Księżniczka Ofelia i Mała Czarna Carmen VII - do zamknięcia

MB&Ofelia pisze:Uwaga uwaga. Wszystkie koty i ich człowieki. Mój koffany Lilo poczebuje pioniąszków na kroplówki na nereczki. Pioniąszki będą z bazarka o tego o: viewtopic.php?f=20&t=181324&view=unread#unread
Na bazarku są laserki co je koty okropecznie koffają (ja nie koffam, bo wolę Lila, ale to szczególik). No więc koty miaukajcie do swoich człowieków coby wam laserki kupiali. Będziecie mieć okropecznie dużo zabawy z tymi laserkami. I nawet można je schować pod wersalku!
No więc licytowujcie, polecam ja, Książniczka Ofelja
Miaups. Ino szypko bo zaniedługo bazarek się skączy!!!

Nie mogem biegać za laserkiem :1luvu:

Mania

Mania. Ja wolę biegać za sznuróffką i Mała Ciorna też. Duża mówi że my nie jezdeśmy normalmne koty. Ale co ona tam wie o normalmności u kotów.
Książniczka Ofelja

MB&Ofelia pisze:Mania. Ja wolę biegać za sznuróffką i Mała Ciorna też. Duża mówi że my nie jezdeśmy normalmne koty. Ale co ona tam wie o normalmności u kotów.
Książniczka Ofelja

To jest zupełnie normalne, że jesteście nienormalne

- Miąsko! Czuję świeżutkie miąsko! - miauknęła Ofelia, wbiegając do kuchni.
Mała Czarna Carmen truchtała tuż za Ofelią. Obie usiadły na podłodze i wodziły noskami w powietrzu. Rzeczywiście, zapach mięsa był wyraźny - Duża robiła jedzenie dla kotków.
- Och, wyraźmnie czuję kurczoczka - westchnęła Ofelia - to najmniamuśniejsze co jezd do amciania!
- Ofelku, myślałam, że wolisz rypcię albo chrupcie - mruknęła spokojnie Carmen.
- To se źle myśliłaś bo teraz wolę kurczoczka!
Ofelia kręciła się niespokojnie po podłodze, próbując dojrzeć co się dzieje na stole i pomiaukując z niecierpliwości. Carmen tymczasem spokojnie przycupnęła na ziemi.
W końcu Ofelia nie wytrzymała i wskoczyła na stołek. Wysunęła łepetynkę jak mogła najdalej i niuchała różowym noskiem. Zajrzała do garnka - pusto. Zajrzała bardziej - pusto. Wsadziła obie przednie łapki do garnka, wetknęła główkę.
- Co za tajfłapa z tej Dużej, nie może krajać szypciej? Nic tu nie ma! - rozległo się z wnętrza garnka.
- Ofelku - miauknęła Carmen - ale ty jezdeś niecierpliwna.
- Bo jezdę głodmna! - prychnęła Ofelia - Chcę miąsa!
- Ja też chcę miąsa, a nie włażę w garnki.
- Tak, ty se siedzisz na podłogu i myślisz że ci miąsko samo z nieba spadnie - funkęła Ofelia, wyjmując łapki i łepek z garnka.
- A skąd wiesz, może i spadnie - zamruczała filozoficznie Mała Czarna.
- Już, akurat - burknęła kpiąco Ofelia.
W tym momencie ze stołu, pod sam nosek Carmen, spadł kawałek kurczaczka. Mała Czarna chwyciła go w ząbki.
- A widzisz, Ofelku, że spadło?
- Phi! Nie z nieba spadło, ino ze stołu!
- A co za różmnica - mruknęła Carmen półgębkiem, gryząc kąsek kurczaka - Niebo jezd u góry i stół też jezd u góry... A miąsko samo spada... Mniam, ale mniamuśne!

MB&Ofelia pisze:- Miąsko! Czuję świeżutkie miąsko! - miauknęła Ofelia, wbiegając do kuchni.
Mała Czarna Carmen truchtała tuż za Ofelią. Obie usiadły na podłodze i wodziły noskami w powietrzu. Rzeczywiście, zapach mięsa był wyraźny - Duża robiła jedzenie dla kotków.
- Och, wyraźmnie czuję kurczoczka - westchnęła Ofelia - to najmniamuśniejsze co jezd do amciania!
- Ofelku, myślałam, że wolisz rypcię albo chrupcie - mruknęła spokojnie Carmen.
- To se źle myśliłaś bo teraz wolę kurczoczka!
Ofelia kręciła się niespokojnie po podłodze, próbując dojrzeć co się dzieje na stole i pomiaukując z niecierpliwości. Carmen tymczasem spokojnie przycupnęła na ziemi.
W końcu Ofelia nie wytrzymała i wskoczyła na stołek. Wysunęła łepetynkę jak mogła najdalej i niuchała różowym noskiem. Zajrzała do garnka - pusto. Zajrzała bardziej - pusto. Wsadziła obie przednie łapki do garnka, wetknęła główkę.
- Co za tajfłapa z tej Dużej, nie może krajać szypciej? Nic tu nie ma! - rozległo się z wnętrza garnka.
- Ofelku - miauknęła Carmen - ale ty jezdeś niecierpliwna.
- Bo jezdę głodmna! - prychnęła Ofelia - Chcę miąsa!
- Ja też chcę miąsa, a nie włażę w garnki.
- Tak, ty se siedzisz na podłogu i myślisz że ci miąsko samo z nieba spadnie - funkęła Ofelia, wyjmując łapki i łepek z garnka.
- A skąd wiesz, może i spadnie - zamruczała filozoficznie Mała Czarna.
- Już, akurat - burknęła kpiąco Ofelia.
W tym momencie ze stołu, pod sam nosek Carmen, spadł kawałek kurczaczka. Mała Czarna chwyciła go w ząbki.
- A widzisz, Ofelku, że spadło?
- Phi! Nie z nieba spadło, ino ze stołu!
- A co za różmnica - mruknęła Carmen półgębkiem, gryząc kąsek kurczaka - Niebo jezd u góry i stół też jezd u góry... A miąsko samo spada... Mniam, ale mniamuśne!

Bardzo śmieszne

Jak zwykle zainspirowane prawdziwymi zdarzeniami - wczoraj kroiłam barfa :wink:

(a Ofelia faktycznie ładowała się do garnka)

Jakie rozgarnięte kotki. I jakie filozoficzne :mrgreen:

morelowa pisze:Jakie rozgarnięte kotki. I jakie filozoficzne

Rozgarnięte?

Raczej jedna łakoma, a druga pierdółka :wink:

Miałam na myśli prowadzenie rozmów o przeciwstawnych zdaniach nt zdobywania żarcia :mrgreen:

Hmmm... Jak chodzi o jedzenie to zdania są przeciwstawne w niemal każdej kwestii. Gdzie się je, jak się je, co się je, kiedy się je, czy zjada się do końca czy ostatnim kąskiem nalezy wzgardzić, czy na ludzkim talerzu jest coś godnego uwagi czy nie, czy wątróbka/szynka/ryba/pasztet/fasolka szparagowa nadaje się do jedzenia czy jest trująca, czy jeść z miski czy też zażyczyć sobie karmienia dopyszcznego...

MB&Ofelia pisze:Hmmm... Jak chodzi o jedzenie to zdania są przeciwstawne w niemal każdej kwestii. Gdzie się je, jak się je, co się je, kiedy się je, czy zjada się do końca czy ostatnim kąskiem nalezy wzgardzić, czy na ludzkim talerzu jest coś godnego uwagi czy nie, czy wątróbka/szynka/ryba/pasztet/fasolka szparagowa nadaje się do jedzenia czy jest trująca, czy jeść z miski czy też zażyczyć sobie karmienia dopyszcznego...

Czyli nie ma nudy

Dodam Ci Manię

MB&Ofelia pisze:- Miąsko! Czuję świeżutkie miąsko! - miauknęła Ofelia, wbiegając do kuchni.
Mała Czarna Carmen truchtała tuż za Ofelią. Obie usiadły na podłodze i wodziły noskami w powietrzu. Rzeczywiście, zapach mięsa był wyraźny - Duża robiła jedzenie dla kotków.
- Och, wyraźmnie czuję kurczoczka - westchnęła Ofelia - to najmniamuśniejsze co jezd do amciania!
- Ofelku, myślałam, że wolisz rypcię albo chrupcie - mruknęła spokojnie Carmen.
- To se źle myśliłaś bo teraz wolę kurczoczka!
Ofelia kręciła się niespokojnie po podłodze, próbując dojrzeć co się dzieje na stole i pomiaukując z niecierpliwości. Carmen tymczasem spokojnie przycupnęła na ziemi.
W końcu Ofelia nie wytrzymała i wskoczyła na stołek. Wysunęła łepetynkę jak mogła najdalej i niuchała różowym noskiem. Zajrzała do garnka - pusto. Zajrzała bardziej - pusto. Wsadziła obie przednie łapki do garnka, wetknęła główkę.
- Co za tajfłapa z tej Dużej, nie może krajać szypciej? Nic tu nie ma! - rozległo się z wnętrza garnka.
- Ofelku - miauknęła Carmen - ale ty jezdeś niecierpliwna.
- Bo jezdę głodmna! - prychnęła Ofelia - Chcę miąsa!
- Ja też chcę miąsa, a nie włażę w garnki.
- Tak, ty se siedzisz na podłogu i myślisz że ci miąsko samo z nieba spadnie - funkęła Ofelia, wyjmując łapki i łepek z garnka.
- A skąd wiesz, może i spadnie - zamruczała filozoficznie Mała Czarna.
- Już, akurat - burknęła kpiąco Ofelia.
W tym momencie ze stołu, pod sam nosek Carmen, spadł kawałek kurczaczka. Mała Czarna chwyciła go w ząbki.
- A widzisz, Ofelku, że spadło?
- Phi! Nie z nieba spadło, ino ze stołu!
- A co za różmnica - mruknęła Carmen półgębkiem, gryząc kąsek kurczaka - Niebo jezd u góry i stół też jezd u góry... A miąsko samo spada... Mniam, ale mniamuśne!

Ja się tylko do tego szczególiku doczepię bo jak sięgam pamięcią to 1 rok i 2 miesiące temu Carmenitka pożegnała wszystkie ząbki. :mrgreen:

Księżniczka Ofelia i Mała Czarna Carmen VII - do zamknięcia

Kto przegląda forum