Hera i Dorinka cz.2. Odświeżam zdjęcia.

Wojtek pisze:...

I na zakończenie nosek Hery

Nosek mistrzostwo świata :ok:

jolabuk5 pisze:Śliczne foty, Sabcia też pije wodę z kranu
Nosek Hery -
Tak z ciekawości - na ile kulek starczał Ci ten "urobek na zdjęciu"?

Dzięki.

Na jedną kulkę zużywałem mniej więcej dwa "kłębki". Przez kłębek rozumiem coś co Hera na zdjęciu obwąchuje.

egwusia pisze:
Wojtek pisze:...

I na zakończenie nosek Hery

Nosek mistrzostwo świata

Dziękuję.

Wojtku, wydaje mi się, że mieliśmy kulkę od Ciebie. Faktycznie koty chetnie sie bawiły :lol:

Możliwe, że przy jakiejś okazji Hera sprezentowała Wam kulkę.

Wspaniale koty miałeś. Świetny pomysł z zapora.
Nic nie poradzę, ciągle myślę, że powinieneś mieć kota, marnuje się taaaaaki domek.

Po 10 miesiącach wspólnego mieszkania z Herą (rok 2000) uznałem, że podczas mojej nieobecności kotka nudzi się sama w domu i jest jej smutno. Dlatego gdy dowiedziałem się, że w warszawskiej hodowli są kocięta Birmańskie postanowiłem je obejrzeć. Kociaki były trzy: dwie dziewczynki (czekoladowe) i chłopiec (niebieski).
Najbardziej spodobała mi się Dorinka - była najciemniejsza i najspokojniejsza z całej trójki. Najspokojniejsza to nie znaczy spokojna. Po kilku minutach, potrzebnych do zapoznania się z nowymi ludźmi, koteczka zaczęła brykać wesoło ze swoim rodzeństwem i z innymi kociętami.

Zdjęcia z wizyty w hodowli robione kieszonkowym aparatem.

Dorinka z mamą:

Rodzeństwo:

Rodzinka w komplecie:

Wojtek pisze:Gdy Hera była już bardzo chora postawiłem przy parapecie krzesło, żeby było jej łatwiej wchodzić. Potem korzystała z niego chora Dorinka. A potem stało tam jeszcze przez kilka miesięcy, mimo że nie miałem już kotów - nie potrafiłem go usunąć.

Gdy Alien się zestarzał, miał problemy ze stawami i czasem trudno mu było wskoczyć na łóżko. "Spindrał" się tak niezgrabnie, aż żal było patrzeć. Wtedy Młody zaczął budować dziwaczne schodopodobne konstrukcje z tych poduch które dodają zwykle do kanap.
Ciągle jeszcze tak robi, chociaż ani Marlon, ani tym bardziej Aramis nie mają takich kłopotów. Na pytanie "czemu?", powiedział "nie wiem". Ale jakoś tak niespecjalnie przekonująco to zabrzmiało

Urocze fotki z kociego dzieciństwa, z rodziną. Mało kto takie ma :1luvu:

Sigrid pisze:
Wojtek pisze:Gdy Hera była już bardzo chora postawiłem przy parapecie krzesło, żeby było jej łatwiej wchodzić. Potem korzystała z niego chora Dorinka. A potem stało tam jeszcze przez kilka miesięcy, mimo że nie miałem już kotów - nie potrafiłem go usunąć.

Gdy Alien się zestarzał, miał problemy ze stawami i czasem trudno mu było wskoczyć na łóżko. "Spindrał" się tak niezgrabnie, aż żal było patrzeć. Wtedy Młody zaczął budować dziwaczne schodopodobne konstrukcje z tych poduch które dodają zwykle do kanap.
Ciągle jeszcze tak robi, chociaż ani Marlon, ani tym bardziej Aramis nie mają takich kłopotów. Na pytanie "czemu?", powiedział "nie wiem". Ale jakoś tak niespecjalnie przekonująco to zabrzmiało

Ja budowałem Herze schodki z kartonowych pudełek, żeby łatwiej jej było wejść na łóżko.

Wojtek pisze:
Sigrid pisze:
Wojtek pisze:Gdy Hera była już bardzo chora postawiłem przy parapecie krzesło, żeby było jej łatwiej wchodzić. Potem korzystała z niego chora Dorinka. A potem stało tam jeszcze przez kilka miesięcy, mimo że nie miałem już kotów - nie potrafiłem go usunąć.

Gdy Alien się zestarzał, miał problemy ze stawami i czasem trudno mu było wskoczyć na łóżko. "Spindrał" się tak niezgrabnie, aż żal było patrzeć. Wtedy Młody zaczął budować dziwaczne schodopodobne konstrukcje z tych poduch które dodają zwykle do kanap.
Ciągle jeszcze tak robi, chociaż ani Marlon, ani tym bardziej Aramis nie mają takich kłopotów. Na pytanie "czemu?", powiedział "nie wiem". Ale jakoś tak niespecjalnie przekonująco to zabrzmiało

Ja budowałem Herze schodki z kartonowych pudełek, żeby łatwiej jej było wejść na łóżko.

Trzeba pomagać naszym kochanym seniorom.
Jeszcze nie miałam takiej potrzeby, ale zdażało mi się podsadzać gdzieś Oskara, gdy widziałam, że chciałby a nie może gdzieś wskoczyć.
Fotki z dzieciństwa śliczne

Pierwsze spotkanie Hery i Dorinki:

Wojtek pisze:Pierwsze spotkanie Hery i Dorinki:

Chyba nie było najgorzej, jak na pierwszy raz! :ok:

Przesłodka fotka z dokacania. Przypomniało mi się jak Smakusia miała oczy jak spodki gdy zobaczyła Gucia. 15 min za nim chodziła, potem biegały razem a ja miałam atak paniki, że mu coś zrobi, bo dużo czytałam a dokacaniu.

Dorinka jeszcze w hodowli.

Hera i Dorinka cz.2. Odświeżam zdjęcia.

Kto przegląda forum