PUSIA, MIGOTKA, HUGO oraz EMI zaprasza.

Witam moich stałych bywalców :1luvu:

Czytam ale tak pobieżnie i nie systematycznie, czas tak szybko mija a i ja zapracowana.
Hugunio zdrowy i nie kuleje więc chyba sobie troszeczkę nadwyrężył nóżkę.
Pozostała trójka też dobrze się ma

apetyt dopisuje i zdrowie też.

Gosiagosia pisze:Witam moich stałych bywalców
Czytam ale tak pobieżnie i nie systematycznie, czas tak szybko mija a i ja zapracowana.
Hugunio zdrowy i nie kuleje więc chyba sobie troszeczkę nadwyrężył nóżkę.
Pozostała trójka też dobrze się ma apetyt dopisuje i zdrowie też.

Gosiagosia pisze:Witam moich stałych bywalców
Czytam ale tak pobieżnie i nie systematycznie, czas tak szybko mija a i ja zapracowana.
Hugunio zdrowy i nie kuleje więc chyba sobie troszeczkę nadwyrężył nóżkę.
Pozostała trójka też dobrze się ma apetyt dopisuje i zdrowie też.

Śliczności nasze

Bardzo się cieszę, że Hugo już nie kuleje, to wielka ulga

Gosiagosia pisze:

najlepiej na miau

mir.ka pisze:
Gosiagosia pisze:

najlepiej na miau

I właśnie to robię :ryk:

Nie lubię dużo pisać bo u mnie nic ciekawego się nie dzieje :lol:

ot takie sobie nudne życie : koty grzeczne, Emi też w gronie rodzinnym też wszystko dobrze, nie mam manualnych zdolności więc nie mam czym się chwalić
o pracy nie mogę pisać choć tutaj się dużo dzieje...

ale lubię wynajdywać okolicznościowe kartki i wstawiać na forum.
Nawet koleżanki z pracy korzystają z moich pomysłów.

Ja znam to trochę inaczej .
Kto rano wstaje ten........chodzi nie wyspany :mrgreen:

Ewa L. pisze:Ja znam to trochę inaczej .
Kto rano wstaje ten........chodzi nie wyspany

Masz rację
ale

Życie pędzi, jakbyśmy wszyscy brali udział w jakiś wyścigach :roll:

Wokoło sami przemęczeni ludzie.

Tyle dobrze, że zwierzęta już zdrowe :ok:

Pozdrawiamy kocio-psią załogę

Aia pisze:Życie pędzi, jakbyśmy wszyscy brali udział w jakiś wyścigach
Wokoło sami przemęczeni ludzie.

Tyle dobrze, że zwierzęta już zdrowe
Pozdrawiamy kocio-psią załogę

Sama się dziwię że tak szybko mija czas, kiedyś się nad tym nie zastanawiałam i nie czułam tej szybkości. :roll:

Heh, mnie to i praca szybko leci. Bywa, że nawet nie jestem w stanie znaleźć czasu na obiad/przekąskę/siku (jak np w ten piątek). I tak mija tydzień za tygodniem. Myślę sobie, zajrzę wieczorem na forum i odpiszę na post, a orientuje się, nie nie zrobiłam tego, choć minęło kilka dni :oops:

Zupełne pomieszanie zmysłów.
Hitem było w zeszłym tyg, jak poszłam do toalety w pracy i przed tym zdjęłam pierścionek, by po wyjściu nakremować ręce. Tak też uczyniłam, ale po 2óch godz zorientowałam się, że go nie założyłam spowrotem, wiec rozglądam się po biurku i nie ma. Przekopałam wszystkie papiery, czołgam się po podłodze, bo może spadł, już myśli, że klient mi buchnął.... nie ma, stracony. Do końca dnia go szukałam. A w domu okazało się, że i owszem odłożyłam pierścionek na biurko, gdy szłam do łazienki... ale to nie było tego dnia, tylko dzień wcześniej :201436

Tamtego dnia nie zakładałam w ogóle bizuteri Obrazek

Aia pisze:Heh, mnie to i praca szybko leci. Bywa, że nawet nie jestem w stanie znaleźć czasu na obiad/przekąskę/siku (jak np w ten piątek). I tak mija tydzień za tygodniem. Myślę sobie, zajrzę wieczorem na forum i odpiszę na post, a orientuje się, nie nie zrobiłam tego, choć minęło kilka dni Zupełne pomieszanie zmysłów.
Hitem było w zeszłym tyg, jak poszłam do toalety w pracy i przed tym zdjęłam pierścionek, by po wyjściu nakremować ręce. Tak też uczyniłam, ale po 2óch godz zorientowałam się, że go nie założyłam spowrotem, wiec rozglądam się po biurku i nie ma. Przekopałam wszystkie papiery, czołgam się po podłodze, bo może spadł, już myśli, że klient mi buchnął.... nie ma, stracony. Do końca dnia go szukałam. A w domu okazało się, że i owszem odłożyłam pierścionek na biurko, gdy szłam do łazienki... ale to nie było tego dnia, tylko dzień wcześniej Tamtego dnia nie zakładałam w ogóle bizuteri

O tak znam to z własnego doświadczenia :ryk:

jesteśmy strasznie zakręcone.
Może to takie czasy że wszystko tak szybko się toczy i że czasami nie wiemy jak się nazywamy :roll:

Wydaje mi się że kiedyś było spokojniej i w pracy i w domu.

Właśnie się zastanawiam, jak dawała radę moja Babcia w moim wieku. Praca od pon do sb, dwójka dzieci, obowiązki domowe i zaoczna matura. Miała do pomocy Dziadka, ale umówmy się że i dziś, a na pewno wtedy, mężczyźni nie robili w domu tyle, co kobiety.
Czasy były inne, ale czy aby na pewno było spokojniej? Teraz w codziennym funkcjonowaniu BARDZO pomaga samochód. Gdybym takowy posiadała, to zaoszczędziłabym 2 godz dziennie w tygodniu + jeszcze ze 4 w weekend! a każdorazowe wyjście po zakupy nie byłyby wyprawą planowaną szczegółowo.
Teraz coraz częściej zdarza mi się iść gdzieś z automatu, po chwili się ocknę i nie wiem gdzie jestem, szłam do sklepu, a przede mną droga do pracy :oops:

PUSIA, MIGOTKA, HUGO oraz EMI zaprasza.

Kto przegląda forum