Szczypiorki, Nero, Kropa i Ziuta-porozmawiajmy o geriatrii.

[Gutek]

Jestem za

[Femka]

Gutek, a gdzie Ty byłaś, jak Ciebie nie było

[Gutek]

dzięki, Joasiu.

Dzisiaj miał miejsce zastanawiający incydent. Otóż wróciliśmy z porannego spaceru, zatrzasnęłam już furtkę i psy dreptały do misek z wodą, gdy za ogrodzeniem pojawiło się młode małżeństwo na spacerze. Z dwójką dzieci, z których jedno szło z mamą za rączkę, a młodsze (jakieś 4 miesiące) było niesione przez tatę. I tata chciał dziecku pokazać pieski. Pieski się odwróciły i biegiem do siatki na awanturę. I do tego momentu było jak zawsze. Nero dobiegał, darł się, ale bez szczególnych efektów dodatkowych. Dzisiaj natomiast zjeżył się niczym Edwarda, uszy położył zupełnie płasko, a zęby wyszczerzył jak nigdy dotąd. Nawet złapał nimi za siatkę. To była wściekła agresja, prawdziwa i niebezpieczna, gdyby człowiek zbliżył się do ogrodzenia.
Bardzo mnie to zdziwiło, bo Nero wychował się z małym dzieckiem, które naprawdę go nie oszczędzało w zabawach. Nero odwzajemniał się absolutną łagodnością i cierpliwością.
Co dzisiaj wstąpiło w Nerutka?

Po chwili, gdy człowiek z dzieckiem zniknął nam z oczu, Nerutek natychmiast się uspokoił i znowu był grzecznym ciapulkiem.

Dopiero teraz doczytałam. Właśnie to co opisałaś wstąpiło w Nerutka. Dziecko go nie oszczędzało, a on wiedział, że nie wolno się bronić. Od długiego już czasu sytuacja jest inna, nie ma w Nerutkowym świecie bachorów, których nie wolno. Nerutek jest wolny, precz z dziećmi. I temu właśnie dał wyraz.

[Gutek]

Gutek, a gdzie Ty byłaś, jak Ciebie nie było

Zaginęłam w codzienności.

[Femka]

dzięki, Joasiu.

Dzisiaj miał miejsce zastanawiający incydent. Otóż wróciliśmy z porannego spaceru, zatrzasnęłam już furtkę i psy dreptały do misek z wodą, gdy za ogrodzeniem pojawiło się młode małżeństwo na spacerze. Z dwójką dzieci, z których jedno szło z mamą za rączkę, a młodsze (jakieś 4 miesiące) było niesione przez tatę. I tata chciał dziecku pokazać pieski. Pieski się odwróciły i biegiem do siatki na awanturę. I do tego momentu było jak zawsze. Nero dobiegał, darł się, ale bez szczególnych efektów dodatkowych. Dzisiaj natomiast zjeżył się niczym Edwarda, uszy położył zupełnie płasko, a zęby wyszczerzył jak nigdy dotąd. Nawet złapał nimi za siatkę. To była wściekła agresja, prawdziwa i niebezpieczna, gdyby człowiek zbliżył się do ogrodzenia.
Bardzo mnie to zdziwiło, bo Nero wychował się z małym dzieckiem, które naprawdę go nie oszczędzało w zabawach. Nero odwzajemniał się absolutną łagodnością i cierpliwością.
Co dzisiaj wstąpiło w Nerutka?

Po chwili, gdy człowiek z dzieckiem zniknął nam z oczu, Nerutek natychmiast się uspokoił i znowu był grzecznym ciapulkiem.

Dopiero teraz doczytałam. Właśnie to co opisałaś wstąpiło w Nerutka. Dziecko go nie oszczędzało, a on wiedział, że nie wolno się bronić. Od długiego już czasu sytuacja jest inna, nie ma w Nerutkowym świecie bachorów, których nie wolno. Nerutek jest wolny, precz z dziećmi. I temu właśnie dał wyraz.

Ale z tego, co piszesz, te nadzwyczaj łagodne psy świetnie tolerujące napastliwe dzieci to zwierzaki wystawiane na ciężką próbę cierpliwości i wcale nie kochające małe dzieci.

[Olat]

Ja tam nie wiem, co macie do imienia Ziuta. Mnie się podoba i uważam, że pasuje do jeżynki. Poza tym już się pewnie do niego przyzwyczaiła (ja też)

[anulka111]

Mnie też się Zuzia podoba

[Gutek]

dzięki, Joasiu.

Dzisiaj miał miejsce zastanawiający incydent. Otóż wróciliśmy z porannego spaceru, zatrzasnęłam już furtkę i psy dreptały do misek z wodą, gdy za ogrodzeniem pojawiło się młode małżeństwo na spacerze. Z dwójką dzieci, z których jedno szło z mamą za rączkę, a młodsze (jakieś 4 miesiące) było niesione przez tatę. I tata chciał dziecku pokazać pieski. Pieski się odwróciły i biegiem do siatki na awanturę. I do tego momentu było jak zawsze. Nero dobiegał, darł się, ale bez szczególnych efektów dodatkowych. Dzisiaj natomiast zjeżył się niczym Edwarda, uszy położył zupełnie płasko, a zęby wyszczerzył jak nigdy dotąd. Nawet złapał nimi za siatkę. To była wściekła agresja, prawdziwa i niebezpieczna, gdyby człowiek zbliżył się do ogrodzenia.
Bardzo mnie to zdziwiło, bo Nero wychował się z małym dzieckiem, które naprawdę go nie oszczędzało w zabawach. Nero odwzajemniał się absolutną łagodnością i cierpliwością.
Co dzisiaj wstąpiło w Nerutka?

Po chwili, gdy człowiek z dzieckiem zniknął nam z oczu, Nerutek natychmiast się uspokoił i znowu był grzecznym ciapulkiem.

Dopiero teraz doczytałam. Właśnie to co opisałaś wstąpiło w Nerutka. Dziecko go nie oszczędzało, a on wiedział, że nie wolno się bronić. Od długiego już czasu sytuacja jest inna, nie ma w Nerutkowym świecie bachorów, których nie wolno. Nerutek jest wolny, precz z dziećmi. I temu właśnie dał wyraz.

Ale z tego, co piszesz, te nadzwyczaj łagodne psy świetnie tolerujące napastliwe dzieci to zwierzaki wystawiane na ciężką próbę cierpliwości i wcale nie kochające małe dzieci.

Tak jest. Jedne dzieci psy tolerują łatwiej, inne gorzej. Te świetnie tolerujące dzieci to psy o wielkiem współczynniku cierpliwości, ale czy one to lubią, to już inna bajka. Lucjusz był do samego końca mega cierpliwy, pozwalał wszystkim, w tym moim bratankom (to ja musiałam bronić psa) i kotom na wszystko. Czy lubił dzieci i koty? Absolutnie nie. Dzieci nie lubił a koty tolerował. Po prostu był psem, który jako formę samoobrony stosował zamknięcie się w sobie. Podobna "rasowo" do Nera moja Szila, która jest mixem asta z boxerem też nigdy nie zrobiła krzywdy upierdliwemu dziecku, mimo że z nim mieszkała. Przypłaciła to na wieki zepsuciem psychiki, jest nerwowa, wręcz histeryczna. No i odkąd jest u mnie nie toleruje małych chłopców. To też przyszło z czasem, jakiś rok suka wszystkie akcje z dziećmi tolerowała. Potem zwrot o 180 stopni, każdy mały chłopiec w pobliżu był wrogiem, którego należało ugryźć. Teraz, po prawie czterech latach mojej pracy Szila znowu akceptuje obecność chłopców na tyle, że nie zaczepiana po prostu ich ignoruje. Do małych dziewczynek nigdy nic nie miała. Pozwala się obłapiać za szyję, prowadzać na smyczy, delikatnie zbiera smakołyki z małej rączki. Nawet dzisiaj, po latach, złapana za szyję przez chłopca walnęłaby zębami tak, żeby zrobić krzywdę.
Myślę, że u Nera działa to tak samo.

[Femka]

Jury konkursu zebrało się na tajnym posiedzeniu i wybrało imię dla jeżynki. Ostatecznie zostaje Ziuta. Konkurs wygrała Olat, która teraz poda adres i dostanie pierwszą nagrodę.
Druga nagroda przypada dla mimbla64 za fantazję Też podaj adres, wyślę Ci nagrodę.

Nagrody pocieszenia otrzymują: zuza, Gutek, anulka11 - czekam na Wasze adresy.


Uff, wreszcie dom bez sierści i brudnej podłogi


Ziuta jednak sypia w apartmą. Wykazałam się błyskotliwością i sprytem, uciekłam się do eksperymentu i mam dowód. Mało tego, wszystko wskazuje na to, że Ziuta już jest wystarczająco utyta i nie biega całą noc, tylko powolutku przygotowuje się do hibernacji. Bo nie jest możliwe, żeby na tyle spacerów z latarką pod krzaczorami, które odbyłam, jeżyna nie ujawniła mi się gdzieś. Prawdopodobnie już obniża znacząco swoją aktywność i żre. Zżera od półtorej do dwóch tacek kocich. Nie mam pojęcia, kto na to zarobi Ona mnie puści z torbami.

A teraz Was prawdopodobnie zaskoczę. Dzisiaj pierwszy raz od adopcji Kropa odważyła się wyjść na dwór podczas mojej nieobecności. W sensie przy moim ojcu. Do tej pory się bała. Mam wrażenie, że obawiała się, że nie zostanie ponownie wpuszczona do domu.

[Kinnia]

a jak mój faworyt

[Femka]

w sensie który?

[mimbla64]

Druga nagroda przypada dla mimbla64 za fantazję Też podaj adres, wyślę Ci nagrodę.

Bardzo chętnie przyjmę kotka.
Menelka słodziaka i niuniusia.
Ale... w zamian dwa ci odeślę.
Teofilka dresa i niepoczytalną Simbę.


Kropa.

[anulka111]

Jury konkursu zebrało się na tajnym posiedzeniu i wybrało imię dla jeżynki. Ostatecznie zostaje Ziuta. Konkurs wygrała Olat, która teraz poda adres i dostanie pierwszą nagrodę.
Druga nagroda przypada dla mimbla64 za fantazję Też podaj adres, wyślę Ci nagrodę.

Nagrody pocieszenia otrzymują: zuza, Gutek, anulka11 - czekam na Wasze adresy.


Uff, wreszcie dom bez sierści i brudnej podłogi


Ziuta jednak sypia w apartmą. Wykazałam się błyskotliwością i sprytem, uciekłam się do eksperymentu i mam dowód. Mało tego, wszystko wskazuje na to, że Ziuta już jest wystarczająco utyta i nie biega całą noc, tylko powolutku przygotowuje się do hibernacji. Bo nie jest możliwe, żeby na tyle spacerów z latarką pod krzaczorami, które odbyłam, jeżyna nie ujawniła mi się gdzieś. Prawdopodobnie już obniża znacząco swoją aktywność i żre. Zżera od półtorej do dwóch tacek kocich. Nie mam pojęcia, kto na to zarobi Ona mnie puści z torbami.

A teraz Was prawdopodobnie zaskoczę. Dzisiaj pierwszy raz od adopcji Kropa odważyła się wyjść na dwór podczas mojej nieobecności. W sensie przy moim ojcu. Do tej pory się bała. Mam wrażenie, że obawiała się, że nie zostanie ponownie wpuszczona do domu.

Nie mogę przyjąć zwierzaka. Gucia duch pilnuje domu.
Zuzia jest fajnaaaaa.

[evanka]

Jak to dobrze ze nie udalo mi się zająć podium

[Gutek]

Nerusia mi przyślesz??