Dzikie koty

[ewar]

Nie Ty jeden Jesienią musiałam podjąć taką decyzję dwukrotnie. W odstępie 11 dni pożegnałam malutkiego, zaledwie 5-cio miesięcznego cudnego Witusia i 19 letnią kotkę perską, Pusię. To boli, ale nie można było pozwolić kotom cierpieć.

[pibon]

Tak trzeba bylo. Walczyliscie a jak juz nie mozna bylo dalej bo czekal tylko bol- dales mu laske zasniecia. On sam o tym zdecydowal wczesniej dal Ci znac, ze juz czas. Trzymaj sie jakos.

[zuza]

Nie nie. Dałeś mu ostatni dowód wielkiej miłości... Pozwoliłeś na śmierć bez bólu.
Współczuję.

[dziki]

dziękuję Wam, naprawdę lepiej człowiekowi, czytać to w takiej sytuacji. naprawdę dzięki z serduszka.

[ASK@]

...i odebrałem.
bo to ja musiałem zdecydować, po 3 miesiącach walki.
Walczyliśmy, i on walczył. Dziś się poddał, nie miał już sił, choć weci robili co mogli.
I z tym się musze mierzyć, ku#wa mać.

Współczuję. Bardzo.
Kochamy, uczymy zaufania, a potem...
To my musimy dać "im ze sceny zejść".
Najgorsze uczucie na świecie.

Ale jakie to ważne, że nie cierpią więcej niż można było pozwolić. Chciałabym mieć taki wybór w moim przypadku.

Przytulam [*]

[dziki]

dlatego już dawno unikam aktywnosci w necie. zbyt dużo krzywd widzę.
nie potrafię czytać o zwierzętach które są w potrzebie(a ja im przecież nie potrafię pomóc), cierpią, bądź odchodzą.
miękka faja jestem po prostu.
kiedyś był tu wątek o kotku który na oczach forum nieomal umierał, bo połknął jakąś folię z choinki.
no i wątek Ani Posz też dał mi do wiwatu.
wtedy nie miałem pojecia jak to jest, choć przecież mogłem próbować sobie wyobrażać.
każda taka historia to dramat innych, ale i mój.
na kolejne takie lektury nie znajdę sił, i tyle.
potem to we mnie siedzi, i żyć nie daje.

[ASK@]

dlatego już dawno unikam aktywnosci w necie. zbyt dużo krzywd widzę.
nie potrafię czytać o zwierzętach które są w potrzebie(a ja im przecież nie potrafię pomóc), cierpią, bądź odchodzą.
miękka faja jestem po prostu.
kiedyś był tu wątek o kotku który na oczach forum nieomal umierał, bo połknął jakąś folię z choinki.
no i wątek Ani Posz też dał mi do wiwatu.
wtedy nie miałem pojecia jak to jest, choć przecież mogłem próbować sobie wyobrażać.
każda taka historia to dramat innych, ale i mój.
na kolejne takie lektury nie znajdę sił, i tyle.
potem to we mnie siedzi, i żyć nie daje.

Masz ten dar i możliwość, że możesz się odciąć. Umiesz to zrobić. Ale czasem się nie da. Uwierz, siedzi to latami w środku mając wpływ na życie ale zaciska się zęby i idzie dalej. Bo tak trzeba. Bo gdzieś jest futro co nas potrzebuje. Umrze bez nas.

[alinkaka]

Prawie wszyscy tu na forum , pewnie nie raz musieli podjąć trudne decyzje.
Parę lat temu musiałam pozwolić odejść mojemu ukochanemu Harusiowi po trzech miesiącach walki. Hary miał prawie 16 lat.Tłumaczyłam sobie ,że miał piękne szczęśliwe życie, które kiedyś dobiega do mety.
Po półtora roku od odejścia Harego, będąc ze znajomymi na grzybach spotkałam Felusia.Był to kotek wyjątkowy,maleńka schorowana kruszynka ,która zostawiona w tamtym miejscu nie miała szans na przeżycie.Kociak był głuchy z zaburzeniami neurologicznymi na dodatek zaczął ślepnąc mimo ,że miał niecały roczek .Walczyłam o niego a ludzie na forum bardzo mnie wspierali.Gdy myślałam ,że wychodzimy już na prostą po operacji zaćmy, Feluś odszedł. Do tej pory to we mnie siedzi ,przecież nie tak miało być.Może ta operacja niepotrzebna ,może lepiej żeby był głuchy ,ślepy ale żeby żył.Miał taką wolę życia ,był taki wesoły pomimo swego kalectwa.Miał dopiero roczek i życie przed sobą.
Pustka po jego odejściu była wielka i poczucie winy ogromne.Długo trwało żebym sobie wytłumaczyła, że zrobiłam co mogłam,że to nie moja wina a mimo to czasami jeszcze najdzie jakiś smutek.
Po odejściu Felusia przeglądałam internet i znalazłam drugiego Felusia.Dokładnie taki sam z imieniem Felek i też schorowany. Coś się we mnie poruszyło i nie mogłam już przestać o nim myśleć.Stoczyłam o niego batalię z mężem i sama ze sobą. Mąż był przeciwny, bo widział jak ja to wszystko przezywam.Na dodatek znowu chory kociak a już o dwóch nie chciał nawet o tym słyszeć. Ledwo zgodził sie na drugiego Felka teraz jest Luki.
Pojechaliśmy po Lucka do schroniska w małej miejscowości Żychlin.Luki siedział w klatce razem z Gabrysiem. Gabryś był malutki wychudzony i te wielkie oczy patrzyły z takim smutkiem jak wyciągałam jego kolegę z klatki.Zapytałam wtedy męża ,chcesz go zostawić ?
Teraz mam dwa gagatki.
Twój Ryś miał szczęśliwe życie dzięki Tobie .Wiem,że to boli i będzie bolało ale zwierzęta niestety odchodzą od nas za szybko.

dlatego już dawno unikam aktywnosci w necie. zbyt dużo krzywd widzę.
nie potrafię czytać o zwierzętach które są w potrzebie(a ja im przecież nie potrafię pomóc), cierpią, bądź odchodzą.
miękka faja jestem po prostu.

Nie jesteś żadną miękką fają,tylko wrażliwym człowiekiem.Ja też nie potrafię obojętnie czytać o cierpieniach zwierząt.A już spowodowanych bestialstwem pseudo człowieka To po prostu się we mnie gotuje.Za to czytanie na forum wątków ludzi,którzy pomagają i ratują kociaki i inne zwierzaki podnosi mnie na duchu .Choć czasami walkę się przegrywa ,to była jednak pomoc choćby w odejść bez cierpienia.

[dziki]

Pojechaliśmy po Lucka do schroniska w małej miejscowości Żychlin.Luki siedział w klatce razem z Gabrysiem. Gabryś był malutki wychudzony i te wielkie oczy patrzyły z takim smutkiem jak wyciągałam jego kolegę z klatki.Zapytałam wtedy męża ,chcesz go zostawić ?
Teraz mam dwa gagatki.

nie mam żadnych wątpliwości, ze absolutnie bym ich nie rozdzielił. wziąłbym obu, wiem to.
wszystkim wokół siebie powtarzam, ze zamiast kupowac(?!) kota bądź psa, należy iść do schroniska, i wziąć tego, który jest najdłużej, i jest "najbrzydszy"(2 lata temu wziąłem kundelka po wypadku, do moich trzech kotków. jest z nami po dziś dzień oczywiście. aha, zapomniałem wspomnieć, ze od ponad roku śpi u nas Kicia, sąsiadka. ale woli naszą chałupę, choć taka hotelara trochę. nażre się, wyśpi, da sie pomiziać, i wypada na cały dzień. ale na noc wraca, śpi u nas. ).
sam bym tak zrobił, gdybym miał możliwość, wybór, pusty i zasobny dom.
a nie mam, a widząc te wszystkie nieboraki, serce mi pęka.
no ale co zrobić?

Masz ten dar i możliwość, że możesz się odciąć. Umiesz to zrobić. Ale czasem się nie da. Uwierz, siedzi to latami w środku mając wpływ na życie ale zaciska się zęby i idzie dalej. Bo tak trzeba. Bo gdzieś jest futro co nas potrzebuje. Umrze bez nas.

no i widzisz jak się odcinam, powyżej masz przykład.
dosyć tego użalania się, bo naprawdę się czuję jak największa pi#da na tej planecie.
w bonusie dopowiem, ze strasznie kocham wszystkich, którzy pomagają zwierzakom. xD

[dziki]

Dziś odszedł Emilek, miał 16 lat.
Pierwsza istota, do której tak mocno się przywiązałem.
Miluś, kocham.

buzia od węgla wysmarowana.

[ASK@]

Przytulam
[*]

[Myszorek]

[jolabuk5]

Emilku [*][*][*]
Jak smutno...

[dziki]

:placz:

Emilku [*][*][*]
Jak smutno...

Przytulam
[*]

smutno jest i będzie.
dziękuję Wam.

[Nul]

Żal…
Milusiu, bądź „tam” szczęśliwy…