Miau.PL

To rośnie Wam konkurencja.
Dzisiaj ok.godz.13 pojawił się na podwórku biały brudas z czarnym ogonem.Ta nie był Adolf.

haaszek pisze:Zaduszę.
Przylazł, zaszczekał. Nie dość, że mnie walnął znienacka z bańki, to mi kawał projektu wykasował.

Czyżby kotek miał już swój domek??

meg11 pisze:

haaszek pisze:Zaduszę.
Przylazł, zaszczekał. Nie dość, że mnie walnął znienacka z bańki, to mi kawał projektu wykasował.

Czyżby kotek miał już swój domek??

Nie wiem.
U nas nie jest bezpieczne miejsce dla skocznych kotów. Tu mogą bezpiecznie żyć tylko koty poziome, nie pionowe. Dlatego próbuję przekonać szwagierkę, która niedawno straciła kotkę.
To wszystko nie jest takie proste.

I jak pracować?

Oczywiście że razem.

Bardzo dekoracyjny kotek

haaszek pisze:I jak pracować?

Prezentuje swoje wdzięki akuratnie

Próba pierwsza.
Poleciały czarne kłaki.

Kotecki w łapoczyny się bawiły?

Gruby oberwał. Najpierw noski, obwąchanie - a potem atak Adolfa bez ostrzeżenia i w milczeniu. Nawet ogonem nie bił.
Dostał strzał ze spryskiwacza i odpuścił, ale cały czas oba łaziły po pracowni i szukały zaczepki. Ja oczywiście pod bronią, ze spryskiwaczem w dłoni. A Kotek wyjący z byle powodu. Potem Kotek stwierdził, że sobie poleży na sloneczku (Adolf odmawia wyjscia gdziekolwiek jeśli ja z nim nie idę...) i było trochę spokoju. Otworzyłam drzwi praczkarni, żeby Kotek oswoił się z obcymi zapachami. Pogrzał się na słoneczku, obwąchał pokój Adolfa, a potem w drugim pomieszczeniu w praczkarni ułozył się spać na kanapie.
Poszłam nakarmić Zaokienne - oczywiście Adolf ze mną. Białe bydlę ilekroć zobaczy jakiegoś kota za oknem goni go aż na autokomis. Pogonił już tak Dziunię, pogonił Waldusia. Nie słyszałam żadnych wrzasków, więc pewno na gonieniu się skończyło.
Tym razem zobaczył aż na placu Zwierzaka. Oczywiscie ruszył do ataku, przebiegł ogród, zeskoczył na plac. Zwierzak (na oko 1/3 mniejszy i lżejszy od Adolfa) zamiast uciec, stanął, napuszył się i zaczął wyć. Adolf wyhamował przed nim w dziwnej, skręconej pozycji i też zaczął wyć. Wrzeszczeli obaj jak potępieńcy. Nerwowo oblizywali wargi, stali sztywno i wyli.
Adolf znalazł się w niezręcznej sytuacji. Ruszy do przodu - dostanie po pysku, odwróci się - dostanie po tyłku. Stał tak sztywno i bał się ruszyć nawet łapą. A Zwierzak ostentacyjnie usiadł i go hipnotyzował.
Nie wiem, czym się to skończyło, bo poszłam po Siwego, ale kiedy wróciłam Zwierzak dostojnie odchodził w swoją stronę, a Adolf był już pod oknem.
Pobuczał trochę na Puchacza, który akurat przyszedl na śniadanie ale radośnie wrócił do pracowni.
Zaprowadziłam go do jego pokoju, gdzie zaraz poszedł spać i tak sobie spali z Kotkiem, oddzieleni tylko przez drzwi.
A dziś Kotka nie ma, za to przyszła Ela. I jest wyraźnie sfrustrowana, wszystko jej śmierdzi OBCYM KOTEM, w dodatku BIAŁYM. Fuj!

Taka sytuacja. Na górze Ela. Spryskiwacz w ręce.

To z Adolfa prawdziwy Adolf. A tak miło wyglądał.
A Ela prawdziwa rasistka

haaszek pisze:Taka sytuacja. Na górze Ela. Spryskiwacz w ręce.

I prawidłowo. Kobieta na gorze a chłop na dole

Nie ma lekko, kilka rękoczynów za nami. Zazwyczaj zaczyna Ela, bo kiedy dochodzi do sytuacji noski-noski to jej puszczają nerwy i wyzywa Adolfa od ch..... Znaczy od chamów. A czasem i łapę podniesie. A Adolf - krew nie woda, zaczyna ją gonić, ona ucieka skrzecząc (biją, gwałcą, mordują) i kończy się tym, że ona włazi gdzieś za biurko a on dostaje strzał ze spryskiwacza.
Ale tak naprawdę chyba nie chodzi mu o to, żeby jej wlać, to takie gówniarskie gonienie, bo kiedy Elka ulokowała się pod samochodem, a Adolf znalazł się z nią twarzą w twarz, to wystarczyło zawołać "Adolf, nie rusz! Chodź tutaj!" żeby biały odwrócił się na pięcie i zaraz przybiegł do nogi.
Kotek z Adolfem na razie mierzą się na odległość, bo Kotek zazwyczaj śpi na fotelu a Adolf chodzi za mną i ogląda Grubego z daleka. A że Gruby oszczędza energię, więc nie chce mu sie jej tracić na gonienie za jakimś chudziakiem.
Dziś biały zapędził Elkę do korytarza, ale widocznie dostał z liścia, bo przyszedł mrugając okiem i potem ją omijał z daleka a nawet przyszedł poprosić, żeby go zaprowadziła do praczkarni. Bo on się trochę boi...
W tej chwili Adolf drzemie na legowisku koło okna, a Ela hipnotyzuje go z kocyka Kotka ze stołu. Ale że patrząc na niego przymyka oczy więc myślę, że na razie jest zawieszenie broni.
Kiedy kilka lat temu (trzy, cztery? więcej?) pierwszy raz zobaczyłam Adolfa wydawało mi się, że jest kotem w sile wieku po przejsciach. Teraz patrząc na to, jak się bawi myszkami, sznurkami, jak biega po podwórzy z poniesionym ogonem mam wrażenie, że mam do czynienia z kocim podrostkiem.
Ogród interesuje go tylko tyle, żeby przejść po trawie, powęszyć pod krzakami i natychmiast wrócić jeśli zobaczy mnie w oknie. Choćby i po dwu minutach od wyjścia.
Do bramki nawet nie podchodzi.

Przeczytalam caly watek, prawie jednym tchem bialy juz u siebie?