Iga, Diabeł, Miki, Teśka i Furka tymczas

Najmocniejsze :ok:

za Furorkę i resztę Futerek.Nie wierzyłam,że Ona da radę ,kiedy przez tyle czasu leżała jak szmatka,nie miała siły nawet troszkę się podnieść do jedzenia.Dzielna Dziewczynka :1luvu:

Dziękuję, MAU :1luvu:

Furka jest bardzo silna. I ma w sobie energię, której na codzień nie pokazuje.
Chyba już całkiem opuścił ją katar. Trudno się dziwić - tak wczoraj prychała, syczała i warczała, że chyba całkiem oczyściła drogi oddechowe. :roll:

Wróciła, niestety, do ustawień wyjściowych.
Nie ma mowy o pogłaskaniu kota nieuzbrojoną ręką.
Na patyczek warczy i próbuje go ugryźć.
Próba wrzucenia jedzenia do miseczki jest wściekle owarczana, a w górze czeka w gotowości kolczasta maczuga.
Na razie ma fazę: nienawidzę was i zniszczę, jak mnie nie zostawicie w spokoju.

Chyba nie rokuje nadziei, że odpuści innym kotom

Kupiłam jej wczoraj wędkę z myszą.
Furka nie miała chyba zabawek w swoim życiu. Warczy na mysz jak na wroga. Nie ma odruchów zabawy.
Na razie mysz dyndoli w powietrzu, opuszczona w dół przez pręty klatki.
A że jest wściekle kolorowa, to może coś zaiskrzy :wink:

Na razie mysz bezskutecznie trąca łapki Furkowe.
Kotka natomiast zajęta jest rozpracowywaniem na chłodno technicznej kwestii umieszczenia myszy w jej klatce.

A może ona w ogóle nie miała nigdy domu?

Biedulka, żal jej jak się pomysli, jaka musi się czuć zagrożona, że tak reaguje... ale jest w dobrych rękach, więc na pewno w końcu choć trochę odpusci.
Szkoda, że tak ciężko z innymi kotami.

Biedna Furka

Na pewno wszystkiego się powoli nauczy :ok:

A kiedy będzie miała ściągane druty z nóżki?

KatS pisze:A może ona w ogóle nie miała nigdy domu?
Biedulka, żal jej jak się pomysli, jaka musi się czuć zagrożona, że tak reaguje... ale jest w dobrych rękach, więc na pewno w końcu choć trochę odpusci.
Szkoda, że tak ciężko z innymi kotami.

No właśnie. Wiek Furki określono na 2,5 roku. Gdzie przez ten czas mieszkała? Może była wolnożyjąca, dokarmiana przez ludzi.
Może wcześniej - na krótko - miała "dom".

Mam wrażenie, choć nie widziałam jej w początkowym okresie, że nie wyglądała na kota wolnożyjącego.
Choć jej zachowanie początkowo wskazywało na półdziki tryb życia, po kilku tygodniach wolontariuszki odkryły, że uwielbia głaskanie pod bródką.

Podczas pobytu w schronie Furka przebywała 2 miesiące w ciasnej klatce, którą widać na zdjęciach.
Walczyła o życie, odparzając się aż do martwicy we własnych odchodach.

Wreszcie, oswojona z widokiem ludzi (przynoszących czasem świeżą wołowinę) pewnego dnia stanęła na nóżkach.
Marzę o tym, żeby Furesia zaakceptowała obecność kotów.

Jestem otwarta na wszelkie rady od osób znających się na oswajaniu kotów półdzikich i po przejściach.
Może znacie jakieś publikacje na ten temat.
Chciałabym, żeby nie musiała się bać i bronić agresją.

klaudiafj pisze:Biedna Furka Na pewno wszystkiego się powoli nauczy A kiedy będzie miała ściągane druty z nóżki?

Wierzę, że to wreszcie nastąpi :ok:

Druty będą wyciągane w piątek o 13.00. Rano zawieziemy kociczkę do gabinetu, a po południu już będzie nasza.
Przy okazji będzie miała czyszczone ząbki z kamienia.

Ja znam jedną radę skuteczną, przetestowaną i niezawodną - to miłość i czas :kotek:

Tak, to prawda.

Przydałaby się jeszcze wiedza socjotechniczna

Furka już dziś nie warczy. Wychodzi dwiema nóżkami przed klatkę, żeby poskubać paszę.
Nie protestuje podczas wymiany wody czy kuwety w klatce.
Dwie (wielkie) kupy na dobę - tak wygląda Furkowa norma :mrgreen:

No to prawidłowo :mrgreen:

Ja dziś tłumaczyłam wetce, że moja Marysia nie jest wyjątkowa pod względem charakteru

Mamy koleżanki szylkretki i wszystkie mają TEN charakterek :mrgreen:

Nie jest źle. Furka wyszła z klatki, położyła się obok mnie na podłodze i wciąga nosem informacje o kocim życiu za drzwiami.
Nie odrywa oczu od drzwi.
Mówię do niej, spogląda na mnie, odwracam wzrok. Niech ma poczucie, że rządzi. Alfa jedna

Kochana

No to się Furesia zdradziła :mrgreen:

Wyszło na jaw, że kociszon lubi polować.
Końcówka bacika biegająca po podłodze to świetny łup. Można ją poobracać w łapkach i włożyć do pyszczka. :ok:

Teraz Furka siedzi przed szafą i prosi ją o gościnę.

Pomalutku idzie ku lepszemu i oby tak dalej :ok:

Pusia u nas jest ponad trzy lata i tylko ja moge ja glaskac ale o przytulaniu to nie ma mowy to samo dotyczy brania na rece, zaraz panika i strach w oczach. Niestety koty nie powiedza nam co je zlego spotkalo i czego sie boja. Milosc i jeszcze raz milosc z naszej strony otwiera te nasze skrzywdzone biedulki. Moze jak bedzie bardziej sprawna po wyjeciu drutow to sie bardziej otworzy i zblizy tez i do kotow. Mocne kciuki zawsze sie przydadza :ok:

Masz rację Gosiu, na pewno łatwiej jej będzie jak już odzyska sprawnosć i zdrowie, nic nie będzie bolało... teraz się broni zawzięcie i nic w tym dziwnego.

Gosiagosia pisze:Pomalutku idzie ku lepszemu i oby tak dalej
Pusia u nas jest ponad trzy lata i tylko ja moge ja glaskac ale o przytulaniu to nie ma mowy to samo dotyczy brania na rece, zaraz panika i strach w oczach. Niestety koty nie powiedza nam co je zlego spotkalo i czego sie boja. Milosc i jeszcze raz milosc z naszej strony otwiera te nasze skrzywdzone biedulki. Moze jak bedzie bardziej sprawna po wyjeciu drutow to sie bardziej otworzy i zblizy tez i do kotow. Mocne kciuki zawsze sie przydadza

KatS pisze:Masz rację Gosiu, na pewno łatwiej jej będzie jak już odzyska sprawnosć i zdrowie, nic nie będzie bolało... teraz się broni zawzięcie i nic w tym dziwnego.

Kciuki i dobre myśli są bezcenne i potrafią zdziałać cuda.
Po południu zauważyłam, że Furka spacerując, używa też chorej nóżki

Jutro zrobimy badanie krwi i czekamy na wielką chwilę. :ok:

Tereska korzysta na diecie Furki. Zaczęła dostawać 30 g wołowiny dziennie.
Mam nadzieję, że Pronefra to udźwignie.

Iga, Diabeł, Miki, Teśka i Furka tymczas

Kto przegląda forum