Sabinki Nowodworskie - Sabinki i Leoś - guz Leosia

[zuza]

Wrecz przeciwnie Jak sie Szara Leoncina bala panicznie to tak bliska bliskosc nie wchodzila w gre, a juz spokojne spanie z "wrogiem" za plecami? No way

A teraz on przechodzi obok - a ona nie wyskakuje ze skorki ze strachu

U mnie niestety nikt sie z nikim wsrod kocinca nie przytula

[zuza]

nie moglam sie powstrzymac dzis w sklepie




Bialasek przewalajacy sie






Jesli chodzi o Szara - zeszlismy z relanium do zera. Jednak sama amitryptylina to troche za malo. Coraz bardziej sie go boi, coraz czesciej sie skrada, a on coraz czesciej na nia poluje. Wlaczamy zatem cos jeszcze, ale nie pamietam nazwy, a dopiero jutro z apteki odbiore, bo nie mieli takiej malej dawki. Mam nadzieje, ze znow bedzie super

[Megana]

Cudna mordka.

[Ewa JANCZUK]

Witaj Zuza,
właśnie dowiedziałam się, że masz nowego lokatora, Leosia.
Cudny kotek. W jakim jest wieku?
Jak teraz radzi sobie z Sabinkami? Czy już jest lepiej /nie czytałam całego wątku/.

Tak się składa, że my też mamy nowego domownika.
jest to 3-letni kocurek, wykastrowany, ale zupełnie ślepy.
Wzięliśmy go ze schroniska w Toruniu, w marcu tego roku.
Nasz Duduś umarł 2 lutego, i kiedy na forum zobaczyłam tego kotka, serce stanęło mi.
Był tak podobny do Dudaska, że nie mogłam go pozostawić w tym schronie, i teraz kiedy oglądam zdjęcia nie mogę ich odróżnić.
Nasza Tosieńka /pamiętasz jeszcze Kruszynkę, Gryzeldę?/ przyjęła nowego lokatora ostrożnie, ale bez wrogości. W tym czasie bardzo tęskniła za Dudusiem, więc nie poświęcała dużo czasu Jemu.
A teraz najważniejsze, zgadnij jak nazywa się nasz kotek?

[zuza]

Leos ma pewnie troche ponad dwa lata. Jego wspolzycie z Sabinkami uklada sie srednio, bo nie wie kiedy przestac "napadac". Szara sie boi tych jego atakow, a Biala mu oddaje na powaznie. Niezbyt udane to dokocenie, musze je rozdzielac jak mnie w domu nie ma. No ale trudno...

Wspolczuje odejscia Dudeczka Mial wspaniale zycie.

To sie trafilo kotuszkowi torunskiemu Bardzo sie ciesze Pewnie, ze pamietam Tosinke

Hm, jakze sie nowy kotek moze nazywac...? Nie mam pojecia, jak?

[Ewa JANCZUK]

Zuza,
jakim cudem trafiłaś na wątek Naszego Leonka????

[zuza]

Zuza,
jakim cudem trafiłaś na wątek Naszego Leonka????

poszlam do Twojego profilu i weszlam na Twoje posty

[Ewa JANCZUK]

Sprytnie!
Ja nigdy bym na to nie wpadła.
No, ale ja kiepsko poruszam się po internecie.
Co do naszej Tosieczki i naszego Leosia, to przyślę Ci kilka nowych zdjęć.
Pozdrawiam Ciebie i Twoje Futrzaczki.

[zuza]

Bardzo chetnie obejrze

[Ewa JANCZUK]

Witaj,
Przesyłam Ci kilka zdjęć Tosieńki :


Cała nasza Trójka: Funieczka, Duduś i Tosieczka /2006/


Tosieczka w wieku ok. 4-5m-cy


Ulubione miejsce Tosi. Ach, ten zwis!!!!


Najpiękniejszy portret Tosieńki. /Już nie mamy tego widoku, wybudowano nam 14-piętrowy blok przed naszymi oknami. Horror. Brrr...... /


Najlepiej się sypiało w objęciach Panka


Tosia wśród przyjaciół


Duduś i Tosia-czyż nie śmieszne zdjęcie?
Tosia zawsze sprawdzała, czy aby Dudanio nie dostał czegoś lepszego.
Duduś zawsze jej ustępował. Dżentelmen


W objęciach Panka śpi się nadal najlepiej


Ulubiona pozycja Tosieńki-tak wypoczywamy


Tak teraz wygląda nasza dziewczynka


To ostatnie zdjęcie Dudusia i Tosi.
Tosia do ostatnich chwil czule opiekowała się Dudusiem.
Później strasznie rozpaczała.

Tosia jest już bardzo dorosłą dziewczynką. Teraz jest zakochana w Leosiu, a właściwie on w niej. Ona daje się łaskawie adorować.
Później wstawię trochę zdjęć Leosia.

[Megana]

Zdjęcie przy miskach strasznie fajne.

[zuza]

Przesliczne te zdjecia dziekuje

Jestem taka szczesliwa, ze to Wy jestescie jej ludzmi

[Ewa JANCZUK]

A teraz nasz nowy lokator-LEON.
Leosia /pierwotnie Szarotka/ wzięliśmy, po śmierci Dudusia, z Torunia, ze schroniska.
Od dłuższego czasu śledziłam losy Leonka na forum. Niestety nie mogliśmy go wziąć, bo nasz Duduś był wtedy bardzo, ale to bardzo chory /cukrzyca-od 3-ch lat, PNN-od roku, na koniec przyplątała się jeszcze niewydolność krążenia/-i to było już za dużo dla biednego Dudaska. Ponieważ jedno wyklucza drugie. Tzn. kiedy stosowaliśmy codzienne kroplówki, padało serce, kiedy nie dawaliśmy kroplówek dramatycznie pogarszały się wyniki nerek. No i w końcu przyszedł moment, że już nic nie można było zrobić. Nasz Duduś umarł 02.02. 2011, w wieku 14,5 roku.
Był naszym oczkiem w głowie, naszym ukochanym i kochającym nas Dudaskiem.
Dał nam tak dużo radości i miłości. Zawsze kiedy ktoś miał zmartwienie, pchał się na kolana i pocieszał. Przyjmował bez mruknięcia wszystkie nasze inne zwierzątka, później opiekując się nimi. Był czuły aż do końca i tak bardzo cierpliwy. Można było z nim wszystko zrobić, wszystko znosił ze stoickim spokojem. Przecież ostatnie trzy lata miał 2x dziennie badaną krew na cukier, plus także 2x dziennie zastrzyk z insuliny, nie mówiąc już o innych zastrzykach w późniejszym czasie.
Duduś zostanie w naszych sercach.
Śpij spokojnie mój Dudusiu.

Po miesiącu od śmierci Dudania podjęliśmy decyzję o zabraniu Szarotka ze schroniska w Toruniu.
W domu mój mąż dał mu imię LEON.
Leoś ma ok. 3-ch lat. Jest prawie całkowicie niewidomy. Leoś też bardzo słabo słyszy.
A teraz rewelacja nasz Leoś nie ma także ogonka. Nie dosyć, że krótki, to jeszcze zakrzywiony. Podobno wada genetyczna.
A teraz kilka zdjęć Leosia:


Tak się zaczęło.


Wystraszony Szarotek-w schronisku w Toruniu


Zaraz po przyjeździe do domu, najlepiej czuł się w kuwecie


W następnych dniach nie ruszał się z kontenerka, w którym przyjechał


Szybko jednak stwierdził, że u Panka na kolankach jest najlepiej


Po 3-ch tygodniach sypiał już w fotelu


Co za poza? Ile zaufania!


Tu widać osławiony ogonek

Zuza,
gdyby nie obawa, że oba kotki mogłyby się przestraszyć powinniśmy poznać obu kawalerów
Serdecznie pozdrawiam
EJ

[zuza]

Cudowny Leos


Co do poznania to nic z tego nie tylko z powodu ewentualnego stresu. Moj Leos jest nosicielem bialaczki, nie wiem czy Wasz jest szczepiony przeciwko

No ale wiemy ze to zarty W innych okolicznosciach pewnie, ze powinny sie poznac. I ciekawe czy Bialas by pamietala, ze ta dorosla, piekna pannica kiedys "jezdzila" jej na ogonie

[Ewa JANCZUK]

To najpiękniejsze zdjęcie Tosi i Białaska.
Zawsze wywołuje u mnie uśmiech, i poprawia mi nastrój.
To cała nasza Tosieńka /w dzieciństwie/.
Dziś jest stateczną panną, mającą adoratora w osobie Leosia.
Biedna Białaska.
Pozdrawiam.