Coraz nas mniej - Gucio ma nadczynność tarczycy

[casica]

Smutno
Przytulam Magda

[Amica]

To już tyle lat... Tam gdzie ją pochowaliśmy kończą właśnie budowę żłobka.
A jakoś tak mniej więcej o tej porze roku, 9 lat temu, musiał się urodzić Dymek. Ale w jego przypadku obchodzimy po prostu dzień przyjazdu do nas czyli 23 października.
No i w tym miesiącu Tosia vel Tosca kończy rok

[Amica]

Niedawno minęły dwa miesiące jak udało mi się wyadoptować Toskę. Natura nie znosi próżni - dziś osiedlowe dzieci obdarowały mnie z samego rana prezentem - maleńką koteczką, którą znalazły w naszej siłowni pod chmurką.
Mała jest naprawdę bardzo mała (wazy ok. 80 dkg), ewidentnie domowa i rozmruczana, pachnie smarem lub czymś podobnym, ale nie ma brudnego futerka. Na razie nakarmiłam ją, odpchliłam i odrobaczyłam u weta. teraz śpi snem kamiennym w transporterku na szafce w przedpokoju.
Wygląda uroczo:




Założyłam jej wątek na Kociarni, szukam domu już od dziś viewtopic.php?f=13&t=164262

[kicikicimiauhau]

Śliczna koteńka. Trzymam kciuki za wspaniały domek

[casica]

Jaka słodka
Idę na "Kociarnię" kibicować

[Amica]

Summer i ja

[casica]

Cudne

[Amica]

Dziś był ciepły i słoneczny dzień, postanowiłam zrobić Kubie kilka zdjęć. Nie jest to łatwe, bo Kuba nie jest fotogeniczny (ale mój znajomy, który jest świetnym fotografem zrobił mu przed laty całą serię portretów, jeden był nawet na okładce "Kocich Spraw"), ale zdecydowałam się je pokazać, bo są prawdziwe - Kuba jest już taki kruchutki i zagubiony w świecie, z którym ma coraz trudniejszy kontakt. Czasem budzi się nagle i zaczyna rozdzierająco miauczeć. Wstarczy go dotknąć, cos powiedzieć i od razu uspokaja sie, zaczyna mruczeć.
Nie bardzo mam warunki, żeby sceneria była ładna, położyłam po prostu kocyk na stole na balkonie, posadziłam Kubę - wytrzymał kilka minut W tle stary drapak, który zainstalowałam na balkonie i nieliczne (ocalałe z pazurków Mru) roślinki. Część z tego co przezyło zeżarły gąsiennice motyli (prawie całą skrzynkę rukoli)



Na poniższym zdjęciu widać problem z prawym oczkiem - Kuba nie tylko ma zmętnienie soczewki ale tez porażenie nerwu, odpowiedzialnego za mruganie. Cały czas nawilżam mu oczko sztucznymi łzami.



I jeszcze zbliżenie, na tym zdjęciu widać jak bardzo Kuba się zmienił w ciągu ostatnich 2-3 lat.



By powiększyć zdjęcia wystarczy kliknąć.

[casica]

Kubuś słodki bardzo No i rozczulający w swoim starzeniu się.
A Ty nie kokietuj, całkiem fajne zdjęcia

[Amica]

A Ty nie kokietuj, całkiem fajne zdjęcia

Na pewno mają swój urok, ale porównaj je choćby z wczorajszymi fotkami Summer (ta sama sceneria, podobne światło) Nie umiem dobrze Kuby zdjąć, nie wiem dlaczego

[casica]

Może dlatego, że słońce pada bezpośrednio na niego?
Ale nic to, mam nadzieję na serial A Ty przy okazji poćwiczysz

[Amica]

Dziś zrobiłam zdjęcia śpiącej Summer. Pod kuchennym stołem, ciemno, ciasno, flash się włączył i co? Są o niebo lepsze niż pełnosłoneczne i bez lampy fotki Kuby. On chyba naprawdę nie jest fotogeniczny

[Amica]

Wczoraj rozmawiałam z panią, która prawie 9 lat temu adoptowała ode mnie Jacka i Agatkę, działkowych kolegów Dymka. Jacek cztery i pół roku temu zachorował na chłoniaka, przeszedł operację, jest pod stałą opieka dr Jagielskiego. Żyje i czuje się dobrze, mieszka ze swoja siostra i dwoma pieskami. Jacek jest żywym dowodem na to, że nie można się poddawać, trzeba walczyć i wierzyć w wygraną.Jacek jest w ogóle niezwykłym kotem, już raz uratował swoje życie i siostry A było tak: pojechałysmy z koleżanka na działki k/Mińska Mazowieckiego by przed zimą zabrać najmniejsze kociaki. Działki są położone w środku lasu, jesienią pustoszeją i nawet gdyby ktoś chciał tam zaglądać zima to nie ma jak dojechać. Koty w poszukiwaniu jedzenia wędrują do pobliskiej wsi, dorosłe żyja tak od lat. Maluchy są bez szans. Łapałyśmy więc te najmłodsze i nagle patrzymy - w transporterku leży (sam się zapakował) całkiem wyluzowany koci podrostek. Stwierdziłysmy, że skoro sam chce to przecież go nie wyrzucimy. I już miałyśmy odjeżdżać gdy jedna z działkowiczek powiedziała, że kocurek ma siostrzyczkę (pozostałe rodzeństwo "dobrzy" ludzie utopili), zabrałyśmy więc oboje.
Tak wyglądał Jacek tuz po przyjeździe do mnie do domu



a tak Agatka



I jeszcze wspólne zdjęcie



Tamtej jesieni zabrałyśmy (na kilka razy) w sumie 14 kociąt i dwa dorosłe koty, w tym rudego kocurka po wypadku. Wszystkie znalazły nowe domy. Obraz niektórych (tych które były w innych DT) już mi się zatarł w pamięci, ale o Jacku nigdy nie zapomnę. Nigdy nie spotkałam tak niesamowitego kota

[Amica]

I znowu mi umknęła ważna dla Drupiego data - 1 września minęły 2 lata odkąd z nami zamieszkał. Przyjechał ponad 150 km na kolanach znajomej, od razu zakolegował się z Mru a w Guciu odnalazł czułego wujka. Był drobniutki, wazył niewiele ponad kilogram i miał liche futerko.
Tak wtedy wyglądał



Dziś jest sporym kocurkiem o przepięknym, lśniącym futerku. Zmienil mu sie nawet kolor oczu - z bursztynowych na żółto-zielone

[Modjeska]

Co kot to inna, niewesoła historia ze szczęśliwym zakończeniem