Opowieści z Kitkowego lasu - Koteczka wraca z giganta!

[evanka]

ten wątek ma część pierwszą sięgającą 2 lata w przeszłość, więc nie ma się co dziwić

[nefri]

Aliku, Kitku, matko chrzestna mojego Roodusia,
bardzo prosimy z Lexikiem o trzymanie kciuków za pomyślne ciachu, ciachu jajek młodego. Denerwujemy się jak cholera

[Oberhexe]

Aliku, Kitku, matko chrzestna mojego Roodusia,
bardzo prosimy z Lexikiem o trzymanie kciuków za pomyślne ciachu, ciachu jajek młodego. Denerwujemy się jak cholera

Ja nie matka chrzestna, ale też potrzymam, pójdzie jak z płatka, zobaczysz!

[Sigrid]

Trzymałam. I denerwowałam się jak każda dobra Matka Chrzestna

Roody okazał się jednak godny swojego koloru i pokazał wetom-złodziejom klejnotów, co o nich myśli

Powinna to powiedzieć nefri, ale nie mogę sobie odmówić satysfakcji, że JEJ kotek też potrafi pokazać różki

[Inka]

Sigrid, dawno nie zagladalam do Twojego watku, dzisiaj czytam i co widza moje niewinne oczeta: Twoja zaloga wciaz musztruje Cie przepisowo
Bo koty trzeba sobie wychowac... czyli najpierw zakazac a potem dac zezwolenie, i zaraz czujesz sie panem sytuacji
Ale fajnie, ze tak szybko zadomowily sie w nowym lokum

[evanka]

Obudziłam się dzisiaj w nocy, otwarłam oczy i zobaczyłam Kitka siedzącego nad moją głową i wpatrującego się we mnie jak matka w niemowlę Rozpłynęłam się z rozczulenia, bo zwykle bywa odwrotnie, ale dziś chyba się Kiciowi coś z tęsknoty z główką porobiło (3 dni mnie nie było)
Pół nocy rozwalał się na mnie i traktorzył, a kiedy tylko przestawałam miziać przez sen, budziło mnie głośne i pełne pretensji "miauuuu!". Chyba mi ktoś kota podmienił , ale nie będę występować o zwrot starego, bo ten przytulasty mi się podoba

W normalnych okolicznościach śpi rozwalony w poprzek łóżka na poduszkach, choć przez jakiś czas lokował się w nogach. Nad ranem bywa, że grzeje brzuszek TŻtowi. Obrażony ostentacyjnie lokuje się na krześle. Pańcia czuje się wtedy baaardzo ukarana

A Kitek wzdycha przez sen ciężko: "aaach"!
Jak ktoś, kto jest bardzo zapracowany i zmęczony, albo życie dało mu w kość

Czasem mlaszcze łakomczuszek. I często wierzga nóżkami.

Nasz Kitek jest takim pół-vanem. Żadna kąpiel nie może się obejść bez jego udziału. Kit moczy łapy i chlapie wodą na kąpiącego się, tudzież uskutecznia wędrówki przez niezanurzone jeszcze ciało.
Dwa razy zdarzyło mu się stracić równowagę i wpaść do wanny. Podejrzewam, że jeden z tych wypadków odbył się przy skromnym udziale TŻta Kituch w wodzie po prostu został sobie i dał się wykąpać kocim szamponem nie robiąc żadnych ceregieli. Nie był obrażony, ani przestraszony. Dał się wysuszyć ręcznikiem i spokojnie wylizał sobie futerko.
No ale pływać to nie pływa

[evanka]

Sigrid, tak przelatując przez twoje posty dotarło do mnie, że Alienik, to koteczka neva masquerade

[Sigrid]

Sigrid, tak przelatując przez twoje posty dotarło do mnie, że Alienik, to koteczka neva masquerade

Zgroza Na tym świecie człowiek już własnego kota nie może być pewien

Że masquerade to nie miałam żadnych wątpliwości Ale czemu, u licha, koteczka? Bo jajic ni ma? Ale w takim razie Kiteczka też

[evanka]

Ale czemu, u licha, koteczka?

ciągle powtarzałas, że następna to będzie koteczka

no i masz swoją wymarzoną koteczkę

Alika

[Sigrid]

Powtarzałam też, że moje następne mieszkanie będzie miało wspaniały widok na Wawel

Jestem kłamczuchą

[evanka]

krótki wywiad o chłopakach proszę

[Sigrid]

Dziś będzie bardzo smutno, smutno jak nigdy dotąd w tym wątku, bo takich zdjęć nigdy już nie będzie



Kserokotek, bliźniaczy brat Kitka nie żyje. Podzielił los wychodzących kotów.
Żył tylko trochę ponad 2 lata.

Nie ma już kota, którego tuliłam w dłoniach, gdy był zaledwie dwudniową pomarańczową kluseczką. Nie ma kota o cudownym, łagodnym zrównoważonym charakterze, mruczącego jak mały traktor za najlżejszym dotknięciem, przybiegającego na zawołanie, kota równie łasego na pieszczoty, co na żywieniowe resztki po swoim grymaśnym i rozpieszczonym bracie.
Nie ma kota, który przyjął Aliena bez powarkiwań i fuczenia, troskliwie wylizującego biało-czarny łepek. Już nigdy nie będzie zabawnie uganiał się za czarną linką, na której po ogródku chodziły moje koty. Piękny rudy kot o jasnozielonych oczach, zaprzyjaźniony z psami, nie czujący strachu przed niczym. Kot, który o mały włos byłby mój, gdyby Don Kitto w ostatniej chwili nie zamieszał mi w głowie...

Umarł w niedzielę. Nie potrafię się z tym pogodzić Za każdym razem, kiedy patrzę na Kitka, ryczę. Dla mnie zawsze – choć tylko Kitek jest mój – współistniały, dopełniały się wzajemnie.

Tak wyglądały jako maluchy:


Śpij za Tęczowym Mostem spokojnie Rudziutki Mały Bracie

[evanka]

no i sie popłakałam

[Sigrid]

Wiesz jak ja ryczę.... Ryczę w domu, w autobusie, dziś rano w pracy, kiedy jeszcze nikogo nie było, ale i tak nie zdążyłam osuszyć oczu i przypudrować nosa zanim współpracownicy przyszli.
Nie mogę i nie chcę uwierzyć. Karmiłam go w niedzielę, byłam taka szczęśliwa rozdzielając przysmaki pomiędzy 4 żarłoczne koty. Pilnowałam go, żeby nie wyżerał pozostałym bo był najsilniejszy
Gdybym wiedziała, że teraz go już nie będzie
Boże, chyba zabrałabym kota do Warszawy

Nie mogę się w ogóle skoncentrować.
No i znowu się mażę

[Iśka]