Kocie pomyłki, Kot Karol-podróżnik i Pennywise w tle

Niestety, okazuje się, że Karol Kot jest nieśmiałym artystą, którego światła i kamera peszą, więc nie udało mi się nagrać jego występu w pełnej krasie. Jest za to ciemność i fragment jego autorskiego utworu pt. "Kocham Cię, orko, śpij dobrze". Po autografy będzie można zgłaszać się do Karola Kota, kiedy już trochę oswoi się ze swoja sławą

https://www.cda.pl/video/2044053ff

Ach Ty niedobra!!! :evil:

Jak możesz nawet pomyśleć, że KOT KAROL jest pospolity. :201436

Nasz Maciek jest podobny choć ma więcej burego. Wiek podobny (ok. kwietnia - maja skończy dwa lata), charakter też podobny tylko śpiewać nie umie. (Może to lepiej

).
Maciek jest ładny a Kot Karol jest śliczny :!:

Drops zniesmaczony.

A gdzie tam, nie śmiałabym kwestionować urody Karola Kota! O, tak ładnie potrafi się nawet uśmiechnąć do zdjęcia:

Chociaż nie da się niestety zaprzeczyć temu, że zwykle na pierwszy rzut oka to Pennywise kradnie dla siebie całą uwagę. I oceniając po samym wyglądzie, to zazwyczaj nią wszyscy zachwycają się w pierwszej kolejności. Dopiero po bliższym poznaniu wychodzi na jaw, że Pennywise to Małpa w kocim ciele*, za to Karol Kot to kocur idealny, prawie bezproblemowy, z niekończącą się miłością do świata (z wyjątkiem kurierów - na kurierów wciąż warczy, mimo że to oni przywożą mu jedzenie...).

No i Karol Kot również swój urok posiada, nie da się ukryć. Nie bez powodu sugerowałam mu już kilkakrotnie, że zamiast rozwijaniem talentu wokalnego, mógłby zająć się modelingiem. I w ten sposób pokrywać część kosztów swojego utrzymania...

*Choć niekoniecznie - podczas każdego wyjazdu do rodziców role się odwracają i to Pennywise staje się niewadzącym nikomu kotem, który nie odstępuje mnie na krok. W tym czasie Karol Kot broi za nich dwoje i wypada jako ten mniej grzeczny. Ale to akurat kwestia tego, że Karol Kot wszędzie czuje się jak u siebie, z kolei Pennywise potrzebuje chwili na zaaklimatyzowanie się

To, że Pennywise to ślicznotka każdy widzi. Dlatego właśnie wziąłem w obronę Kota Karola. Na powyższych zdjęciach widać, że ma o wieeele więcej białego od naszego Maćka, natomiast pod Twoim wpływem dotarło do nas, że Maciek jednak też śpiewa. On nie potrafi miauczeć tylko wydaje z siebie modulowane miiiiiiiiiiiiiii.
Pozdrawiam ślicznotkę Pennywise i Króla Karola.
Drops.
P.S. Pennywise powinna mieć na imię Karolina. Byłby Król Karol i Królowa Karolina.

kotkarola pisze:A gdzie tam, nie śmiałabym kwestionować urody Karola Kota! O, tak ładnie potrafi się nawet uśmiechnąć do zdjęcia:

Chociaż nie da się niestety zaprzeczyć temu, że zwykle na pierwszy rzut oka to Pennywise kradnie dla siebie całą uwagę. I oceniając po samym wyglądzie, to zazwyczaj nią wszyscy zachwycają się w pierwszej kolejności. Dopiero po bliższym poznaniu wychodzi na jaw, że Pennywise to Małpa w kocim ciele*, za to Karol Kot to kocur idealny, prawie bezproblemowy, z niekończącą się miłością do świata (z wyjątkiem kurierów - na kurierów wciąż warczy, mimo że to oni przywożą mu jedzenie...).

Uśmiech Kota Karola iście królewski, zwis koci kanapowy również.
Drops podziwiający.

No nie no! Mega, miłość wielka do orki jest to serenady muszą być

Rozczulił mnie!

Cudni wszyscy, Małpa vel Karolina

czyli Pennywise też :201461

, choć jam zakochana w Karolu :1luvu:

gizmo22 pisze:Cudni wszyscy, Małpa vel Karolina czyli Pennywise też , choć jam zakochana w Karolu

Ja też. Choć ja nie gej, to Karol jest niezwykły, niepowtarzalny, wampirowaty aż miło. I dla mnie to będzie już na zawsze Król Karol i Królowa Karolina
Cóż z tego gdy Król Karol nic nie pisze?!!!
Drops zniecierpliwiony

U Karolów (i Małp) wszystko po staremu. Debatujemy właśnie, czy chce nam się organizować świąteczną wyprawę na drugi koniec Polski, czy może jednak wolimy zostać u siebie - Karol Kot jako urodzony podróżnik głosuje za wyjazdem, Małpa za to krzyczy, że wcale nie ma ochoty siedzieć w transporterze parę godzin, żeby później znów musieć udawać grzecznego kota na "obcym" terenie. I powoli trenujemy współlokatorkę, jeśli chodzi o obsługę kotów, bo szykuje mi się też kilkudniowy wyjazd bez nadprogramowego futra. A zdecydowanie wolałabym, żeby w ciągu tych kilku dni nie rozpieściła mi kotów do reszty i nie utuczyła ich za bardzo

(Małpa i tak niebezpiecznie zbliża się do siedmiu kilogramów...)

W dodatku Karol Kot ma chyba dość mojego powtarzania, że jest cudownym, bezproblemowym kotem. W ostatnim czasie upatrzył sobie komodę w sypialni, która od zawsze była dla niego niedostępna. Do tej pory godził się z tym bez marudzenia, przyjął do wiadomości, że komoda służy do trzymania tam najróżniejszych pierdółek i że koty nie są tam mile widziane. Ale ostatnio mu się odwidziało. Już kilka razy obudziły mnie rzeczy sypiące się z komody, a po kilkukrotnym wyproszeniu z sypialni, Karol Kot opanował nową sztuczkę. Wskakiwanie na szafkę w taki sposób, żeby przypadkiem czegoś nie zrzucić... Za to chętnie podkrada różne rzeczy, czego efektem są później na przykład moje kolczyki schowane w bucie współlokatorki (mały złodziej chyba myślał, że nikt nie odkryje jego kryjówki, ale niestety... nie udało się). Powalczymy jeszcze trochę, bawiąc się we wskakiwanie na komodę i wypraszanie z sypialni, a później chyba wreszcie się poddam i pochowam rzeczy do szuflad. Żeby móc odstąpić miejsce, które Karol Kot niewątpliwie sobie wywalczy.
Zresztą, na lodówkę też w ostatnim czasie próbuje wleźć. Tylko jeszcze nie obliczył, jak wysoko trzeba podskoczyć, żeby dostać się tam z kuchennego blatu.
Aż naprawdę zaczynam się cieszyć, że Pennywise po matce odziedziczyła mainecoonowatą niskopienność. Nie kręci jej ani komoda, ani lodówka... Blaty w kuchni i łazience w zupełności jej wystarczają. I parapety, z których może sobie podglądać sąsiadów i wszystko to, co dzieje się za oknem. Albo szczekać na owady - czyli to, co czeka nas już niedługo, jak wreszcie mrozy odpuszczą...

Wstaw zdjęcie dorosłej już i prawie siedmiokilowej Małpy (Penny), a najlepiej ich obu na raz

Trudno je ostatnio uchwycić w jednym kadrze, bo strasznie się ze sobą plączą:

Ale czasami zdarzy im się jednak rozdzielić, ale zostać dość blisko siebie, żeby zrobić im zdjęcie. Tu nawet widać, że Małpa przerosła już Karola Kota (będącego od niej o pół roku starszym...):

A tutaj, tak bonusowo Pennywise mieszcząca się w kartonowym drapaku. No po prostu pasuje idealnie

(stópka Karola Kota też jest, więc w sumie można uznać za wspolne zdjęcie!)

O rany..

Faktycznie wielka z niej panna

A te zdjęcia razem - cudne! :1luvu:

A co do drapaczka - rzeczywiście, rozmiar idealny jak na Penny :ryk:

...

A to dodam jeszcze w ramach dodatku - jako najświeższe zdjęcie Pennywise, dosłownie sprzed chwili. Chciałam na nim uchwycić jej kosmiczny kolor oczu (wygląda, jakby wciąż się do końca nie wybarwiły i zostały niebiesko-złote), ale to akurat nie wyszło. Za to przynajmniej Małpiszon wygląda tu dumnie i dostojnie, jakby faktycznie odkrywała w sobie pokrewieństwo z maine coonami

(niestety, uparcie zdjęcie nie chciało się obrócić...)

No niewątpliwie widać w niej geny Maine Coona. Wiem co mówię, sama mam kotkę rasy maine coon. Pennywise jest przepiękna! :1luvu:

Ps. Może masz jeszcze namiary na tę panią, od której ją wzięłaś? Chętnie bym się zapytała, czy nie zdarzyła jej się niedawno podobna krzyżówka maine coona z dachowcem. Jeśli tak, to napisz mi na PW.

kotkarola pisze:A to dodam jeszcze w ramach dodatku - jako najświeższe zdjęcie Pennywise, dosłownie sprzed chwili. Chciałam na nim uchwycić jej kosmiczny kolor oczu (wygląda, jakby wciąż się do końca nie wybarwiły i zostały niebiesko-złote), ale to akurat nie wyszło. Za to przynajmniej Małpiszon wygląda tu dumnie i dostojnie, jakby faktycznie odkrywała w sobie pokrewieństwo z maine coonami

(niestety, uparcie zdjęcie nie chciało się obrócić...)

ależ dostojeństwo, taka Tyszkiewicz za młodu

i bez fajeczki

nasz pierwszy raz w swoim krótkim jeszcze życiu łaził sobie po śniegu, ale zdziwko :twisted:

i wsadził caluteńką głowę w zaspę próbując sprawdzić, co to

Oba koty i ich historie piękne!

KociaMama44 pisze:No niewątpliwie widać w niej geny Maine Coona. Wiem co mówię, sama mam kotkę rasy maine coon. Pennywise jest przepiękna!
Ps. Może masz jeszcze namiary na tę panią, od której ją wzięłaś? Chętnie bym się zapytała, czy nie zdarzyła jej się niedawno podobna krzyżówka maine coona z dachowcem. Jeśli tak, to napisz mi na PW.

A ja mam nadzieję, że pani do tego już nie dopuściła.
Nie chciała pieniędzy za Pennywise, więc raczej nie prowadzi pseudohodowli.

Kocie pomyłki, Kot Karol-podróżnik i Pennywise w tle

Kto przegląda forum