Bruno i Felicja vel Żabulka

[Kitty66]

Na zaproszenie nieocenionej Tatiany napiszę o moich futrach (choć mam pewne problemy z ogarnianiem forów). Mogłabym pisać epopeje o moich łobuziakach, ale postaram się maksymalnie streszczać, by ktokolwiek mógł przeczytać Skąd się wzięły u mnie w domu?

Bruno ma ok 8-9 lat, jest ze schroniska w Łodzi. Nasze drogi skrzyżowała wspaniała kocia swatka Tatiana, która w schronisku pokazała mi Brunka ("Mamy jeszcze jednego super kotka tylko ma problem z oczkiem"- Bruno nie widzi na jedno oko) po tym, jak się okazało, że wybrani trzej kandydaci z portalu matrymonialnego schroniska nie są już dostępni lub z innych powodów nie mogę przygarnąć ). Bruno złapał wszystkimi łapkami rękę którą do niego wyciągnęłam i po krótkim namyśle dołączył do mojego domu. Jestem naprawdę wdzięczna razem z Brunem za połączenie naszych losów.

Żabulka ok. 8 lat, wpadła mi w oko na innym kocim portalu matrymonialnym. Po pół roku z Brunkiem zdecydowałam, że czas na dokocenie. Niestety moja mama z którą mieszkam była przeciw. Ja jednak czułam, że kicia z zezem po prostu jest mi przeznaczona, a ja jej. Po kilkudniowym namyśle umówiłam się z DT Żabulki i po trzech tygodniach kicia zawitała do nas. Nie obyło się bez łez, awantur i nieprzespanych nocy, ale warto było. Po paru dniach mama zaakceptowała kicię i jesteśmy razem bardzo szczęśliwi w czwórkę.
Chciałam tu uściślić, że taki sposób adopcji kota nie nadaje się dla każdego. Przede wszytkim trzeba mieć 100% pewności, że kotek nie zostanie z powrotem oddany do schroniska czy fundacji. Ja taką pewność miałam.

Na dziś tyle wstępu, następnym razem opiszę obszerniej łobuziaki. Pozdrawiam wszystkich forumowiczy o właśnie widzę, że nie wiem jak dołączyć zdjęcia.

[dorcia44]

Witam serdecznie i czekam na cd i fotki

[Kitty66]

Niestety nie za bardzo rozkminiam poruszanie się po tym forum i nie umiem umieścić zdjęć. Bruno patrzy na mnie zażenowany taką nieudolnością i chciał mi właśnie pomóc w pisaniu posta chodząc po klawiaturze, jednak pozwoliłam sobie wykasować jego wypowiedź w kocim pisanym języku Google translator takiego nie zna...

Pozostaje mi na razie niestety samo pisanie. Bruno jest tygrysim przystojniakiem, taki koci George Clooney Ma niesamowicie miłe i otwarte usposobienie, po przyjeździe do domu i wyjściu z transporterka od razu zaczął zwiedzać nowe kąty, zero stresu. Wrzucił coś na skamieniały ząb, ochrzcił kuwetę i ciekawie się rozglądał po nowym otoczeniu. Z tego wnioskuję, że musiał wcześniej mieć bardzo dobre warunki i opiekuna, skoro jest tak ufny i otwarty. Kotek chodził cały czas za nami, nie mógł zostać sam w pokoju. Jeszcze pierwszego wieczoru zaczął mruczeć Zakochałam się w nim do szaleństwa. Kiedy w nocy wstawałam do łazienki kitek szedł za mną i czekał przed drzwiami (nadal tak się zdarza).

Kilka dni po zawitaniu do nas kitson musiał pojechać na zabieg zdjęcia kamienia z ząbków, które niestety były strasznie zaniedbane. Po skalingu okazało się, że wiele zębów jest nie do uratowania i 8 zostało usuniętych. Nigdy wcześniej nie widziałam zwierzęcia po narkozie i był to bardzo bolesny widok. Moja mama strasznie na mnie krzyczała, że dałam coś takiego zrobić biednemu kotu, co dodatkowo mnie podniosło na duchu. Nie poszłam do pracy tego dnia i leżałam z kotkiem masując mu delikatnie ciałko raz na jakiś czas i zwilżając buzię. Szczęśliwie na drugi dzień kot był jak nowy miau nieco problemy z jedzeniem, ale miksowałam mu mokrą karmę na totalną papkę i dał chłopak radę Wszystko skończyło się dobrze.

To tyle na dziś o początkach mojego kocia w domu. Brunko patrzy w tej chwili na mnie z niesmakiem "babo, musisz po internetach o moich zębach pisać?' kochany