Karolka i Rózię, bliźniaki niespełna dziewięciomiesięczne byczki, w styczniu sterylizowane. Znalezione jako kilkudniowe wyrzucone na śmierć oseski z zamkniętymi oczkami.
Maćka i Inkę, poczciwe piętnastolatki ze swoimi schorzeniami i przyzwyczajeniami
I pojawia się pewien jakby problem... Karolek jest strasznie nadpobudliwy. Nie daje żyć starszyźnie, zwłaszcza Ince, która podupadła na zdrowiu ostatnio znacznie (PNN). Biedaczce nie da się ruszyć bo ciągle ją goni. Maleńka ciągle siedzi na parapecie bo tam ma spokój, chociaż Karolek i tak jest częstym gościem.
Koty mają wszystko co możliwe, drapak, niezliczoną masę półek gipsowych po których mogą się wspinać, fontanny do picia, legowiska no wszystko co się da
Ale niespożyta ilość energii Karolka jest przerażająca, już w dniu kastracji jak wrócił to latał za myszką. Ten kot to żywy ogień! Sam sobie potrafi otworzyć szafę i wyłowić z niej kołnierz futrzany 
aportuje, robi masaże brzucha, z najgłębszego snu potrafi się obudzić gdy tylko usłyszy szelest, przez okno obczaja o danej godzinie czy domownicy wracają z pracy a to tylko kilka jego zagrywek. Jest kochany i przy okazji jest zupełnie inny od swojej siostry która jest miziastym kanapowcem.
Ale jak bym mogła go lekko zniechęcić do zaczepiania Inki? Ona sama sobie nie potrafi poradzić z nim, jest od niego już dwa razy mniejsza. Maciek odwinie łapę i przez głowę go, a ta mała kruszynka nie daje rady. Chciałabym jej jakoś pomóc, ale nie krzywdzić Karola... Feliway chyba nic nie dawał.
Jak mam wychować to chłopoczysko z ADHD?
Jedyne co mi przychodzi do głowy, żeby odciążyć Inkę to Ty bawiąca się z małym ile wlezie, niech gania za piórkiem aż opadnie z sił 
