BORYS i YOKO czyli Galimatias Krakowski - dołączył SZANDOR

[dana.b]

Nadchodzący Nowy Rok to nie tylko okres radości, ale również zadumy nad tym, co minęło i nad tym, co nas czeka.
Tak więc dużo optymizmu i wiary w pogodne jutro.

[isabell36]

[quote="isabell36"]

Stary Rok mija, lecz marzenia zostają,
niech one się WAM wszystkie spełniają
i z Nowym Rokiem niech los WAM się odmieni,
a ogród życia wnet się zazieleni.

Pannice i Duża z rodzinką

[kalair]

I jak tam w nowym roku?

[Kotina]

Warszawa pozdrawia noworocznie Kraków

Kotinowo śle noski-noski do Krakowskiego Galimatiasu
Jak tam Yoko i Borys zareagowali na sylwestrowa noc

[Monika_Krk]

Wróciliśmy dziś z wojaży.
Znaczy wczoraj właściwie bo już po 24:00 jest.
Wszystkim serdecznie dziękuję za życzenia noworoczne.

[Kinnia]

to teraz chwal się gdzie byłaś i co robiłaś
i tylko o szaleństwach opowiadaj

[Monika_Krk]

Refleksja na temat bliskości.

Moje koty wreszcie są blisko, bardzo blisko !
No z tym, że tylko wtedy gdy się biją.
Bo śpią nadal dość osobno.
Biją się co prawda nie krwawo, ale w pełnym zwarciu. A wygląda to tak :

Borys zaczyna , jestem pewna, przyglądam się i wiem. Tak upierdliwie "zygającego" kota w życiu nie widziałam i tu muszę
przebój pradawny zacytować, żeby doprecyzować o co mi się rozchodzi :
"Niby nic, a tak to się zaczęło, niby nic, zwyczajne "pa pa pa" "

Borys otóż podąża , zawsze i wszędzie jest przy Yoko .
Ona śpi on ją tyrpie ( ("on latawcem białym na niebie, ona płynie dokoła siebie" ) bo właśnie pilnie czegoś od niej potrzebuje, ona je
on właśnie otóż też musi , ona do kuwetki…
No i tak dalej i dalej.
Święty by nie wytrzymał bez odrobiny świętego spokoju.

Trwa to do momentu, aż Yoko nie wkurzy się tak, że jej dekielek od mózgu buzuje tak jak pokrywka od
długo gotującego się czajniczka.

I wtedy …
Rach ciach , prędkość światła !
Gruby leży na ziemi kołami do góry i drze się jakby go obdzierali ze skóry żywcem,
Yoko na nim, nie drze się tylko mamla zapamiętale grubego - są barrrdzo blisko !
Co za bliskość !

Trzeba dać świadectwo prawdzie - te potyczki nigdy nie są krwawe.
Oglądałam grubego , rozgarniałam futro - ani śladu draśnięcia. Wymamlany, czasem oskubany z paru kawałków futra
ale nigdy nawet nie zadrapany.

Gruby Misiuniuniu gdy tak leży kołami do góry to udowadnia, że ma idealną synchronizację obydwu półkul mózgowych.
Obydwie łapki pracują jak cepy równomiernie, z tym że nie trafiają w tzw. tufę .
Macha w powietrzu drąc się przy tym walecznie w niebogłosy.

Wtedy ja sędzia niezawisły podchodzę , ściągam spokojnie Yoko, przesuwam spokojnie Borysa .
I co ?
I za 3 minuty Borys zaczyna…
Proszę czytać ponownie od : " Borys otóż podąża , zawsze i wszędzie jest przy Yoko . Ona śpi on ją tyrpie bo właśnie pilnie czegoś od niej potrzebuje, ona je
on właśnie otóż też musi , ona do kuwetki… "



Mogę zmienić zdanie, ale póki co - morał na dziś:

Chyba nie będę więcej rozdzielać "niech się dzieje wola nieba z nią się zawsze zgadzać trzeba ".

[Monika_Krk]

Powyżej som napisane kalumnie , albowiem ja tylko czuwam zawsze i wszędzie, żeby się jej nic nie stało.
I dostaję za nic .




Boszeeee widzisz i nie grzmisz , żeby Ci nochal urósł jak Pinokiowi od tych kłamestw.

[MalgWroclaw]

... i żeby ci się rzuciły czarne plamki koło noska

[kalair]

ach ach!
Słodziaki!

[Monika_Krk]

Powiem wam, że wkurzam się na siebie.
Powróciłam niedawno z obchodu po terenie.

Taaak - zaparłam się na Burą Damę , niestety przeszła do podziemia i to profesjonalnie - ja jestem dla
niej bardziej chyba z serialu "Allo, allo " .
Ona była tu przede mną w końcu i jest diablo cwana i inteligentna.

Co za "cholera" podkusiła mnie do tej klatki łapki, trzeba było powoli podchodzić coraz bliżej karmiąc.
To jej spojrzenie wtedy na mnie z tą klatką było bezcenne, normalnie widziałam pogardę i obrazę
burego majestatu w jej oczach.
Od tego czasu nasze stosunki są oziębłe, a nawet w ogóle ich nie ma.

Ostatnio kiedyś widziałam ją w nie najlepszym stanie a i tak trzymała dystans - ledwie widać ją było z daleka.

A teraz jak ja jestem na polu, to ona jak kamień w wodę.
No nic.
Kładę jedzenie pod wielką choinką, gęstą i niskopienną (tam lisy nie włażą) i ono znika na rano.
No ale znika gdy mnie już nie ma. Kotka stała się niewidzialna niczym ninja.

Nic to .
Ja jestem cierpliwa.

[Monika_Krk]

PS

I nie mogę się oprzeć wrażeniu , że Bura Dama ilekroć mnie zrobi w bambuko, to gdzieś tam :



tak właśnie sobie piątkę przybija z innym kotem.

[MalgWroclaw]

Dobrze, że jesteś cierpliwa. Też mam taką kotkę i też burą.

[kalair]

[isabell36]

a ona na pewno jeszcze jest ?
może inny kot zjada jedzonko, a Bura Dama jest głodna
albo już jej nie ma ...