Moje koty XIX. Druid ['] Zawieszka ['] Dżygit [']

Katarzynka01 pisze:
Jarka pisze:
jozefina1970 pisze:Podobno rozmowa pomaga... Ale nie chcę myśleć o tym, co będzie jak stracę kogoś bliskiego zwierzę, człowieka... W grudniu zmarła moja przyjaciółka, na razie nie wiem, czy mi coś pomaga, raczej nie...

Nie byłam w stanie z nikim o tym rozmawiać przez bardzo długi czas.

Jestem ekstrawertykiem. Sama nie wiem jak to działa, raz mogę rozmawiać i nawet potrzebuję tego, a innym razem nie.

Józia, czy zmarła przyjaciółka to ta, którą poznaliśmy?

Nie Kasiu, N. ma się świetnie, szczęściara już na emeryturze.
Zmarła przyjaciółka z którą razem pracowałam.
Ja jednak zawsze bardziej intro jestem, z małymi wyjątkami ;-)

Cieszę się, że u N. wszystko ok. Nie ukrywam, że gdy mignęła mi ta informacja zmartwiłam się

Katarzynka01 pisze:Cieszę się, że u N. wszystko ok. Nie ukrywam, że gdy mignęła mi ta informacja zmartwiłam się

Kasia, gdyby tak było (tfu, tfu, tfu) powiedziałabym Tobie.

Rysio-16-02-2013 [*]

Katarzynka01 pisze:Jestem ekstrawertykiem. Sama nie wiem jak to działa, raz mogę rozmawiać i nawet potrzebuję tego, a innym razem nie.

Ooo witaj w klubie./

MaryLux pisze:Ja zwykle w trudnych sytuacjach się zamykam, nie umiem mówić, nawet jeśli chcę.

Ja mam podobnie.
Po śmierci Karmelka przez tydzień nie byłam w stanie pójść do pracy :cry:

do tej pory nie wiedzą co się stało.

jozefina1970 pisze:
Katarzynka01 pisze:Cieszę się, że u N. wszystko ok. Nie ukrywam, że gdy mignęła mi ta informacja zmartwiłam się

Kasia, gdyby tak było (tfu, tfu, tfu) powiedziałabym Tobie.

Ja się aż bałam spytać

meg11 pisze:
Katarzynka01 pisze:Jestem ekstrawertykiem. Sama nie wiem jak to działa, raz mogę rozmawiać i nawet potrzebuję tego, a innym razem nie.

Ooo witaj w klubie./

Cześć

Annaa pisze:
MaryLux pisze:Ja zwykle w trudnych sytuacjach się zamykam, nie umiem mówić, nawet jeśli chcę.

Ja mam podobnie.
Po śmierci Karmelka przez tydzień nie byłam w stanie pójść do pracy do tej pory nie wiedzą co się stało.

Ale to też (chyba), zależy od ludzi. Nie wszystkim można okazać rozpacz z powodu śmierci kota bo ludzie nie rozumieją często, że to członek rodziny. I robią głupie komentarze i trzeba ich wówczas zastrzelić i pójść do więzienia. No nie, nie z każdym można rozmawiać o smutnych rzeczach, które nas spotykają

Ja najmocniej przeżyłam śmierć Pigułki. Wtedy nawet byłam zadowolona, że ściągnięto mnie z urlopu do pracy, żebym wykonała jakąś żmudną i ogłupiającą robotę, która zajęła mi całe 3 tygodnie, prawie bez kontaktu z ludźmi (w tym resztą zespołu).

MaryLux pisze:Ja zwykle w trudnych sytuacjach się zamykam, nie umiem mówić, nawet jeśli chcę.

Tez tak mam. Wiecej tu mowie o tym co czuje niz zonie.
Ale to pomaga jednak, takie wygadanie sie. Troszke, nieduzo, ale pomaga.

Lifter pisze:
MaryLux pisze:Ja zwykle w trudnych sytuacjach się zamykam, nie umiem mówić, nawet jeśli chcę.

Tez tak mam. Wiecej tu mowie o tym co czuje niz zonie.
Ale to pomaga jednak, takie wygadanie sie. Troszke, nieduzo, ale pomaga.

Żona to największy przyjaciel. :1luvu:

Wiecie co, drodzy Państwo?
Dość już o kocim umieraniu

Tak się zdołowałam czytając, że zamiast wspominać cudowne chwile z kotami które odeszły, zaczęłam wspominać ich umieranie, odchodzenie. Nawet ja, na codzień korzystająca z powodzeniem z metody na Scarlett O'Hara czyli - pomyślę o tym jutro. Nie, nie, nie.

Ale wiem jakie mam w domu zwierzę. Rozwikłałam zagadkę co to za diabeł. Nieduży, ale groźny, drapieżny okrutnie i ciągle krążący w poszukiwaniu łupu.
To jest żarłacz błękitny