Frajda-po odbarczeniu rdzenia. Frajda umarła.

Dawno nie zaglądałam, a tu takie super wiadomości :ok:

Gratuluję postępów! :ok:

Jeszcze trochę i znowu będzie biegała i cieszyła się zdrowiem :mrgreen:

.

Ale pomysl genialny z tym podstepem

Ale to dobrze... bardzo dobrze...

Mi sie wydaje ze beda takie stopniowe postepy! Az do pelnego sukcesu. beda moze i gorsze dni.... ale wierze ze bedzie wiecej tych lepszych

Trzymam nieustannie kciuki. Obie jestescie bardzo dzielne!
NAwet moj maz tu kibicuje jak mu opowiedzialam historie Frajdy

Jestes, nie kłóć się

Dzięki za dobre słowa...

Wczoraj miałam zdecydowanie dzień czarnych myśli. Co będzie, jak będę musiała wyjechać albo znajdę pracę tu, i będę wychodzić na wiele godzin z domu? Będzie siedzieć całymi dniami smutna, obsikana w klatce? Co ja jej funduję… W klatce nie je, nie pije, praktycznie nie zmienia nawet pozycji, tylko leży ze smutnymi oczami. Nawet, gdy jest poza klatką jest niewiele lepiej. Denerwuje ją i dołuje niemożność poruszania. Gdy dwie-trzy próby nie wyjdą i dupina klapnie na podłogę, leży smutna i patrzy przed siebie. Z siebie wychodzę, żeby ją w dobry nastrój wprawić, ale nie na wiele się to zdaje. Czas, kiedy ma bystre, zawadiackie oczy to w sumie bardzo niewielka część dnia. A cała długa reszta?

Ogon przedwczoraj był zdecydowany, wczoraj i dziś już nie. Czasem końcówka porusza się w nieznacznym zakresie, ale takich zdecydowanych ruchów już nie widać. Z jedzeniem też mam problem. Bo Frajda bardzo chciałaby swoje suche. Ale nie mogę jej dawać, bo nie pije. Rozwodniona śmietanka, rozwodnione żółtko – jak ją molestuję, to takie ‘zupki’ ze dwa razy dziennie wypije, ale sama nie ruszy do którejkolwiek miski, by się napić. Tak naprawdę jedyne chwile ożywienia następują, kiedy macham plastrem polędwicy 2 metry od Frajdy – wtedy szybko próbuje dorwać łup. I to wtedy czasem uda się jej samej stanąć i przejść chwiejnie kawałek. Czasem – bo najczęściej się ciągnie na przednich łapach.

I nie wiem, jak postępować z pęcherzem. Trochę się wypełnia, bywa już, że jest całkiem spory – czy opróżniać go wyciskaniem, czy zostawić, by próbowała sama – nawet bezwiednie – się wysikiwać.

Dziwi mnie też fakt, że najlepiej, najładniej chodziła pierwszego dnia, kiedy jej się to udało – czyli w piątek prawie tydzień temu. Może to wpływ ciekawości, by poznać nowe miejsce? Teraz łapki są zdecydowanie sztywniejsze, a i zapału do wędrówek dużo mniej. No ale co parę godzin jakoś Frajdę prowokuję, żeby podtrzymywana za ogon zrobiła spacer na czterech. Też nie mam pewności, czy dobrze robię… Czy lepiej dać jej się ciągnąć cały czas i niech sama próbuje. Ale z drugiej strony boję się, że jej się taki sposób poruszania utrwali. Tylu rzeczy nie wiem

…

Kurcze, masz mozliwosc kontaktu z jakims rehabilitantem? Ktos taki pewnie bylby w stanie cos podpowiedziec...

Właśnie wróciłyśmy z wizyty rehabilitacyjnej. Frajdy możliwości się zmieniają, więc powstają i nowe pytania. Jestem bardzo zadowolona. Dostałam sporo całkiem prostych, ale pomysłowych podpowiedzi, jak trening chodzenia uczynić najbardziej efektywnym. Jak radzić sobie z nadmierną prędkością przodu, ograniczeniem obalania się na bok i takimi różnymi.

A wczoraj był dzień doładowywania Frajdy psychicznie. Bardzo był potrzebny, bo wieczorem znów miałam kota, któremu coś się chce. Albo zdecydowanie nie chce. A to dużo, bo wcześniejsza jej obojętność przerażała mnie najbardziej.

Tak trzymac!! Grunt to myslec pozytywnie.

Trzymamy kciuki.
Ale podziel się tymi podpowiedziami.
Miluś teraz dostaje wit b complex. Arthrovetu nijak nie chce jeść. Nie wiem co jeszcze mogłoby mu pomóc. Musze się skontaktować z naszą p. Halinką rehabilitantką.

Lidka, więcej napiszę pewnie dopiero jutro.
A dziś kolejny hit! Frajda 5 minut maszerowała na... bieżni wodnej

. Sama nie mogę w to uwierzyć.

megan72 pisze:Lidka, więcej napiszę pewnie dopiero jutro.
A dziś kolejny hit! Frajda 5 minut maszerowała na... bieżni wodnej . Sama nie mogę w to uwierzyć.

Cudnie i tak Frajda trzymaj bo tyle cioc z Miau za ciebie trzyma kciuki. Wiecej takich dobrych wiesci. :ok:

Małgosiu odsikuj Frajdę sama, bo przepełnienie pęcherza grozi cofaniem się moczu do nerek i stanem zapalnym pęcherza (a nawet martwicą ścianek-to oczywiście już jest skrajność). Choć raz-dwa razy na dobę wyciskaj ją do zera (na ile dasz radę).

Odsikuję - 3/4 razy dziennie. Frajdy pęcherz jeszcze nie wypełnia się mocno, nigdy nie jest duży. Jak widzę, że bardzo interesuje się pupą i zaczyna intensywnie lizać - to znak, że pojawiają się kropelki i pora na sik.

Z fajnych rad - ćwiczymy podnoszenie się w wąskim 'tunelu' i w szelkach. Przy ścianie, meblu kładę zrolowany koc, stawiam karton. Nie dalej jak metr przed kotem rzucam smakołyk i przytrzymując przód czekam/wspomagam spionizowanie tyłu. Wtedy parę kroczków do łupu - i od nowa. Obalanie się na boki również wspomaga poruszanie się w czymś na kształt tunelu - obok łóżka stawiam nieoceniony duży karton z Zooplusa i tam nakierowuję idącą Frajdę. To działa - coraz częściej mniej lub bardziej zbornie podnosi się z siedzenia, zamiast od razu ruszyć sprintem ciągnąc się na przednich łapach.
A najbardziej chyba działa na Frajdę nowe miejsce. Nawet po lecznicowej, dość śliskiej podłodze, porusza się lepiej, niż spacerując po dywanie w domu. Bieżnią wodną mnie po prostu zszokowała. W wodzie szła ładnie, wysoko podnosiła łapy. Kilka razy się zatrzymała - ale nęcona znów ruszała i maszerowała. Najbardziej traumatyczne było zdecydowanie suszenie. Zdziwiona byłam tym bardziej, że obok były psy. Pierwsze 10 minut to było oswajanie się z miejscem, była wyraźnie zestresowana. A potem - jak wyszedł szczekający labrador - było już ok.
Dziś, skoro pogoda dopisuje, może pojedziemy odbyć zalecone spacery po trawie albo piasku.

Kciuczki za Was obie :ok:

Podziwiam Cie i Wasze możliwości. Nie wiem czy u nas bylyby takie :/

Frajda-po odbarczeniu rdzenia. Frajda umarła.

Kto przegląda forum