Znajoma mojej mamy ma dwa koty niewychodzące. Oba są w podobnym wieku, od razu się dogadały i zaprzyjaźniły. Dzisiaj dowiedziałem się, że chce oddać jednego z nich. Zacząłem się zastanawiać jakie ma powody, by oddać jednego z kotów, obstawiałem znaczenie moczu, poprosiłem więc mamę by dopytała koleżankę o jej powody i czy kocurek jest wykastrowany. Okazało się, że tylko jeden z kocurków jest wykastrowany, drugi, nie wiedzieć czemu - nie. Chociaż koty początkowo były w sobie zakochane, teraz nie mogą się dogadać i ciągle się gryzą (to podała jako powód). Jestem prawie pewny, że przyczyną tej wrogości wobec siebie jest brak kastracji u jednego z nich, ale zamiast szukać rozwiązania, to łatwiej oddać jednego z kotów
. Ale to mnie jeszcze tak z równowagi nie wyprowadziło, wyprowadziło mnie to co powiedziała ta kobieta - że dobrze jakby ktoś przygarnął kocurka, bo szkoda by jej było go wyrzucić na dwór . W ogóle jak mogło jej przyjść do głowy wyrzucenie kota na dwór, kota który od maleńkości jest kotem niewychodzącym? I to jeszcze na zimę? 
Czyli mam rozumieć, że jeżeli nikt nie przygarnie kocurka, to wtedy go wyrzuci? Brak mi słów do takich osób .
.
.
wróciliśmy, szukamy... Fuks jest, moli brak. Ciciamy... Wolamy, drze się. Z szafy 
przy Fuksio jej to nie grozi 
A nasze takich ciągot nie mają żeby wchodzić.
.
