Iga[*], Diabeł[*], Miki, Teśka[*] i Furka (2)

Kotimont pisze:Jedynie Furas nieco zestresowany wiecznym "niedożarciem".
Skończyły się czasy trzech kup na dobę.

Bieda - tylko 4 posiłki i 3 przekąski dziennie. No i jak tu żyć?

I nieustające :ok:

Piękne wieści o Furce i Tereni, Aniu. :1luvu:

Łączymy się w bólu z Furką na diecie. Tak czasem bywa, ale zdrówko najważniejsze.

Jesteśmy. Dziękuję za Waszą obecność i dobrą energię. :1luvu:

Oto fotki, choć za chwilę trzeba będzie znów je aktualizować. :oops:

Kociarstwo kompletne. :ok:

Fura nadal w zapiekłej frustracji. 1,5 h po posiłku żąda natychmiastowego napełnienia michy.
Na wszystko się zgadza, da się wszędzie wycałować. Z kamienną miną, mrucząc wniebogłosy. :mrgreen:

Jak myślicie, czy Furas lubi daktyle? Luuuubi. :evil:

A czy zostawi w spokoju łebek czekoladowego baranka wielkanocnego, odłożonego na chwilę (na wszelki wypadek) na półkę? Wolne żarty!
A czy daruje życie biednemu zajączkowi w złotym kubraczku z dzwonkiem na szyi? Nigdy! :201447

Furka potrafi dostać się do kanapki znajdującej się w niedomkniętej śniadaniówce na dnie otwartego plecaka.
Elegancko odwinie ją sobie z papierowego opakowania.
Musi być tylko sama przez chwilę, bo wstydliwa jest...

Przed operacją nie miała tak smoczego apetytu. :strach:

Żyje od posiłku do posiłku.
Reszta kotów z godnością czeka na porę karmienia, zadowalając się 2/3 ilości Furkowej paszy.

Iga i Miki świętowały niedawno kolejne rocznice wzięcia nas w swoje posiadanie.
Iga już 3 lata jest z nami, Mikulec dwa.

Diabeł (odpukać!) troszkę przytył, a w okolicy łopatek pojawiły mu się srebrne niteczki doświadczenia.
Czasem, kiedy zbyt namiętnie podrapie się po głowie, musi pomykać w białym kubraczku.
Nadal figuruje na czarnej liście Furki obok Miki. Jeśli zbliży się zanadto do szylkreta, zostanie obulgotany.

Miki stara się nie zbliżać do Fury, ale tylko do czasu pojawienia się biegającej wędki.
Wtedy razem z Tereską przenoszą się w czwarty wymiar i nie ma znaczenia, że Furka chce mieć spokój.

Teresiak każdego wieczora melduje się na łóżku i zaczyna kopać.
Przypomniał sobie niedawno, że przecież rok temu mieszkał pod kołdrą. Dlatego wrócił.
Zwykle zresztą obie z Furką nocują zgodnie obok siebie.

Tereska pracuje nad rozśmieszeniem Furasa, ale Fur nie zna się na żartach.
Wszystko bierze na poważnie i złości się, kiedy Tereś zaprasza go do zabawy.
A Tereś potrafi prowokować. Podbiega bliziutko, aż pod sam Furczany nos i zwiewa. A Fur nie wie, co ma ze sobą zrobić.
I pojąć nie może, dlaczego Teresiak jest z nim taki oswojony.

Furki nie można prowokować bez uprzedzenia. Furka jest nieśmiała.
Koty machnęły już łapą na jej samotnictwo i tylko Teresiak jest pełen nadziei, że wychowa sobie towarzyszkę do wspólnych harców.
Najważniejsze, że Furka nie boi się Tereski. Tylko nie chce się wspólnie bawić.
Furka chce tylko człowieka. I jedzenie.

Wspaniała fotorelacja,ale i "obiekty" przecudne,szczęśliwe,radosne.A Furaś nie do poznania :ok:

Mnóstwo głasków dla Kociej Drużyny :1luvu:

i pozdrowienia dla Dużej :1luvu:

Furciu najmocniejsze :ok:

za konsultację u prof.Galantego

Dziękujemy za odwiedziny, miłe słowa i pieszczoty natychmiast Drużynie przekazane.

Furka jest dziś straszydłem, warczy na Tereskę, co wróciła z kroplówki i nie pachnie, jak trzeba. :roll:

Czytałam z uśmiechem o wyczynach Furki :lol:

a już wyciągnięcie kanapki z plecaka i odwiniecie z papierka to już :201494

pomysłowość stwora przekracza moją wyobraźnię.
Furka potrafi szczekać i warczy, pożerając kradzione pożywienie.
Po czym znika. :mrgreen:

Wspaniale opowiesci

jastem usatysfakcjonowana po takiej nieobecności :mrgreen:

i zdjecia cudne! Furas naprawde pieknie wyglada! Wypelnil sie i widac, ze futerko piekne. Bardzo lubie opowiesci o rwlacjach miedzykocich

pieknie to opisujesz

Czarny diabelek w szaliku uroczy

Reszta zalogi rowniez blyszczy sie pieknie. Widac ze panny kochane i rozkochane

Cieszę się, że dziura po nieobecności została załatana, a skomplikowany patchwork kocich relacji budzi uśmiech drogich Cioć

Dziś od rana dziadu proszalne łypie wielkimi oczami, powarkując serenady o wielkim kocim głodzie i ludzkim rozpasaniu.
Tak doskonale zakłóciła mi kontemplację szarlotki, że chciałam odstręczyć babę niekocim zapachem ciasta.
Zamiast powąchać je i uznać, że nie zżeram JEJ karmy, porwała kawał gotowanego jabłka i umknęła, rozprawiając się ze zdobyczą wśród mlasków i powarkiwania. :roll:

Tereska tymczasem zdążyła złożyć CV w pracowni krawiecko/stolarskiej mojego dziecka i nająć się na młodszą asystentkę.

W międzyczasie Bure prowadziło controlling Furkowego terenu (z akcentem na ostatnie sylaby), atakując znienacka szylkreci grzbiet właścicielki, awanturującej się - zdaniem Tereski - zbyt natarczywie.
Bo Teresiak ceni spokój i harmonię.

Szarlotka mniam!

Ależ piękna burza gradowa nawiedziła naszą okolicę. :love:

Kulki miały średnicę niemal 1 cm.
Iguszka z godnością opuściła parapet kuchenny i przeniosła się na głęboką acz wąziutką półkę, niewiele większą w przekroju od niej.
Wyszła niedawno, pięć godzin po ustaniu burzy. :mrgreen:

Reszta bandy chyba nawet nie przejęła się grzmotami.

Według Furasa miseczki z wodą mają charakter wyłącznie ozdobny, więc nie warto poświęcać im uwagi.
Dlatego dodatkową wodę podaję jej z karmą mokrą.

Rano szylkret jak zwykle dreptał niecierpliwie i huczał o paszę. Dostał.
Nad poziomem wody, wymieszanej w miseczce z sosem, wystawały liczne kawałki mokrego.
Furka strzepała łapą nad powąchaną zawartością, strząsnęła pył z sandałów i odeszła z godnością.

Sosik powędrował więc do strzykawki, a Fur został przechwycony.
Z błogością wciągał zawartość i łapczywie chłeptał.

To, co pozostało w misce wciąż nie nadawało się do jedzenia, więc powtórzyłam operację ze strzykawką.
Fur, rozdygotany z napięcia, wciągał sos i gryzł strzykawkę, żeby szybciej leciało.

Trzecie spotkanie z miseczką zakończyło się wzorowym jej spustoszeniem. :ok:

Hahaha

Dobrze ze furka ma swoją osobista służbę
Ta to sie potrafiła ustawić w życiu

Kotimont pisze:Ależ piękna burza gradowa nawiedziła naszą okolicę. Kulki miały średnicę niemal 1 cm.
Iguszka z godnością opuściła parapet kuchenny i przeniosła się na głęboką acz wąziutką półkę, niewiele większą w przekroju od niej.
Wyszła niedawno, pięć godzin po ustaniu burzy.
Reszta bandy chyba nawet nie przejęła się grzmotami.

Moze i piękna, ale kiedys moj samochod powaznie ucierpiał przez gradobicie.
Portfel tez ucierpiał jak przyszło do naprawy

Iga[], Diabeł[], Miki, Teśka[*] i Furka (2)

Kto przegląda forum