wzruszyłam i uradowałam jej zaradnością
Historia z sunią bardzo smutna, ale że trafiła na Twoje dobre serducho i pomoc , jest nadzieja że jej też będzie dobrze za niadługo ...
Pozdrawiam Świątecznie i życzę Wam zdrówka i wszystkiego dobrego w Nowym Roku ! ♥
Miziaki dla całej kociej ferajny

Pozdrawiamy świątecznie Amysiu
Ucałuj mocno Kotyszki

Dziękujemy !

Zadałam sobie trud i odnalazłam w forumowej otchłani historię kota Bungo. Kiedyś ją przeczytałam i na zawsze utkwiła mi w pamięci jako modelowy przykład kociej zaradności :twisted:

. Wrzucam z zamkniętego już wątku Basi, właścicielki Bunga, nieznacznie skrócony tekst:

Chyba dotąd nie wspominałam, że Bungo trafił do mnie jako przybrudzone, chudawe, ale bardzo miziaste i wesołe 6-miesięczne kocię, po kilkutygodniowym wpatrywaniu się w moj balkon, napastowaniu całej rodziny pod klatką schodową i wywaleniu brzucha na mój widok.
Akurat byłam chwilowo niezakocona, a gad swoim zachowaniem najpierw spacyfikował syna, a następnie TŻ, który burknął coś w rodzaju: jak chcecie, to go bierzcie.
Drugi raz powtarzać tego nie musiał i tak Bunguś zalągł się u nas [...]
Obecnie Bungo jest Prawie Bardzo Grzecznym Koteckiem.
Kiedyś opiszę nasze spacery - bo teraz spacerujemy raz dziennie, razem i razem wracamy do domu.
I właśnie podczas spaceru, kilka dni temu pewna młoda panienka na widok mojego kota zawrzasnęła: Bumer, to ty żyjesz?
I cóż się okazało? Przygarnięty przeze mnie, bezdomny kotecek wychował się od maleńkości kilkadziesiąt metrów ode mnie, w stojącej nieopodal willi.
Spał w łóżku tej dziewczyny, był szczepiony, a kiedyś - gdy zniknął na dłużej (zapewne u mnie w domu) opiekunowie szukali go przez ogłoszenia, oferując nagrodę.
Kota odniesiono (zapewne wtedy, gdy został przeze mnie wypuszczony), a oddawca odmówił przyjęcia nagrody, bo właśnie odbył był I komunię i potraktował to jako dobry uczynek.
Ja, niestety, tego ogłoszenia nie zauważyłam...
I tak sobie Bumer-Bungo kursował pomiędzy domkami, doprowadzając oba do stanu przedzawałowego [...].
Kiedy miał pół roku, w domu numer 1 pojawił się szczeniak i Bumer poczuł się tym głęboko urażony.
Szczeniaka tolerował, ale fakt, że to pies znalazł się w centrum uwagi, okazał się dla niego zbyt poniżający.
Zaczął przepadac na dłużej (jak myślicie - gdzie wtedy był?), ale pojawiał się z pewną regularnością (jak myślicie - co ja wtedy robiłam?).
Panienka rzewnie wspominała pewną wigilię, kiedy Bumer raczył ich nawiedzić, a ja przypomniałam sobie - zapewne tę samą - wigilię, spędzoną na balkonie.
Panienka zeznała, że kiciuś znikał na 3-4 doby (zgadza się), był potwornym brudasem (j.w.), no i odwiedzał wszystkich sąsiadów, prując prosto do lodówki, pod którą odstawiał kota konającego z głodu.
Dokładnie tak samo robił "w kota" moich sąsiadów.
"A jakoś tak trzy miesiące temu zniknął i myśleliśmy, że coś mu się stało" - zeznała panienka.
Podczas tej rozmowy Bumer-Bungo kręcił się między nami, a następnie machnął ogonem swojej dawnej pani i udał się w kierunku mojej klatki schodowej.
Tak więc zamiast dać dom jakiejś bezdomnej biedzie, hoduję w domu gada, który po prostu zmienił adres - zapewne na lepszy ;-)

Uwielbiam tę historię! :lol:

w Samych swoich tez mieli wspólnego kota :twisted:

Maryla pisze:w Samych swoich tez mieli wspólnego kota

A faktycznie! :lol:

No i jeszcze całkiem niedawna historia z bloga Megany, którego też zawsze z radością odwiedzam :ok:

Sąsiadka zachodnia jakiś czas temu wygłosiła plotkarski komunikat, że sąsiedzi południowo-zachodni mają nowego kota. Się przybłąkał, jest szary, bardzo towarzyski, tylko ma jakiegoś guzka nad okiem i zamierzają iść z nim do weta, przy okazji stwierdzając płeć i wiek[...]. Tydzień później bezcenna sąsiadka powiadomiła pańcię, że wizyta u weta się odbyła, kot jest kotką, nie jest w ciąży i został oceniony na siedem lat. A ta narośl nad okiem to jakiś niegroźny tłuszczak. Tym razem pańcia słuchała uważniej i pojęcie „narośl nad okiem” spowodowało, że coś jej piknęło w rejonach czaszki. Udała się do domu policzyć koty, rachunek się nie zgodził, więc już bez namysłu i prościutko powędrowała do południowo-zachodnich sąsiadów.
Z tymi sąsiadami to jest tak, że tę konkretną sąsiadkę pańcia zna jeszcze z pracy, bowiem w macierzystym zakładzie pańci robiła magisterium. Oczywiście, sporo lat temu.
Śmiało więc wkroczyła i zażądała oględzin towarzyskiego kota, co nie jest w ciąży, ma siedem lat i narośl nad okiem. I wcale się nie zdziwiła, kiedy sąsiadka przyniosła bardzo zadowoloną z siebie Szyszkę. Za to pd/zach sąsiadka się zadziwiła, albowiem akurat rok urodzenia Szyszy jest dokładnie znany – 2000.
Dobrze się trzyma, cwaniaczka. I dobrze odżywia. O piątej rano je śniadanie u nas, potem zapewne idzie na śniadanie do sąsiadów. Wieczorami zjada kolację na naszym parapecie, ale tak od niechcenia, najwyraźniej jest już po obfitym posiłku.
Sypia raz na fotelu pańcia, raz jej nie ma, widocznie nocuje w drugim domu. Ale rano pędzi na śniadanie do nas pędzikiem.
Taka to pożyje…

:wink:

Ale Bungo nie pasłam na sznurku :twisted:

.
Zamiast sznurka pojawiła się smycz z szelkami, na których był wyprowadzany na spacery, gdyż po paru przejściach dostał szlaban na samodzielne włóczęgi.
A oto bohater:

Miło Was widzieć, Basiu

wszystkim cfaniakom :1luvu:

Piękne historie :ryk:

Cfaniaków na forum więcej, aktualnie jestem ofiarą jednego z nich :evil:

Bardzo proszę, bezdomny Brat, wiecznie głodny, tylko jakoś przypadkiem przyszedł kiedyś w czerwonej obróżce

Potem się z niej rozebrał i teraz codziennie udaje bezdomnego w moim łóżku :evil:

Potem znika na trzy dni i znowu wraca bezdomny.
Komuś może 7 kilo Brata? Super kot :ok:

Tak, Czitko, rekomendujemy Brata :lol:

a znacie książkę o Alfim- kocie wielorodzinnym?

O rany, ale heca

A miałam się właśnie o Pyzę pytać, no i samo się wyjaśniło. Cffana gapa :smokin:

Piękne te Wasze historie :smokin:

one wszystkie zasługują na osobny wątek :1luvu:

albo na książkę he he :1luvu:

Maryla pisze:one wszystkie zasługują na osobny wątek
albo na książkę he he

Czitka mogłaby napisać, bo pisze bardzo zgrabnie i z humorem :ok:

Osobiście uwielbiam relację z nieproszonej wizyty Brata w jej wykonaniu.
Niewtajemniczonym wyjaśniam, że określenie "kotowi dziura" odnosi się tu do kocich drzwiczek i ma się odmieniać dokładnie tak jak w poniższym fragmencie:

czitka pisze:Idzie mróz. A jak idzie mróz, to nadchodzi Brat
I tego się nie spodziewałam. Po Bracie.
Robię coś w kuchni i nagle włam przez kotowi dziurę, jest otwarta, bo moje się hartują. Byłam pewna, że to któraś z dziewczyn wróciła, ale z takim impetem w głąb?
Nie, to Brat! Równym krokiem ryp, ryp, skręt w lewo do pokoju, buch w drzwi, otworzył, ryp ryp, do misek i w......
Stanęłam jak wryta
Brat, wynocha!
Popatrzył na mnie, pomamolił jeszcze spokojnie co miał w pysku, odwrócił się i zdecydowanym, równym, wcale nie pospiesznym krokiem, takim zdecydowanym ale nie w popłochu, skręt w lewo, potem w prawo, ryp, ryp, klapka buch, wcelował od razu, trzasnął kotowi dziurą i wyszedł.
To cham. Włamywacz. Prostak roszczeniowy. Jajcarz. Jeszcze brakowało, żeby siknął, ale sobie podarował chcąc zachować pozory dobrego wychowania.
On ma dom. W tym domu musi mieć kotowi dziurę, bo by nie dał rady.
Uprzedzam, nie będę łapać i kastrować.
Nie, dosyć, dosyć....

WĄTEK ILUSTROWANY. Norman na pokładzie ;-)

Kto przegląda forum