Cosia,Czitka,Balbi i Obiś. Szczur poszukiwany...Jest!!!!

No i kolejna część, chyba siódma, ale jakie to ma znaczenie, która

Nasz poprzedni wątek, to ten: viewtopic.php?f=46&t=134327
I zaraz napiszemy pierwszy post, ważny post.

Kto to? To Cosia wieczorową porą, czyli dzisiaj.

Co robi Cosia? Cosia wyjada bardzo drogą saszetkę Renal Royal, którą przed chwilą podałam Miciowi w ogrodzie, bo w domu nie chce w dzień bywać, bo się boi

Wybieramy łapką i potem do pysia, pyszne

W tym samym czasie Mić poprawia w domu nerkową karmę Cosi Whiskasem albo KK w galaretce, bo teraz moje koty jedzą badziew, w którym jest minimalna ilość mięsa. Ano dlatego, żeby podkradający Mić z galaretki miał dużo wody no i minimum mięsa. Wszędzie dosypuję Ipatikine, żeby obniżyć Micia fosfor, który przy okazji obniżają sobie dziewczynki

Ale to wszystko jeszcze nie jest największym problemem.
Najsmutniejsze jest to, że od kiedy Mić ma PNN i chodzimy raz w tygodniu na kroplówki, mam innego kota :cry:

Wystraszony, nieufny, przerażony. Ucieka przede mną do ogrodu i siedzi tam cały dzień, aż do zmroku, bo doskonale wie, ze jak jest ciemno, to już nie pojedziemy....Siedzi jak wieje wiatr, jak jest zimno, jak pada deszcz....Gdy usiłuję po niego wyjść przemyka pod krzakami, chowa się w najbardziej zapokrzywionych zaułkach, jestem bez szans. I te oczy przerażone, błagające, pytające: to dzisiaj?
musimy? No przecież niedawno byliśmy... :cry:

W domu natomiast siedzi za kanapą, nie mam siły odsuwać mebli a potem gonić przerażonego kota, kota bez szans przed moimi rękami, bo ostatecznie jakoś jestem w stanie go złapać, ale to jest walka. Jedziemy- płacze. Wracamy-płacze. I ucieka.
To już inny Mić

Od kilku miesięcy nie opuściliśmy ani jednej kroplówki w tygodniu, od trzech dni jestem bez szans. Nie i już. I co dalej? :roll:

A potem, gdy już przestaję za nim biegać i przebieram się w ogrodowe ciuchy- Mić doskonale wie, że nie jedziemy. Udało się!
Ona mnie dzisiaj TAM nie zawiezie

I mam kota wesołego, bawiącego się spadającymi liśćmi, toczącego jabłuszka, zaczepiającego radośnie dziewczyny, Micia szczęśliwego i ufnego, takiego, jaki był zawsze.
O, tutaj, przed chwilą, bawimy się w chowanego koło brzózki

Skaczemy, drapiemy i robimy różne miny

Aż mi się oczy świecą, fajnie jest!

A tu niżej przed południem. Nigdzie nie pójdę, jestem wniebowzięty, jest słońce, jest ciepło i nie jedziemy nigdzie, ja sobie chcę tak leżeć

Kocham Micia nieprzytomnie i nie wiem co robić :roll:

Chcę, aby był szczęśliwym kotem.

Czitko, link w poprzednim wątku nie prowadzi do tego, tylko do działu Nasze Koty ogólnie.
Z kroplówkami łatwo nie jest

Badałaś ostatnio krew Miciowi?
Jak kreatynina i fosfor?

Wiesz, moje zdanie jest takie: kroplówka raz w tygodniu to z jednej
strony jak umarłemu kadzidło.
Ale z drugiej ... :roll:

- wydaje się być potrzebna.

Mnie zastanawia, że Mić pomimo kreatyniny, "po mojemu", około 3,5 (inne jednostki)
- ma się dobrze ogólnie, nie pogarsza się, nerki nie lecą. Może by zbadać Miciowi krew
i odpuścić kroplówki na miesiąc? Nie jestem pewna, ale te kroplówki miały
chyba związek z potencjalnym zabiegiem usunięcia ząbka i konsekwencjami
wynikającymi z narkozy? Będzie ten zabieg?

A bo ja nie wiem jak to zalinkować, ale kto by tam grzebał w przeszłości, no tutaj jesteśmy, to znaczy byliśmy:
viewtopic.php?f=46&t=134327&p=10799886&hilit=cosia+czitka+balbi#p10799886

Wiesz Marcelibu, to może nie o kroplówki chodzi, tam, w gabinecie Mić jest najspokojniejszym kotem na świecie, ja jestem w stanie go tam zaciągać, ale to już nie ten sam Mić, jego życie stało się nerwowe, inne, to stres ciągły, stres, który też nie jest wskazany w chorobie. To już inny komfort życia

Pewnie jutro pojedziemy, w sobotę nie pracuję, ale myślę o jakiejś przerwie w tym kroplówkowaniu i kontrolnych badaniach krwi, zobaczymy, co tam się w środku dzieje. I tak źle i tak niedobrze

Ja nie chcę Micia nieleczeniem zabić, ale też nie chcę zamienić mu życia w jeden wielki strach i dyskomfort, no nic, szukamy złotego środka...
Edit: Marcelibu, pisałyśmy równocześnie

Piękne Micio robi miny

A w najważniejszej sprawie.
To Ty jesteś opiekunem i nikt nie może Cię do niczego zmusić. To Ty wybierasz/wybierzesz to, co dla Twoich kotów będzie najlepsze. Ale też tylko Ty możesz ocenić co jest tym "najlepszym" - czy zdrowie fizyczne okupione ciągłym stresem, czy radosne i bezstresowe życie, za które być może (podkreślam, że być może) trzeba będzie zapłacić gorszym zdrowiem fizycznym.

Ja mam troszkę podobną sytuację.
Od marca moje koty dostają kroplówki. Przez pierwsze dwa miesiące codziennie, teraz dwa razy w tygodniu. Oprócz tego kilkanaście razy dziennie dostają różne medykamenty i dopajam je strzykawką. Ale one, w przeciwieństwie do Micia, przywykły. Nie uciekają i nie protestują gdy pakuję je do transporterka. Jedyne czego starają się uniknąć, to podawanie leku na apetyt.
I też się zastanawiam, czy to co robię jest dla nich dobre.
Na pewno od marca wyraźnie wyładniały im futerka (zwłaszcza Dornika ma piękne), Hera ma świetny humor i bawi się jak kociak, obie nieźle jedzą (a to już wyłącznie skutek podawania leków). Nie boją się mnie, a Hera właśnie od marca nauczyła się spać przy mnie na poduszce, przytulona do mojej ręki. Przez piętnaście lat tego nie robiła. Nawiasem mówiąc, gdy zrobiła to pierwszy raz, a była wtedy w nie najlepszym stanie, pomyślałem, że przyszła się pożegnać.
Ale z drugiej strony, ich dzień to ciąg tabletek, past, proszków, mazideł i strzykawek z wodą.
Czy taka opieka jest dla nich dobra? Nie wiem, ale nie mam odwagi zrezygnować.

Tak więc doskonale Cię rozumiem i każda decyzja jaką podejmiesz będzie dla mnie zrozumiała.

No właśnie, ten dylemat " co jest tym "najlepszym" - czy zdrowie fizyczne okupione ciągłym stresem, czy radosne i bezstresowe życie, za które być może (podkreślam, że być może) trzeba będzie zapłacić gorszym zdrowiem fizycznym."
Na razie myślę co robić. Z kroplówek w ogóle nie rezygnujemy oczywiście, za jakieś dwa tygodnie zrobimy badanie krwi, też nie chcę za często, to będzie czwarte w ciągu kilku miesięcy.
Jutro porozmawiam z naszą doktorką, może ten rubenal?
Mić sporo pije, chyba nawet przytył, przynajmniej domowa waga tak wskazuje, ale trzymamy się tej gabinetowej, ma być z koszykiem 7.45 i tak jest od początku (koszyk 1.5 kg).
Wojtku, pokazywałeś kiedyś na swoim wątku zestaw leków, które dajesz kotkom. Rzeczywiście jest tego sporo, zapewne aplikowanie Herze i Dorince wszystkich medykamentów zajmuje Ci cały dzień z drobnymi przerwami. I są efekty, a to najważniejsze :ok:

Pojęcia nie mam, co będzie z Micia PNN dalej, w jakim tempie choroba będzie postępować.
Mam też niewiadomą - nie wiem od kiedy Mić choruje, wykryliśmy złe wyniki przypadkiem. A może taki stan trwa od dawna?
Na razie, teraz, leżymy sobie razem i mruczymy. Mić nawet się uśmiecha i przebiera łapami w powietrzu :1luvu:

I Mićmić i dziewczynki śliczne :1luvu:

.
A czy w razie czego nie można by Miciowi podskórnych w domu robić? One szybciej schodzą, nie trzeba do weta, więc stres mniejszy. To oczywiście o ile wyjdzie z badań, że jest lepiej, za co :ok:

Czitko! Dajesz swoim kotom najlepszy dom na świecie. Nie mogły lepiej trafić. Niestety odnośnie Micia nie potrafię Ci doradzić. Ale wiem, że co postanowisz to będzie najlepszym rozwiązaniem dla Niego.
Wygłaskaj proszę do nas wszystkie koty.
Tobie wysyłamy moc najcieplejszych myśli :1luvu:

Piękny dzień, cudne słońce! :1luvu:

Tak, zapomniałam, Alienor przypomniała mi, że to Mićmić a nie Mić, no właśnie Mićmić

Był tu przed chwilą i zajrzał co robię, bo od rana się opala. My mamy taki rytuał codzienny : otwieramy oczy i wybiegamy do ogrodu.
A potem po kolei wracamy na śniadanie i marudzimy, że to tak, a tamto nie i oczywiście, że najlepsze to to, co ma ten lub ta obok.
I do ogrodu!
Mićmić grzecznie zapytał czy śniadanie już jest, wsadził pysio w miseczkę, skubnął i wybiegł truchtem na taras, w domu nie jem!
I tam czeka. Wiec wynoszę, podaję i uciekam albo podglądam zza winkla :wink:

Wtedy je, bezpiecznie, na otwartej przestrzeni, zawsze może zwiać gdybym wpadła na pomysł łapania go, co postaram się jednak dzisiaj skutecznie uczynić.
W domu nie dam rady z kroplówką, wiem, że to podobno proste, ale dla mnie nie do przeskoczenia. Mam tylko dwie ręce i nikogo do pomocy. Coś źle zrobię, nie wkłuję się, nie, nie dam rady, sama zejdę przy takich zabiegach, bo ja nerwowa jestem :roll:

Lecznicę mam obok, wyjazd z Miciem razem z kroplówką to 15 minut łącznie, szybciutko, fachowo i skutecznie, w sumie mniejszy stres.
I lekarze fajni, z Miciem już zaprzyjaźnieni no i chwalą Go, że taki dzielny i ważą na dobrej wadze, że taki duży

Zazusiu, jaki tam najlepszy dom na świecie, toż to ruina z przegęszczeniem kotów i rozwalającym się Hiltonem, nie wspominając o zbutwiałej budce Taśtasiek i odpadających foliach na płocie :ryk:

A w tym wszystkim rozhisteryzowana ja łapiąca do północy z lampą w ręce ogony, nie zawsze moje, bo ciemno

Co u Was? Wrzuć tu do mnie na wątek parę jesiennych fotek z ogrodu z kotami, plizzzzz!
Wszystkim dzisiaj życzymy cudownego, jesiennego, słonecznego odpoczynku! I tym kotom w ogrodach i tym w domach, na tarasach, balkonach i parapetach, łapiemy ostatnie promienie lata!
I chętnie zobaczymy zdjęcia, tutaj, proszę śmiało, to nie będzie żadne zaśmiecanie, a piękna dekoracja nowego wątku!

hejka

Moje koty to podszmatowce. Uwielbiają w ogrodzie wchodzić pod różne kocyki, które są wszędzie, na krzesełkach ogrodowych, na dachu Hiltona, na budce Taśtasiek, wszędzie. Bo musi być nora, z nory się świetnie obserwuje ptaszki i nie tylko.
Tym sposobem ogród wygląda makabrycznie, mieszkający naprzeciwko Romowie zapewne mają większy porządek na zapleczu słynnej rezydencji.
Mić jednak woli, a raczej wolał, wylegiwać się na huśtawce ogrodowej albo na innym widocznym miejscu.
Od niedawna też chowa się pod szmaty. Jak mała góra to Cosia, jak duża to Mić. Właśnie przed chwilą usiłowałam podejść do dużej góry, koszyk przygotowany, kluczyki od auta na miejscu, bo zawsze ich szukam. Pełna gotowość kroplówkowa. Szłam na palcach, ale liście szurają i szeleszczą. Góra ani drgnęła, zapewne ze strachu. Ponieważ i tak było mnie słychać poszłam pod wielkie drzewo zbierać orzechy i nimi gruchotać, tak dla zmylenia przeciwnika. I niestety, góra uciekła.
Lecznica do 15-tej a ja mam całe mnóstwo roboty zawodowej na poniedziałek, właśnie zabieram się do pracy.
Gdyby zechciał zajrzeć do domu i zapytać jak mi idzie, może się uda :roll:

czitka pisze:W domu nie dam rady z kroplówką, wiem, że to podobno proste, ale dla mnie nie do przeskoczenia. Mam tylko dwie ręce i nikogo do pomocy. Coś źle zrobię, nie wkłuję się, nie, nie dam rady, sama zejdę przy takich zabiegach, bo ja nerwowa jestem

Kroplówka nie jest prosta, rozwiewam mit, zwłaszcza dla nerwowego człowieka. Ale przypomnę się

czitka pisze:(...)
Wojtku, pokazywałeś kiedyś na swoim wątku zestaw leków, które dajesz kotkom. Rzeczywiście jest tego sporo, zapewne aplikowanie Herze i Dorince wszystkich medykamentów zajmuje Ci cały dzień z drobnymi przerwami. I są efekty, a to najważniejsze (...)

Łączę niektóre medykamenty, ale i tak wychodzi dziennie 7 zabiegów typu "tabletka, pasta, mazidło" i do tego 6 razy dopajanie. Razem 13 zabiegów w ciągu dnia. Do tego dwa razy w tygodniu kroplówka, ale wtedy są tylko 4 zabiegi dopajania.

Cosia,Czitka,Balbi i Obiś. Szczur poszukiwany...Jest!!!!

Kto przegląda forum