Ogrynia i reszta ulicznych dzikusków - teraz w moim domu

[Anna2016]

Jak się czuje Tosia?
Pozdrawiamy Was serdecznie i życzymy dużo spokoju i zdrowia

[ankacom]

Iwonami zobaczyłam w Twoim podpisie na innym wątku, że Tosia nie żyje.
Bardzo Ci współczuję.
Tosiu [*]

[meg11]

O matko co się stało

[Iwonami]

Tosia umarła. Najpierw rak kości, amputowane 2 paluszki i kawałek ogonka. Były opatrunki, zagojony ogonek i w ostatnią sobotę zakrzepica.
Tak jak u jej brata, u Rysia.
W poniedziałek bylo wiadomo, że już nie ma ratunku.
Jestem w domu sama, jak kołek w płocie.
https://m.facebook.com/story.php?story_ ... 0576215881

[kwinta]

Bardzo, bardzo współczuję Iwonko ....

[egwusia]

Straszne i niesprawiedliwe.

[ASK@]

Przytulam Ciebie Iwonko mocno!
Tak mi przykro
[*]

[MB&Ofelia]

Jejku, nie wierzę, po prostu nie wierzę...
Trzymasz się jakoś?

[Kinnia]

[*]

[puszatek]

bardzo Ci współczuję, Iwonko....

[Iwonami]

Jest mi bardzo ciężko. Umarły jeden po drugim. Nie dały się sobą nacieszyć. Gdy były cztery, dominował Rysio. Tosia była zawsze najniżej w kociej hierarchii. Rysio dokuczał jej, to były tzw. końskie zaloty. Gdy umarł, przywództwo objęła Ogrynia. Dokuczała trochę Tosi, a Tosia chciała się do niej przytulać. Czasem pozwalała, ale to już nie były takie objęcia jak z bratem.
Potem, po prawie 5 latach w domu Ogrynia stała się nagle miziasta i chciała mieć mnie na wyłączność. Spała przy mojej twarzy, pozwalała Tosi spać w nogach. Gdy Ogrynia zachorowała, a trwało to rok, z oczywistych powodów poświęcałam jej wiele uwagi, więc Tosia była biedna. Od śmierci Rysia była smutnym kotem. Zawsze starała się być z boku. Ustępowała Ogryni tak, jak ustępowała Rysiowi.
Gdy Ogrynia umarła w listopadzie, myślałam, że Tosia będzie potrzebować towarzystwa. Tymczasem ona odżyła. To był nie ten sam kot. Wreszcie miała mnie tylko dla siebie. Tuliła się do mnie, obejmowała łapkami, kładła mi łapki na policzkach.... A ja ją całowałam, po raz pierwszy w życiu brałam na kolana i bujałam, a ona to uwielbiała.
I znowu los okazał się okrutny. Nie dano nam czasu nacieszyć się sobą.
Śmierć mi ją zabrała. Zastanawiam się, czy to nie ja im tę śmierć przynoszę.

[mziel52]

Ty im życie przyniosłaś, Iwonko, bez Ciebie dawno by ich nie było. A koty ze dworu zazwyczaj są bardziej zniszczone przez warunki, ponadto te dwa młodsze mogły być potomstwem blisko spokrewnionych rodziców, co na podwórkach się zdarza, przez to genetycznie były słabsze.

[Iwonami]

Sama już nie wiem, Marto. Czasem myślę, że może nie powinnam już być opiekunką dla kotów. Choć bez nich jest mi strasznie trudno.

[mziel52]

Powinnaś być opiekunką kotów. Działasz na nie kojąco. Pamiętam jak moje nabożnie wsłuchały się z zachwytem, jak przemawiałaś do swoich kotów na jakimś filmiku.
A tyle biedactw na świecie - jak się da im szczęście, to i lżej się znosi poczucie straty.

Myślę, że ten piękny testament odnosi się i do kotów

[Iwonami]

Ja z kotami bardzo dużo zawsze rozmawiam. Sądzę że to jest podstawa w oswajaniu dzikusów i kotów wycofanych.
Teraz w domu mówię sama do siebie.
Dom bez zwierzaka to jest tragedia, rozpacz i smutek.