Koci "trójkąt"; Ada nie żyje, Tysia nie żyje

Jeśli ktoś szuka małego przyjaciela, może go znaleźć tutaj:

viewtopic.php?f=1&t=166939&start=990

Na zdjęciu: koty- ślicznoty

Ja ze względu na Hesię i jej nerwowość o żadnym dokoceniu nie mogę myśleć.

Może nawet byłoby dobrze dla tych kotów, gdyby nie włóczyły się tam po okolicy, bo żona kuzyna opowiadała mi, że właściciel sąsiedniej posesji, pan profesor, do kotów włażących do jego ogrodu strzela gwoździami z procy :!:

Szok to mało powiedziane :evil:

Zwyrodnialców nigdzie nie brakuje, także, okazuje się, wśród wykształconych ludzi.

U nas generalne odpchlanie "Frontlinem Combo", czego się nie lubi :mrgreen:

Mam nadzieję, że wkrótce humory się poprawią :ok:

mb pisze:Jeśli ktoś szuka małego przyjaciela, może go znaleźć tutaj:

viewtopic.php?f=1&t=166939&start=990

Dziękuję Marysiu za reklamę moich dzieciaczków.

Ta kotka bez oczka o którą pytałaś u mnie na wątku poszła do domku na łapanie myszy.

Ta koteczka to nie za bardzo wyglądała na myśliwego. Chociaż właściwie pozory mylą: moja Kropcia też miała bardzo niewinny wygląd, a mordowała wszystko, co nawinęło jej się pod łapkę.

Dobrze, że będzie mieć opiekę, że nie będzie się tam poniewierać po okolicy.
Oby to był dobry domek dla niej :ok:

slava pisze:Na zdjęciu: koty- ślicznoty Ja ze względu na Hesię i jej nerwowość o żadnym dokoceniu nie mogę myśleć.

Ja mam teraz trzech histeryków:
Czaruś - bojący,
Tysia - stresująca się złośnica, nielubiąca innych kotów (efekt zdenerwowania - zapalenie pęcherza z krwiomoczem)
Ada - jw. (efekt stresu - silne zaostrzenie objawów plazmocytarnego zapalenia jamy ustnej).

Czarusia musiały kiedyś spotykać straszne rzeczy.
Na przykład panicznie boi się, żeby się razem z nim zamknąć w łazience. Wczoraj wlazł w siusiu w kuwecie i chciałam mu umyć łapki, zanim wyjdzie na mieszkanie, to po zamknięciu drzwi od łazienki Czaruś zaczyna dyszeć szybko, jakby miał dostać zawału, piszczy nie swoim głosem i jest sparaliżowany strachem. Po otworzeniu drzwi, wybiega w panice, jak półprzytomny.
Wygląda to tak, jakby kiedyś ktoś zamknął się z nim w łazience czy innym małym pomieszczeniu, żeby nie mógł uciec i go zbił.

Biedne zwierzątka. Trudno sobie nieraz wyobrazić, co musiały przechodzić! Hesia ma za sobą "jedynie "atak obcego kocura we wczesnym kocięctwie, miała wtedy 4 tygodnie, ale pozbawiło ją to sprawności, a w dalszym życiu pewności siebie. Teraz wszystko, czego nie zna, może powodować stres i siusianie w domu nie tam, gdzie trzeba. W połączeniu z sikaniowymi wizytami Adamka, póki co, wystarczy. Zawsze cieszę się, gdy mija dłuższy czas bez nerwowego tropienia sikow.

Biedna Hesia.
Nawet jeśli nie pamięta już tego zdarzenia, to w podświadomości ma to zapisane na zawsze.
No, a niepełnosprawność dodatkowo nie pozwala jej normalnie funkcjonować.

Nerwowe tropienie sików, dobre określenie.
Przychodzi taki moment, że człowiekowi wydaje się, że ma początki paranoi - stale czegoś wypatruje, węszy i śledzi kocie poczynania. Każdy koci ruch zaczyna wydawać się podejrzany :lol:

Zawsze twierdziłam, że w poprzednim życiu byłam psem, bo dobrze rozumiałam się z nimi, nigdy nie bałam, a do tego mam wrażliwy nos. Obecnie chyba to trochę też zasługa alergii. W każdym razie nieraz zdarza mi się, że wejdę do pokoju i od razu czuję, nawet te "dyskretne" siki Hesi. Potem pozostaje tropienie, gdzie są, no i zmywanie, czyszczenie, spryskiwanie." Urine off" jest tu niezawodny. Najgorsi są koci "supermacho". Jeden kiedyś udekorował mi drzwi tarasowe na dole, a ja ten "cudowny" zapach czułam na piętrze w sypialni. Oczywiście, podejrzenie padło na kocich domowników, skoro czuć na górze. Wszystko wyjaśniło się dopiero, gdy zeszłam na dół. Fetor był trudny do zniesienia- musiał to być Kocur, co się zowie! W dodatku zima, Boże Narodzenie, a więc utrudnione wietrzenie, jeśli nie chcesz się przeziębić Z desperacją ryzykowaliśmy zdrowiem fizycznym, by ocalić psychiczne- smród wprost terroryzował nosy. Potencjalny futrzany uzurpator mógł być zadowolony, wrażenie zrobił kolosalne :ryk:

Także na kotach- nie wyszły na dwór do późnego popołudnia, a ja chodziłam niemal krok w krok za Hesią pilnując, by gdzieś nie zostawiła swoich "podpisów".

Teraz nieco z innej beczki. Zauważyłam, że mimo stosowania akapitów w moim tekście, po wysłaniu ich nie widać. Chyba coś zmieniono w ustawieniach.

Ja stosuję metody prymitywne: chcę mieć akapit - wciskam enter i działa.

Ten kocur, co zakradł się do mieszkania kilka lat temu i w przedpokoju nasikał mi na buty i obsikał szafkę, był niekastrowany i wiem, co to oznacza - miałam prawie poparzone błony śluzowe w nosie :lol:

Dziś wieczorem minie rok od śmierci Kropci.

10 lat razem.
Rok bez niej.
Tak bardzo jej brak.

Przytulam Marysiu

Współczuję. Była śliczną koteńką. Lata mijają, a człowiek ciągle wraca myślami do tych istot, których już nie ma, obojętnie, dwu- lub czworonożnych. Oby te, które są obok nas, były z nami jak najdłużej!

Pamiętam. [*]

pamiętam, bo 10 października odszedł mój Zorro, też będzie rok

często go wołam wieczorem, ale on już nie przyjdzie, mój najukochańszy kot :cry:

Kropcia jest cały czas obecna w mojej pamięci, ale staram się nie rozpamiętywać tego wszystkiego, bo od razu łzy same mi lecą z oczu.

!0 lat to niby dużo, ale minęło tak szybko.
Przypomina sobie człowiek te wszystkie lata, różne zdarzenia i swoje przekonanie z tamtych czasów, że to zawsze tak będzie, albo przynajmniej jeszcze bardzo długo.
A tu nagle przychodzi choroba, w którą początkowo nie chce się uwierzyć, a potem nagle - tak się wydaje - wszystko się kończy.
I tylko tęsknota pozostaje, bo takiej cudownej istoty, jaką była Kropcia, już nigdy nie spotkam.
Są, może jeszcze będą inne, ale Kropcia nie wróci.

Koci "trójkąt"; Ada nie żyje, Tysia nie żyje

Kto przegląda forum